Wprowadzenie do wymiany

Kontrakty na instrumenty pochodne można podzielić na dwie ogólne rodziny:

1. Roszczenia warunkowe, np. Opcje

2. Roszczenia forward, które obejmują kontrakty futures na giełdzie, kontrakty forward i swapy

Swap to umowa między dwiema stronami o wymianie sekwencji przepływów pieniężnych na określony czas. Zwykle w momencie inicjowania kontraktu co najmniej jedna z tych serii przepływów pieniężnych jest określana przez losową lub niepewną zmienną, taką jak stopa procentowa, kurs walutowy, cena akcji lub cena towaru.

Koncepcyjnie można postrzegać swap albo jako portfel kontraktów terminowych, albo jako długą pozycję w jednej obligacji w połączeniu z krótką pozycją w innej obligacji. W tym artykule omówiono dwa najczęstsze i najbardziej podstawowe rodzaje swapów: zwykłe waniliowe stopy procentowe i swapy walutowe.

Kluczowe dania na wynos

• W finansach swap to kontrakt pochodny, w którym jedna strona wymienia lub zamienia wartości lub przepływy pieniężne jednego składnika aktywów na drugi.
• Z dwóch przepływów pieniężnych jedna wartość jest stała, a druga zmienna i oparta na cenie indeksu, stopie procentowej lub kursie wymiany walut.
• Swapy to niestandardowe kontrakty będące przedmiotem obrotu na rynku pozagiełdowym (OTC) prywatnie, w porównaniu do opcji i kontraktów futures notowanych na giełdzie.
• Zwykłe waniliowe stopy procentowe i swapy walutowe to dwa najpopularniejsze i podstawowe rodzaje swapów.

Rynek swapów

W przeciwieństwie do większości standardowych opcji i kontraktów futures, swapy nie są instrumentami będącymi przedmiotem obrotu giełdowego. Zamiast tego swapy to niestandardowe kontrakty, które są przedmiotem obrotu na rynku pozagiełdowym (OTC) między podmiotami prywatnymi. Firmy i instytucje finansowe dominują na rynku swapów, w których uczestniczyło niewiele (jeśli w ogóle) osób. Ponieważ swapy występują na rynku pozagiełdowym, zawsze istnieje ryzyko niewywiązania się kontrahenta z swapu.

Pierwsza zamiana stóp procentowych miała miejsce między IBM a Bankiem Światowym w 1981 r. Jednak pomimo względnej młodości swapy zyskały na popularności. W 1987 r. Międzynarodowe Stowarzyszenie Swapów i Pochodnych poinformowało, że łączna wartość nominalna rynku transakcji swapowych wyniosła 865, 6 mld USD. Według danych Banku Rozrachunków Międzynarodowych do połowy 2006 r. Liczba ta przekroczyła 250 bilionów dolarów. To ponad 15 razy więcej niż amerykański rynek akcji publicznych.

Swapy ryzyka kredytowego (CDS)

Zwykła waniliowa zamiana stóp procentowych

Najczęstszą i najprostszą zamianą jest zamiana stóp procentowych „zwykła waniliowa”. W ramach tego swapu Strona A zgadza się zapłacić Stronie B z góry określoną, stałą stopę procentową hipotetycznej kwoty głównej w określonych terminach przez określony czas. Jednocześnie strona B wyraża zgodę na dokonywanie płatności w oparciu o zmienną stopę procentową na rzecz strony A z tytułu tej samej kwoty nominalnej w tych samych określonych terminach w tym samym określonym okresie. W zwykłym swapie waniliowym dwa przepływy pieniężne są wypłacane w tej samej walucie. Określone daty płatności nazywane są datami rozliczeniowymi, a okresy między nimi nazywane są okresami rozliczeniowymi. Ponieważ swapy są niestandardowymi umowami, wypłaty odsetek mogą być dokonywane co roku, co kwartał, co miesiąc lub w dowolnym innym okresie ustalonym przez strony.

Na przykład 31 grudnia 2006 r. Firma A i firma B zawierają pięcioletnią zamianę na następujących warunkach:

• Firma A płaci firmie B kwotę równą 6% rocznie od nominalnej kwoty głównej wynoszącej 20 milionów USD.
• Firma B wypłaca firmie A kwotę równą rocznemu LIBOR + 1% rocznie od nominalnej kwoty głównej wynoszącej 20 milionów USD.

