Automatyczny pobyt
Automatyczny pobyt to przepis obowiązujący w amerykańskim prawie upadłościowym, który tymczasowo uniemożliwia wierzycielom, agencjom windykacyjnym, podmiotom rządowym i osobom prywatnym dochodzenie długów z tytułu należnych kwot. Zgodnie z sekcją 362 amerykańskiego kodeksu upadłościowego automatyczny pobyt wchodzi w życie z chwilą złożenia przez dłużnika wniosku o ogłoszenie upadłości. Automatyczny pobyt dotyczy zarówno osób fizycznych, jak i firm oraz wszystkich rozdziałów Kodeksu upadłościowego. Automatyczny pobyt nie chroni podmiotów niebędących dłużnikami, takich jak spółki stowarzyszone, dyrektorzy korporacyjni, współsprawcy lub poręczyciele. Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości w złej wierze nie spowoduje automatycznego pobytu.
ŁAMANIE W DÓŁ Automatyczny pobyt
Przepisy dotyczące automatycznego zawieszenia chronią dłużnika przed niektórymi działaniami wierzycieli, w tym wszczęciem lub kontynuowaniem postępowania sądowego przeciwko dłużnikowi, przejściem do egzekucji z nieruchomości dłużnika, tworzeniem, doskonaleniem lub egzekucją zastawu na majątku dłużnika oraz próbą odzyskania zabezpieczenia. Dłużnik może pozwać wierzyciela, który nadal się z nim kontaktuje lub usiłuje pozwać go po wprowadzeniu automatycznego pobytu. Jednak niektóre długi, takie jak zasiłek rodzinny, braki podatkowe IRS i pożyczki z emerytur, nie są zatrzymywane. Korzyści z automatycznego pobytu są często głównym czynnikiem przy podejmowaniu decyzji o ogłoszeniu upadłości przez dłużnika.
Innym celem automatycznego zawieszenia jest zapewnienie wszystkim wierzycielom równych warunków działania i zapobieganie przejęciu aktywów dłużnika przez jednego wierzyciela, zanim inni będą mieli taką możliwość. Kiedy automatyczny pobyt wejdzie w życie, wierzyciele raczej nie otrzymają pełnej kwoty, którą są winni. Zamiast tego wierzyciele otrzymają proporcjonalną część ograniczonych aktywów upadłego dłużnika. Wierzyciele, którzy uważają, że mają wystarczające podstawy, mogą złożyć wniosek do sądu o zniesienie automatycznego pobytu, aby mogli kontynuować proces windykacji.
Długość automatycznego pobytu
Automatyczny pobyt trwa tak długo, jak trwa upadłość, i kończy się, gdy sprawa zostanie oddalona. