Czy możesz zarabiać pieniądze na akcjach?

Nowojorska Giełda Papierów Wartościowych została utworzona 17 maja 1792 r., Kiedy 24 maklerów papierów wartościowych podpisało umowę pod drzewem z drzewa guzicznego przy 68 Wall Street. Od tego czasu powstały i przepadły niezliczone fortuny, podczas gdy akcjonariusze napędzali epokę przemysłową, która teraz zrodziła krajobraz zbyt dużych korporacji, by upaść. Wtajemniczeni i kadra kierownicza czerpali znaczne zyski podczas tego mega-boomu, ale jak poradzili sobie mniejsi akcjonariusze, pobudzeni przez podwójne silniki chciwości i strachu?

Brokerzy dyskontowi, doradcy i inni specjaliści ds. Finansów mogą opracowywać statystyki pokazujące, że akcje od dziesięcioleci generują znakomite zwroty. Jednak posiadanie niewłaściwych akcji może równie łatwo zniszczyć fortunę i pozbawić akcjonariuszy bardziej lukratywnych możliwości zarobkowych. Ponadto, te pociski nie powstrzymają bólu w jelitach podczas następnego bessy, kiedy Dow Industrial Average może spaść o ponad 50%, tak jak to miało miejsce w okresie od października 2007 r. Do marca 2009 r.

Konta emerytalne, takie jak 401 (k) i inne, poniosły w tym okresie ogromne straty, a właściciele rachunków w wieku od 56 do 65 ponieśli największe straty, ponieważ osoby zbliżające się do emerytury zazwyczaj utrzymują najwyższą ekspozycję kapitałową. Instytut Badań nad Zasiłkami Pracowniczymi (EBRI) zbadał kraksę w 2009 r., Szacując, że odzyskanie tych strat przez rachunki 401 (k) potrwa do 10 lat przy średnim rocznym zwrocie wynoszącym 5%. To niewielkie pocieszenie, gdy lata zgromadzonego bogactwa i kapitału własnego są tracone tuż przed przejściem na emeryturę, narażając akcjonariuszy w najgorszym możliwym momencie ich życia.

Ten niepokojący okres uwidacznia wpływ temperamentu i demografii na wyniki giełdowe, przy czym chciwość skłania uczestników rynku do kupowania akcji po niezrównoważonych cenach, a strach zmusza ich do sprzedaży po ogromnych rabatach. To emocjonalne wahadło sprzyja także rozdzierającym zyski rozbieżnościom między temperamentem a stylem własności, czego przykładem jest chciwy niedoinformowany tłum grający w grę handlową, ponieważ wygląda na najłatwiejszą drogę do wspaniałych zwrotów.

Zarabianie na zapasach dzięki strategii kupna i trzymania

Strategia inwestycyjna „kup i trzymaj” stała się popularna w latach 90. XX w., Dzięki wsparciu czterech jeźdźców Nasdaq, czyli dużych akcji technologicznych zalecanych klientom przez doradców finansowych jako kandydatów do zakupu i dożywotnio. Niestety wielu ludzi skorzystało z ich rad w późnej fazie hossy, kupując Cisco Systems Inc., Intel Corp i inne zawyżone aktywa, które wciąż nie powróciły do ​​wysokich poziomów cenowych w erze bańki internetowej. Pomimo tych niepowodzeń strategia prosperowała dzięki mniej zmiennym niebieskim żetonom, nagradzając inwestorów imponującymi rocznymi zwrotami.

W 2011 r. Raymond James and Associates opublikował badanie dotyczące długoterminowych wyników kupna i utrzymania, analizując 84-letni okres od 1926 do 2010 r. W tej epoce pojawiły się nie mniej niż trzy krach na rynku, generując bardziej realistyczne wskaźniki niż większość wiśni wybrane dane branżowe. Małe zapasy odnotowały średni roczny zwrot w tym okresie wynoszący 12, 1%, natomiast duże zapasy nieznacznie opóźniały się z zyskiem wynoszącym 9, 9%. Obie klasy aktywów przewyższały obligacje rządowe, bony skarbowe i inflację, oferując bardzo korzystne inwestycje przez cały okres budowania bogactwa.