LIBOR lub London Interbank Offer Rate to stopa procentowa oferowana przez banki londyńskie od depozytów dokonywanych przez inne banki na rynkach Eurodollar. Rynek swapów stóp procentowych często (ale nie zawsze) wykorzystuje LIBOR jako podstawę dla zmiennej stopy procentowej. Dla uproszczenia załóżmy, że obie strony wymieniają płatności co roku 31 grudnia, począwszy od 2007 r. I kończąc w 2011 r.

Pod koniec 2007 r. Firma A zapłaci Firmie B 20 000 000 * 6% = 1 200 000 USD. 31 grudnia 2006 r. Roczna stopa LIBOR wyniosła 5, 33%; dlatego Firma B wypłaci Firmie A 20 000 000 USD * (5, 33% + 1%) = 1 266 000 USD. W zwykłej waniliowej zamianie stóp procentowych zmienną stopę określa się zwykle na początku okresu rozliczeniowego. Zwykle umowy swapowe umożliwiają kompensowanie płatności w celu uniknięcia niepotrzebnych płatności. Tutaj firma B płaci 66 000 USD, a firma A nic nie płaci. W żadnym momencie zleceniodawca nie zmienia rąk, dlatego nazywa się to kwotą „hipotetyczną”. Ryc. 1 pokazuje przepływy pieniężne między stronami, które występują co roku (w tym przykładzie).

Rysunek 1: Przepływy pieniężne dla zwykłej waniliowej zamiany stóp procentowych

542 biliony dolarów

Nominalna kwota pozostająca do spłaty w ramach pozagiełdowych swapów stóp procentowych, zgodnie z najnowszymi statystykami.

Zwykły waniliowy swap walutowy

Zwykły waniliowy swap walutowy polega na wymianie spłat kapitału i stałych odsetek od pożyczki w jednej walucie na spłatę kapitału i stałych odsetek od podobnej pożyczki w innej walucie. W przeciwieństwie do swapów stóp procentowych strony swapów walutowych będą wymieniały kwoty główne na początku i na końcu swapu. Dwie określone kwoty główne są ustawione tak, aby były w przybliżeniu równe sobie, biorąc pod uwagę kurs wymiany w momencie inicjowania zamiany.

Na przykład firma C, firma amerykańska, i firma D, firma europejska, zawierają pięcioletni swap walutowy na 50 milionów USD. Załóżmy, że ówczesny kurs wymiany wynosi 1, 25 USD za euro (np. Dolar jest wart 0, 80 EUR). Po pierwsze, firmy będą wymieniać zleceniodawców. Tak więc firma C płaci 50 milionów dolarów, a firma D 40 milionów euro. Zaspokaja to zapotrzebowanie każdej firmy na fundusze denominowane w innej walucie (co jest przyczyną zamiany).

Rysunek 2: Przepływy pieniężne dla zwykłego waniliowego swapu walutowego, krok 1

Podobnie jak w przypadku swapów stóp procentowych, strony będą faktycznie kompensować płatności względem siebie według obowiązującego wówczas kursu walutowego. Jeśli przy rocznym kursie kurs wymiany wyniesie 1, 40 USD za euro, wówczas płatność Firmy C wynosi 1 960 000 USD, a płatność Firmy D wyniesie 4 125 000 USD. W praktyce firma D wypłaci różnicę netto w wysokości 2 165 000 USD (4 125 000 USD - 1 960 000 USD) na rzecz spółki C. Następnie, w odstępach określonych w umowie zamiany, strony będą wymieniać odsetki od swoich kwot głównych. Dla uproszczenia załóżmy, że dokonują tych płatności co roku, począwszy od roku od wymiany kapitału. Ponieważ firma C pożyczyła euro, musi zapłacić odsetki w euro w oparciu o stopę procentową euro. Podobnie firma D, która pożyczyła dolary, zapłaci odsetki w dolarach, w oparciu o stopę procentową dolara. W tym przykładzie załóżmy, że uzgodniona stopa procentowa wyrażona w dolarach wynosi 8, 25%, a stopa procentowa w euro wynosi 3, 5%. Zatem co roku Firma C płaci 40 000 000 EUR * 3, 50% = 1 400 000 EUR na rzecz Firmy D. Firma D zapłaci Firmie 50 000 000 * 8, 25% = 4 125 000 USD.

