Amerykańska ustawa o odzysku i reinwestycji
Amerykańska ustawa o odbudowie i reinwestycji z 2009 r. Jest prawem przyjętym przez Kongres USA w odpowiedzi na wielką recesję w 2008 r. Jest bardziej znana jako pakiet stymulacyjny z 2009 r. Lub bodziec Obamy. Pakiet obejmował szereg wydatków rządu federalnego mających na celu przeciwdziałanie utracie miejsc pracy związanej z recesją w 2008 r.
PRZEŁAMANIE Amerykańskiej ustawy o odbudowie i reinwestycji
Amerykańska ustawa o odbudowie i reinwestycji (ARRA) wezwała do masowej rundy wydatków federalnych mających na celu tworzenie nowych miejsc pracy i odzyskiwanie miejsc pracy utraconych w czasie wielkiej recesji w 2008 r. Te wydatki rządowe miały zrekompensować spowolnienie prywatnych inwestycji w tym roku. Prawodawcy rozpoczęli prace nad miesiącami ustawodawczymi, które doprowadziły do inauguracji prezydenta Barracka Obamy w styczniu 2009 r. Pomocnicy przyszłego prezydenta współpracowali z członkami Kongresu USA, a usprawniony proces zmian pozwolił na przejście do Izby Reprezentantów 28 stycznia 2009 r. Senat Stanów Zjednoczonych uchwalił swoją wersję 10 lutego.
Nastąpiły szybko poruszające się negocjacje konferencyjne, a przywódcy demokratycznych kongresów ostatecznie zgodzili się obniżyć wydatki ustawy, aby przyciągnąć garść głosów republikanów. Ostateczna cena 787 miliardów dolarów stanowiła największy pakiet wydatków antyrecesyjnych od czasów II wojny światowej. Prezydent Obama podpisał ustawę 17 lutego 2009 r.
Cele amerykańskiej ustawy o odbudowie i reinwestycji
Wśród inicjatyw zawartych w ARRA:
- Ulga podatkowa dla rodzin, w tym ulgi potrącane uo do 800 USD na rodzinę i rozszerzenie alternatywnego minimalnego podatku o 70 mld USD.
- Ponad 80 miliardów USD na projekty infrastrukturalne.
- Ekspansja opieki zdrowotnej, w tym 87 USD na pomoc stanową na pokrycie dodatkowych kosztów Medicare związanych z recesją.
- Ponad 100 miliardów USD na wydatki edukacyjne, w tym wsparcie wynagrodzeń nauczycieli i programy Head Start.
Opinie na temat skuteczności amerykańskiej ustawy o odbudowie i reinwestycji
Reakcje na ARRA były pierwotnie mieszanką pozytywnych i negatywnych i były przewidywalne zgodnie z zasadami partyzantów. Zwolennicy uważali, że wydatki na bodziec nie były wystarczające, aby wyciągnąć krajową gospodarkę z recesji. Paul Krugman, w artykule opublikowanym w czasopiśmie New York Times w listopadzie 2009 r., Ogłosił ARRA wczesnym sukcesem, którego jedynym niepowodzeniem jest to, że nie posunął się wystarczająco daleko, by ożywić amerykańską gospodarkę. Krugman argumentował, że ten bodziec pomógł odwrócić bezrobocie, ale nie był wystarczająco silny, aby napędzać dalszy wzrost produktu krajowego brutto w nadchodzących latach.
Przeciwnicy ARRA uważali, że ogromne wydatki rządowe niezmiennie byłyby nieefektywne i utrudniane przez biurokratyczne przeszkody. W artykule z opinii magazynu Forbes z czerwca 2009 r. Ekonomista Lee Ohanion argumentował, że gospodarka wykazuje wczesne, ale obiecujące oznaki ożywienia, przy czym bodziec jeszcze nie zadziałał. Ohanion stwierdził, że rządowe zachęty do prywatnych wydatków i zatrudniania okażą się silniejsze niż zalanie gospodarki niezrealizowanymi dolarami.
Brak rozstrzygającego scenariusza alternatywnego utrudnia ocenę ARRA. Nie można z całą pewnością powiedzieć, jaki kierunek obrałaby gospodarka bez ARRA. Warunki gospodarcze bez wątpienia poprawiły się od czasu recesji w 2008 r., Ale można przedstawić uzasadnione argumenty zarówno za, jak i przeciw roli ARRA w tym ożywieniu. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy weźmie się pod uwagę kontekst polityczny ARRA.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.