Klasyfikacja akcji GICS vs. ICB: Jaka jest różnica?

Zrozumienie definicji sektorów ma kluczowe znaczenie dla dywersyfikacji portfela akcji. To powiedziawszy, istnieją dwa konkurujące ze sobą systemy klasyfikacji zapasów do sektorów i gałęzi przemysłu: Global Industry Classification Standard (GICS) i Industrial Classification Benchmark (ICB).

Oba zostały zaprojektowane w celu zapewnienia dokładnej i znormalizowanej definicji branżowej do użytku przez globalną społeczność inwestycyjną. Różnice są niewielkie, a w każdym razie inwestor często nie dokonuje wyboru. Wszystkie główne indeksy przyjęły jeden lub drugi jako standard.

Oba te systemy klasyfikacji mają na celu zapewnienie ram branżowych i sektorowych, które umożliwiają dokładne badania, zarządzanie portfelem i alokację aktywów. Ich międzynarodowy zasięg pozwala na znaczące porównania między sektorami i branżami na całym świecie.

W praktyce większość tych samych oznaczeń sektorów i branż występuje w obu normach, a większość dużych firm na całym świecie jest klasyfikowana do obu systemów.

GICS

Istnieją dwa podejścia do przypisywania firm do branż: podejście zorientowane na produkcję i podejście zorientowane na rynek.

Podejście zorientowane na produkcję definiuje firmy według tego, co produkują. Firma, która produkuje narzędzie, zostałaby sklasyfikowana inaczej niż firma, która oferuje usługi doradcze, nawet jeśli obie są sprzedawane na tym samym rynku. Oczywiście wiele firm oferuje zarówno towary, jak i usługi, więc linia się rozmyła.

GICS przyjmuje podejście zorientowane na rynek. Rozróżnienie między towarami konsumpcyjnymi a usługami zostało zastąpione przez bardziej zorientowane na rynek sektory konsumenckie i podstawowe, które obejmują zarówno firmy towarowe, jak i usługowe.

Firmy zajmujące się sprzedażą podstawowych artykułów spożywczych sprzedają produkty i usługi, które są uważane za niezbędne, a zatem spowolnienie gospodarcze raczej nie spowoduje poważnych szkód. To czyni z nich część sektora niecyklicznego. Supermarkety są przykładem.

Konsumenckie firmy uznaniowe wytwarzają towary i usługi, które nie są koniecznymi produktami, a zatem spowalniają je spowolnienie gospodarcze. Na tej liście znajdują się producenci samochodów, restauracje i hotele. Sektor uznaniowy dla konsumentów jest uważany za sektor cykliczny.

Podstawowe produkty konsumpcyjne są koniecznością i jest mało prawdopodobne, aby spowolnienie gospodarcze zaszkodziło im. Konsumenckie produkty dyskrecjonalne odczuwają skutki recesji.

System klasyfikacji GICS składa się z czterech poziomów. Według stanu na 2019 r. Istniało 11 sektorów, 24 grupy branżowe, 68 gałęzi przemysłu i 157 podkategorii. (Uwaga: tytuły i liczby zmieniają się okresowo.) 11 sektorów to:

• Uznaniowe konsumenta
• Zszywki konsumenckie
• Energia
• Materiały
• Przemysłowe
• Opieka zdrowotna
• Finansowy
• Technologia informacyjna
• Nieruchomość
• Usługi komunikacyjne
• Narzędzia

Standard & Poor's i MSCI przypisują firmie kody klasyfikacji GIC na poziomie podsektorów przemysłu zgodnie z ich definicją głównej działalności firmy.

Głównym źródłem przychodów firmy jest najważniejszy czynnik determinujący jej podstawową działalność. Pod uwagę brane są również inne czynniki, takie jak analiza zarobków i postrzeganie rynku.

Globalny standard klasyfikacji przemysłowej (GICS) został opracowany wspólnie przez Morgan Stanley Capital International (MSCI) i Standard & Poor's (S&P) w 1999 roku.