Rysunek 3: Przepływy pieniężne dla zwykłego waniliowego swapu walutowego, krok 2

Wreszcie na koniec wymiany (zwykle również w dniu ostatecznej wypłaty odsetek) strony ponownie wymieniają pierwotne kwoty główne. Na te płatności główne nie mają wpływu kursy walut w tym czasie.

Rysunek 4: Przepływy pieniężne dla zwykłego waniliowego swapu walutowego, krok 3

Kto by użył zamiany ">

Motywacje do korzystania z kontraktów swap dzielą się na dwie podstawowe kategorie: potrzeby handlowe i przewagę komparatywną. Normalne operacje biznesowe niektórych firm prowadzą do pewnych rodzajów ekspozycji na stopy procentowe lub ekspozycje walutowe, które swapy mogą złagodzić. Rozważmy na przykład bank, który płaci zmienną stopę procentową depozytów (np. Zobowiązań) i zarabia stałą stopę procentową od pożyczek (np. Aktywów). To niedopasowanie aktywów i pasywów może powodować ogromne trudności. Bank mógłby zastosować swap o stałej stopie procentowej (zapłacić stałą stopę i otrzymać zmienną stopę procentową), aby przekształcić swoje aktywa o stałej stopie procentowej w aktywa o zmiennym oprocentowaniu, które dobrze pasowałyby do zobowiązań o zmiennej stopie procentowej.

Niektóre firmy mają przewagę komparatywną w pozyskiwaniu określonych rodzajów finansowania. Ta przewaga komparatywna może jednak nie dotyczyć pożądanego rodzaju finansowania. W takim przypadku firma może uzyskać finansowanie, dla którego ma przewagę komparatywną, a następnie użyć swapu, aby przekształcić ją w pożądany rodzaj finansowania.

Weźmy na przykład dobrze znaną amerykańską firmę, która chce rozszerzyć swoją działalność na Europę, gdzie jest mniej znana. Prawdopodobnie otrzyma korzystniejsze warunki finansowania w USA. Korzystając z wymiany walut, firma otrzymuje euro potrzebne do sfinansowania ekspansji.

Aby wyjść z umowy swap, wykup kontrahenta, wprowadź swap kompensacyjny, sprzedaj swap komuś innemu lub skorzystaj z swapcji.

Wyjście z umowy zamiany

Czasami jedna ze stron wymiany musi wyjść z zamiany przed uzgodnioną datą zakończenia. Jest to podobne do inwestora sprzedającego kontrakty terminowe lub kontrakty opcji przed wygaśnięciem. Istnieją cztery podstawowe sposoby, aby to zrobić:

1. Wykup kontrahenta: podobnie jak opcja lub kontrakt futures, swap ma obliczalną wartość rynkową, więc jedna ze stron może rozwiązać umowę, płacąc drugiej tej wartości rynkowej. Nie jest to jednak funkcja automatyczna, więc albo musi to zostać określone wcześniej w umowie zamiany, albo strona, która chce się wycofać, musi uzyskać zgodę kontrahenta.

2. Wprowadź swap kompensujący: na przykład Spółka A z powyższego przykładu zamiany stóp procentowych może zawrzeć drugą zamianę, tym razem otrzymując stałą stopę i płacąc stopę zmienną.

3. Sprzedaj swap komuś innemu: Ponieważ swapy mają obliczalną wartość, jedna strona może sprzedać umowę stronie trzeciej. Podobnie jak w przypadku strategii 1, wymaga to zgody kontrahenta.

4. Użyj swapcji: swapcja jest opcją wymiany. Zakup swapcji pozwoliłby stronie na ustanowienie, ale nie zawarcie, potencjalnie równoważącego swapu w momencie wykonania pierwotnej zamiany. Ograniczyłoby to niektóre ryzyko rynkowe związane ze strategią 2.