Akcje nadal osiągały dobre wyniki w latach 1980–2010, osiągając 11, 4% rocznych zysków. Podkategoria akcji REIT wyprzedziła szerszą kategorię, osiągając 12, 3% zwrotów, a wyż demograficzny wyżu demograficznego przyczynił się do imponujących wyników tej grupy. Tymczasowe przywództwo podkreśla potrzebę starannego doboru akcji w ramach matrycy kupna i trzymania, poprzez dobrze wyszkolone umiejętności lub zaufanego zewnętrznego doradcę.

Duże zapasy osiągnęły gorsze wyniki w latach 2001–2010, odnotowując niewielki zwrot w wysokości 1, 4%, podczas gdy małe zapasy utrzymały wiodącą pozycję z zyskiem 9, 6%. Wyniki potwierdzają pilną potrzebę dywersyfikacji wewnętrznych klas aktywów, co wymaga połączenia kapitalizacji i ekspozycji sektorowej. W tym okresie również wzrosły obligacje rządowe, ale masowy lot w bezpieczne miejsce podczas załamania gospodarczego w 2008 r. Prawdopodobnie wypaczył te liczby.

Badanie Jamesa identyfikuje inne typowe błędy związane z dywersyfikacją portfela akcji, zauważając, że ryzyko wzrasta geometrycznie, gdy nie rozłoży się ekspozycji na poziomy kapitalizacji, polaryzację wzrostu w stosunku do wartości i główne poziomy odniesienia, w tym indeks Standard & Poor's 500. Ponadto wyniki osiągają optymalną równowagę dzięki dywersyfikacji między aktywami, która obejmuje połączenie akcji i obligacji. Przewaga ta nasila się na rynkach akcji, co zmniejsza ryzyko spadku.

Znaczenie ryzyka i zwrotów

Zarabianie na giełdzie jest łatwiejsze niż zatrzymywanie go, a drapieżne algorytmy i inne siły wewnętrzne generują zmienność i odwrócenia, które wykorzystują zachowanie stada tłumu. Ta biegunowość podkreśla kluczową kwestię rocznego zwrotu, ponieważ nie ma sensu kupować akcji, jeśli generują one mniejsze zyski niż nieruchomości lub konto na rynku pieniężnym. Chociaż historia mówi nam, że akcje mogą generować większe zyski niż inne papiery wartościowe, długoterminowa rentowność wymaga zarządzania ryzykiem i sztywnej dyscypliny, aby uniknąć pułapek i okresowych wartości odstających.

Nowoczesna teoria portfela stanowi kluczowy szablon postrzegania ryzyka i zarządzania majątkiem, niezależnie od tego, czy dopiero zaczynasz jako inwestor, czy zgromadziłeś znaczny kapitał. Dywersyfikacja stanowi podstawę tego klasycznego podejścia rynkowego, ostrzegając długoterminowych graczy, że posiadanie jednej klasy aktywów i poleganie na niej wiąże się ze znacznie wyższym ryzykiem niż koszyk pełen akcji, obligacji, towarów, nieruchomości i innych rodzajów zabezpieczeń.

Należy również pamiętać, że ryzyko występuje w dwóch różnych smakach: systemowym i niesystematycznym. Systematyczne ryzyko związane z wojnami, recesjami i zdarzeniami czarnego łabędzia generuje wysoką korelację między różnymi rodzajami aktywów, co osłabia pozytywny wpływ dywersyfikacji. Niesystematyczne ryzyko odnosi się do nieodłącznego niebezpieczeństwa, gdy poszczególne firmy nie spełniają oczekiwań Wall Street lub zostają wciągnięte w zmianę paradygmatu, taką jak wybuch zatrucia pokarmowego, który spowodował, że Chipotle Mexican Grill Inc. spadł o ponad 500 punktów w latach 2015-2017.