ICB

ICB wykorzystuje czteropoziomową strukturę z poziomami przemysłu, nadsektora, sektora i podsektora. Opracowany wspólnie przez Dow Jones Indexes i Grupę FTSE w 2006 r., ICB jest obecnie własnością wyłącznie FTSE. ICB wykorzystuje system 10 branż podzielonych na 19 supersektorów, które są dalej podzielone na 41 sektorów, które następnie zawierają 114 podsektorów. (Uwaga: liczby te mogą ulec zmianie). Od 2019 r. 10 branż to:

• Olej i gaz
• Podstawowe materiały
• Przemysłowe
• Dobra konsumpcyjne
• Opieka zdrowotna
• Usługi konsumenckie
• Telekomunikacja
• Narzędzia
• Finansowy
• Technologia

System ICB przydziela każdą spółkę do podsektora, który najdokładniej opisuje charakter jej działalności. Kiedy firma prowadzi dwa lub więcej rodzajów działalności, które różnią się znacznie, dominujący sektor jest określony na podstawie przeglądu skontrolowanych ksiąg rachunkowych i sprawozdania dyrektorów.

Firmy mogą być klasyfikowane na podstawie bezpośredniego lub końcowego zastosowania produktu lub zastosowanego procesu przemysłowego.

Kluczowe dania na wynos

• Cena akcji zwykle przesuwa się w górę lub w dół w odpowiedzi na trendy, które wpływają na cały sektor lub branżę.
• Inwestor poszukujący zdywersyfikowanego portfela musi wiedzieć, w jaki sposób akcje są klasyfikowane według sektora i branży.
• GICS i ICB to dwa konkurencyjne systemy klasyfikacji zapasów według wytwarzanych towarów lub usług.

Specjalne uwagi na temat klasyfikacji zapasów

Klasyfikacja akcji ma kluczowe znaczenie dla inwestora, którego celem jest zróżnicowany portfel. Zapasy mają tendencję do przesuwania się w górę lub w dół w oparciu o podstawowe czynniki wpływające na całe branże. Jeśli cena akcji powoduje wzrost lub spadek trendu w branży, to równie ważne jest, aby wiedzieć.

Na przykład, gdy ceny ropy rosną, wszystkie zapasy ropy zwykle podążają za nimi. Podobnie kryzys na rynku kredytów hipotecznych typu subprime w latach 2007–2008 spowodował uszkodzenie większości zasobów finansowych.

Jedną z podstawowych metod zrozumienia ryzyka portfela inwestycyjnego jest określenie podziału jego sektora. Czy portfolio jest rozłożone na różne sektory przemysłu, czy koncentruje się tylko w kilku? Stanowi to dobrą wskazówkę, jak portfel inwestycyjny zareaguje na czynniki makroekonomiczne lub trendy branżowe.

Skład sektora ma również kluczowe znaczenie dla strategii rotacji sektora. Inwestor zgodnie z tą strategią przemieszcza pieniądze między różnymi sektorami, w zależności od krótkoterminowego spojrzenia na perspektywy każdego z nich. Inwestor przeważa sektory, które prawdopodobnie osiągają lepsze wyniki, i niedoważa te, które prawdopodobnie osiągną gorsze wyniki.

Zrozumienie branży jest pomocne przy wycenie jednej z przypisanych do niej firm. W niektórych branżach przepływ gotówki lub EBITDA mogą mieć większe znaczenie niż zysk. To nie przypadek, że analitycy zajmujący się badaniami akcji zwykle obejmują firmy z jednej branży.

Porównywanie ICB i GICS

Systemy ICB i GICS nie są tak naprawdę różne.

Największa różnica polega na tym, jak klasyfikuje się firmy konsumenckie na poziomie sektorowym. Dzięki ICB firmy prowadzące interesy z konsumentami dzielą się na dostawców towarów i dostawców usług. Dzięki GICS firmy są oznaczone jako cykliczne lub niecykliczne lub pomiędzy wydatkami uznaniowymi a podstawowymi.

Na niższych poziomach jest więcej różnic, ale ich wpływ nie jest niezwykle znaczący. Na przykład w ICB firmy węglowe znajdują się w podstawowych materiałach, ale w ramach GICS firmy te są klasyfikowane pod względem energii.

To, czy jeden z systemów jest lepszy, jest kwestią preferencji. Użytkownik końcowy tak naprawdę nie ma wyboru, ponieważ wszystkie główne indeksy kojarzą swoje notowane akcje z jednym lub drugim.

Jedna uwaga: jeśli celem jest dywersyfikacja, inwestorzy wykorzystujący sektorowe fundusze notowane na giełdzie (ETF) powinni wybrać fundusze należące do tej samej rodziny i stosować ten sam podstawowy system klasyfikacji.