Zniżka na wątpliwe konta
Odpis na wątpliwe rachunki to rachunek z tytułu aktywów przeciwnych, który sumuje się z sumą należności przedstawionych w bilansie w celu odzwierciedlenia tylko oczekiwanych kwot do zapłaty. Odpis na rachunki wątpliwe stanowi jedynie oszacowanie kwoty należności, których spodziewana wartość nie będzie możliwa do odzyskania. Rzeczywiste zachowania płatnicze klientów mogą się znacznie różnić od szacunków.
Kluczowe dania na wynos
- Odpis na wątpliwe rachunki to rachunek przeciww aktywowy, który rejestruje kwotę wierzytelności, które mogą być nieściągalne.
- Odpis ustala się w tym samym okresie rozliczeniowym, co pierwotna sprzedaż, z potrąceniem kosztów nieściągalnych długów.
- Metoda procentowa sprzedaży i metoda starzenia się należności to dwa typowe sposoby szacowania nieściągalnych rachunków.
Odpis na wątpliwe konta
Zrozumienie limitu dla kont wątpliwych
Odpis ustala się poprzez rozpoznanie kosztu nieściągalności w rachunku zysków i strat w tym samym okresie, w którym zgłoszono powiązaną sprzedaż. Tylko podmioty, które udzielają kredytów swoim klientom, korzystają z ulgi na wątpliwe konta. Niezależnie od zasad i procedur firmy dotyczących windykacji, ryzyko nieotrzymania płatności jest zawsze obecne w transakcji wykorzystującej kredyt. Dlatego firma musi zrealizować to ryzyko poprzez utworzenie konta odpisów i kompensację kosztów nieściągalnych długów. Zgodnie z zasadą dopasowania rachunkowości zapewnia to, że wydatki związane ze sprzedażą są rejestrowane w tym samym okresie obrachunkowym, w którym uzyskiwane są przychody.
Ponieważ rezerwę na wątpliwe rachunki ustala się w tym samym okresie obrachunkowym, co pierwotna sprzedaż, jednostka nie ma pewności, które dokładnie należności zostaną zapłacone, a które niewypłacalne. W związku z tym ogólnie przyjęte zasady rachunkowości (GAAP) nakazują, aby rezerwę nadal ustalać w tym samym okresie rozliczeniowym co sprzedaż, ale może ona opierać się na przewidywanej i szacunkowej wartości. Odpis może się kumulować w różnych okresach obrachunkowych i może być korygowany na podstawie salda na rachunku. Istnieją dwie podstawowe metody szacowania kwoty w dolarach wierzytelności, których nie można oczekiwać.
Rejestrowanie odpisów na wątpliwe konta
Procent metody sprzedaży
Metoda sprzedaży stosuje stały procent do całkowitej kwoty sprzedaży w dolarach w danym okresie. Na przykład, na podstawie wcześniejszych doświadczeń, firma może oczekiwać, że 3% sprzedaży netto nie będzie możliwe do odzyskania. Jeśli łączna sprzedaż netto w tym okresie wynosi 100 000 USD, firma tworzy rezerwę na wątpliwe rachunki w wysokości 3 000 USD, jednocześnie zgłaszając 3 000 USD w kosztach nieściągalnych długów. Jeżeli w następnym okresie obrachunkowym sprzedaż netto wyniesie 80 000 USD, dodatkowe 2400 USD jest wykazywane w odpisie na wątpliwe konta, a 2400 USD jest rejestrowane w drugim okresie jako koszt nieściągalnych długów. Łączne saldo rezerwy na wątpliwe konta po tych dwóch okresach wynosi 5400 USD.
Metoda starzenia się należności
Drugą metodą szacowania rezerwy na wątpliwe rachunki jest metoda starzenia się. Wszystkie należne należności są pogrupowane według wieku, a dla każdej grupy stosuje się określone wartości procentowe. Sumą wyników wszystkich grup jest oszacowana nieściągalna kwota.
Na przykład firma ma 70 000 USD należnych należności w terminie krótszym niż 30 dni i 30 000 USD należności przekraczających 30 dni. Zgodnie z wcześniejszymi doświadczeniami 1% wierzytelności w wieku poniżej 30 dni nie będzie możliwe do odzyskania, a 4% wierzytelności w wieku co najmniej 30 dni będzie nieściągalne. Dlatego firma zgłosi zasiłek w wysokości 1900 USD ((70 000 USD * 1%) + (30 000 USD * 4%)). Jeżeli w następnym okresie obrachunkowym oszacowany zostanie odpis w wysokości 2 500 USD na podstawie zaległych należności, jedynie 600 USD (2 500 USD - 1 900 USD) będzie stanowiło korygującą kwotę wpisu.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.