Wiele osób fizycznych i doradców rozwiązuje ryzyko niesystematyczne poprzez posiadanie funduszy typu ETF lub funduszy inwestycyjnych zamiast pojedynczych akcji. Indeksowanie inwestycji oferuje popularną odmianę tego tematu, ograniczając ekspozycję na S&P 500, Russell 2000, Nasdaq 100 i inne główne punkty odniesienia. Oba podejścia są niższe, ale nie eliminują niesystematycznego ryzyka, ponieważ pozornie niepowiązane katalizatory mogą wykazywać wysoką korelację z kapitalizacją rynku lub sektorem, wywołując fale uderzeniowe, które wpływają jednocześnie na tysiące akcji. Arbitraż między rynkami i klasami aktywów za pomocą błyskawicznych algorytmów może wzmocnić i zniekształcić tę korelację, generując wszelkiego rodzaju nielogiczne zachowania cenowe.

Typowe błędy inwestorów

W badaniu Raymond James z 2011 r. Zauważono, że inwestorzy indywidualni słabo osiągnęli S&P 500 w latach 1988–2008, przy czym indeks odnotował 8, 4% rocznego zwrotu w porównaniu z bezwzględnym zwrotem 1, 9% dla osób fizycznych. Najbardziej szkodliwe błędy inwestorów podzielono na następujące segmenty:

Źródło: AllianceBernstein Investments. Badanie doradców finansowych z 2005 r. Dotyczące alokacji aktywów

Najlepsze wyniki podkreślają potrzebę dobrze skonstruowanego portfela lub wykwalifikowanego doradcy inwestycyjnego, który rozkłada ryzyko na różne typy aktywów i podklasy akcji. Wybór najlepszych akcji lub funduszy może przezwyciężyć naturalne zalety alokacji aktywów, ale utrzymanie wydajności wymaga znacznego czasu i wysiłku na badania, generowanie sygnałów i agresywne zarządzanie pozycją. Nawet wykwalifikowanym graczom rynkowym trudno jest utrzymać ten poziom intensywności przez lata lub dekady, co sprawia, że ​​alokacja jest mądrzejszym wyborem w większości przypadków.

Jednak alokacja ma mniej sensu na małych rachunkach handlowych i kontach emerytalnych, które muszą zbudować znaczny kapitał przed zaangażowaniem się w prawdziwe zarządzanie majątkiem. Niewielka i strategiczna ekspozycja na akcje może w tych okolicznościach generować lepsze zwroty, podczas gdy budowanie konta poprzez odliczenia wypłaty i dopasowanie przez pracodawcę stanowią większość kapitału. Nawet takie podejście stwarza znaczne ryzyko, ponieważ ludzie mogą się niecierpliwić i przesadzać, popełniając drugi najbardziej szkodliwy błąd, tj. Próbując zmierzyć czas na rynku.

Profesjonalni zegary rynkowe spędzają dekady doskonaląc swoje rzemiosło, oglądając taśmę biletową przez tysiące godzin, identyfikując powtarzające się wzorce zachowań, które przekładają się na opłacalne strategie wejścia i wyjścia. Liczniki czasu rozumieją przeciwną naturę cykliczności rynku i jak wykorzystać chciwość tłumu lub zachowanie wywołane strachem. Jest to radykalne odejście od zachowań przypadkowych inwestorów, którzy mogą obecnie nie rozumieć w pełni, aby poruszać się w cyklicznym charakterze rynku. W związku z tym ich próby zmierzenia się z rynkiem mogą zdradzić długoterminowe zyski, co może ostatecznie podważyć zaufanie inwestora.

Inwestorzy często przywiązują się emocjonalnie do firm, w które inwestują, co może powodować, że zajmują oni pozycje większe niż to konieczne i ślepą na negatywne sygnały. I podczas gdy wielu jest oszołomionych zwrotami z inwestycji w Apple, Amazon i inne gwiezdne historie giełdowe, w rzeczywistości osoby zmieniające paradygmaty są bardzo rzadkie. Wymaga to od czeladnika podejścia do własności akcji, a nie strategii rewolwerowca, która goni następną wielką rzecz. Może to być trudne, ponieważ Internet ma tendencję do podburzania akcji, co może doprowadzić inwestorów do szału z powodu niedostatecznej liczby akcji.

Poznaj różnicę: handel kontra inwestowanie

Oparte na pracodawcy plany emerytalne, takie jak programy 401 (k), promują długoterminowe modele kupna i utrzymania, w których przywracanie równowagi alokacji aktywów zazwyczaj występuje tylko raz w roku. Jest to korzystne, ponieważ zniechęca do głupich impulsywności. Z biegiem lat portfele rosną, a nowe miejsca pracy stwarzają nowe możliwości, inwestorzy gromadzą coraz więcej pieniędzy, aby otwierać samokierujące konta maklerskie, uzyskiwać dostęp do samokierujących kont IRA lub lokować dolary inwestycyjne u zaufanych doradców, którzy mogą aktywnie zarządzać ich aktywa.

Z drugiej strony, zwiększony kapitał inwestycyjny może zwabić niektórych inwestorów do ekscytującego świata krótkoterminowego handlu spekulacyjnego, uwiedzionego opowieściami o gwiazdach rocka z codziennym obrotem, którzy czerpią zyski z technicznych zmian cen. Ale w rzeczywistości te renegackie metody handlu są odpowiedzialne za większe straty całkowite niż za generowanie gwałtownych spadków.

Podobnie jak w przypadku rynku, zyskowne transakcje wymagają zaangażowania w pełnym wymiarze godzin, co jest prawie niemożliwe, gdy ktoś jest zatrudniony poza branżą usług finansowych. Branża patrzy na swój statek z taką samą czcią, jak chirurg ogląda operację, śledząc każdego dolara i jego reakcję na siły rynkowe. Po znoszeniu uczciwej części strat doceniają znaczne ryzyko i wiedzą, jak sprytnie unikać drapieżnych algorytmów, jednocześnie odrzucając szaleństwa od niewiarygodnych informatorów rynkowych.

W 2000 r. Journal of Finance opublikował badanie University of California w Davis, które dotyczy powszechnych mitów przypisywanych grze handlowej. Po przeprowadzeniu ankiety wśród ponad 60 000 gospodarstw domowych, autorzy dowiedzieli się, że taki aktywny handel generował średni roczny zwrot w wysokości 11, 4%, od 1991 r. I 1996 r. - znacznie mniej niż 17, 9% zwrotów dla głównych punktów odniesienia. Ich ustalenia wykazały również odwrotną zależność między zwrotami a częstotliwością, z jaką akcje były kupowane lub sprzedawane.

Badanie wykazało również, że upodobanie do małych akcji o wysokiej wartości beta, w połączeniu z nadmierną pewnością, zwykle prowadziło do gorszych wyników i wyższych poziomów handlu. Potwierdza to pogląd, że inwestorzy rewolwerowcy błędnie uważają, że ich krótkoterminowe zakłady się nie sprawdzą. Takie podejście jest sprzeczne z metodą inwestycyjną czeladnika polegającą na badaniu długoterminowych trendów rynkowych, aby podejmować bardziej świadome i mierzone decyzje inwestycyjne.

Autorzy Xiaohui Gao a Tse-Chun Lin przedstawił w badaniu z 2011 r. interesujące dowody, że inwestorzy indywidualni postrzegają handel i hazard jako podobne rozrywki, zwracając uwagę na to, jak wolumen na tajwańskiej giełdzie papierów wartościowych odwrotnie koreluje z wielkością loterii tego kraju. Odkrycia te pokrywają się z faktem, że inwestorzy spekulują na temat transakcji krótkoterminowych w celu uchwycenia przypływu adrenaliny, ponad perspektywą dużej wygranej. Co ciekawe, przegrywanie zakładów powoduje podobne uczucie podniecenia, co sprawia, że ​​jest to potencjalnie autodestrukcyjna praktyka i wyjaśnia, dlaczego inwestorzy często podwajają złe zakłady. Niestety, nadzieje na odzyskanie fortuny rzadko się spełniają.

Finanse, styl życia i psychologia

Opłacalne posiadanie akcji wymaga wąskiego dostosowania do finansów osobistych jednostki. Osoby wchodzące na rynek pracy po raz pierwszy mogą początkowo mieć ograniczone opcje alokacji aktywów w swoich planach 401 (k). Takie osoby zwykle ograniczają się do gromadzenia dolarów inwestycyjnych w kilku wiarygodnych firmach typu blue chip i inwestycji o stałym dochodzie, które oferują stały długoterminowy potencjał wzrostu. Przeciwnie, chociaż osoby zbliżające się do emerytury mogły zgromadzić bogactwo podstacji, mogą nie mieć wystarczającej ilości przyszłych lat, aby powoli, ale z pewnością budować zyski. Zaufani doradcy mogą pomóc takim osobom zarządzać ich aktywami w bardziej praktyczny, agresywny sposób. Jeszcze inne osoby wolą hodować rosnące jaja gniazdowe za pośrednictwem samodzielnie zarządzanych rachunków inwestycyjnych.

Młodsi inwestorzy mogą wyładować kapitał, lekkomyślnie eksperymentując ze zbyt wieloma różnymi technikami inwestycyjnymi, nie opanowując żadnej z nich. Starsi inwestorzy, którzy wybiorą własną trasę, również narażają się na błędy. Dlatego doświadczeni specjaliści od inwestycji mają największe szanse na powiększenie portfeli.

Konieczne jest pełne zajęcie się kwestiami zdrowia osobistego i dyscypliny przed zaangażowaniem się w proaktywny styl inwestycyjny, ponieważ rynki mają tendencję do naśladowania prawdziwego życia. Niezdrowe, nieformalne osoby o niskiej samoocenie mogą angażować się w krótkoterminowy handel spekulacyjny, ponieważ podświadomie uważają, że nie są godni sukcesu finansowego. Świadome uczestnictwo w ryzykownych zachowaniach handlowych, które mają duże szanse na słabe zakończenie, może być wyrazem samosabotażu.

Badanie z 2005 r. Opisuje efekt strusia, który wykazał, że inwestorzy zwracają szczególną uwagę na swoje akcje i ekspozycję rynkową, częściej oglądając portfele na rynkach wschodzących i rzadziej lub „wkładając głowy w piasek” na rynkach spadających. Badanie dodatkowo wyjaśnia, w jaki sposób te zachowania wpływają na wolumen obrotu i płynność rynku. Wolumeny mają tendencję do wzrostu na rynkach wschodzących i spadku na rynkach spadających, co zwiększa obserwowaną tendencję uczestników do ścigania trendów wzrostowych, jednocześnie przymykając oko na tendencje spadkowe. Nadmierny zbieg okoliczności może po raz kolejny stanowić siłę napędową, a uczestnik doda nową ekspozycję, ponieważ rosnący rynek potwierdza wcześniej istniejące pozytywne nastawienie.

Utrata płynności rynku w okresie spowolnienia jest zgodna z obserwacjami badania, wskazującymi, że „inwestorzy tymczasowo ignorują rynek w czasach spowolnienia - aby uniknąć mentalnego pogodzenia się z bolesnymi stratami”. Takie samozachowawcze zachowanie występuje również w rutynowym zarządzaniu ryzykiem przedsiębiorstwa, wyjaśniając, dlaczego inwestorzy często sprzedają swoich zwycięzców zbyt wcześnie, pozwalając przegranym na ucieczkę - dokładnie przeciwny archetyp dla długoterminowej rentowności.

Czarne łabędzie i wartości odstające

Wall Street uwielbia statystyki, które pokazują długoterminowe korzyści z posiadania akcji, co jest łatwe do zauważenia po wyciągnięciu 100-letniego wykresu Dow Industrial Average, szczególnie w skali logarytmicznej, która tłumi wizualny wpływ czterech głównych kryzysów. Niestety, trzy z tych brutalnych rynków niedźwiedzi miały miejsce w ciągu ostatnich 31 lat, również w horyzoncie inwestycyjnym dzisiejszych wyżu demograficznego. Pomiędzy tymi przyprawiającymi o zawrót głowy załamaniami na giełdach krążyły dziesiątki mini kraks, spadków, załamań i innych tak zwanych wartości odstających, które testowały siłę woli właścicieli akcji.

Łatwo bagatelizować te wściekłe spadki, które wydają się potwierdzać słuszność kupowania i wstrzymywania inwestowania, ale psychologiczne niedociągnięcia opisane powyżej niezmiennie wchodzą w grę, gdy rynki spadają. Legiony skądinąd racjonalnych akcjonariuszy porzucają długoterminowe pozycje, takie jak gorące ziemniaki, kiedy wyprzedaże nabierają tempa, starając się położyć kres codziennemu bólowi związanemu z obserwowaniem, jak ich oszczędności życia spadają w toalecie. Jak na ironię, minusy kończą się magicznie, gdy wystarczająca liczba tych ludzi sprzedaje, oferując możliwości połowu na dnie dla tych, którzy ponoszą najmniejsze straty lub zwycięzców, którzy postawili zakłady krótkiej sprzedaży, aby skorzystać z niższych cen.

Nassim Taleb spopularyzował wydarzenie dotyczące czarnego łabędzia w swojej książce z 2010 roku „Czarny łabędź: wpływ wysoce nieprawdopodobnego”. Opisuje trzy atrybuty tej barwnej analogii rynkowej.

1. Po pierwsze, jest to wartość odstająca lub poza normalnymi oczekiwaniami.
2. Po drugie, ma ekstremalny i często destrukcyjny wpływ.
3. Po trzecie, natura ludzka zachęca do racjonalizacji po wydarzeniu, „czyniąc to możliwym do wyjaśnienia i przewidywalności”. Biorąc pod uwagę trzecie podejście, łatwo jest zrozumieć, dlaczego Wall Street nigdy nie omawia negatywnego wpływu czarnego łabędzia na portfele akcji.

Akcjonariusze muszą zaplanować wydarzenia związane z czarnymi łabędziami w normalnych warunkach rynkowych, ćwicząc kroki, które zrobią, gdy nadejdzie prawdziwa rzecz. Proces ten przypomina wiertło przeciwpożarowe, zwracając szczególną uwagę na lokalizację drzwi wyjściowych i inne środki ewakuacji, jeśli jest to wymagane. Muszą także racjonalnie zmierzyć swoją tolerancję na ból, ponieważ nie ma sensu opracowywać planu działania, jeśli zostanie on porzucony przy następnym wejściu na rynek. Oczywiście Wall Street chce, aby inwestorzy siedzieli w tych trudnych okresach, ale nikt poza akcjonariuszem nie może podjąć tak ważnej dla życia decyzji.

Dolna linia

Tak, możesz zarabiać na akcjach i cieszyć się dobrobytem, ​​ale potencjalni inwestorzy pokonują przeszkody ekonomiczne, strukturalne i psychologiczne. Najbardziej niezawodna droga do długoterminowej rentowności rozpocznie się od wyboru odpowiedniego maklera papierów wartościowych i od wąskiego nacisku na budowanie bogactwa, otwierając się na nowe możliwości w miarę wzrostu kapitału. Inwestowanie w trybie „kup i trzymaj” oferuje najbardziej trwałą ścieżkę dla większości uczestników rynku, podczas gdy mniejszość, która opanuje specjalne umiejętności, może uzyskać lepsze zwroty dzięki różnorodnym strategiom, obejmującym krótkoterminowe spekulacje i krótką sprzedaż.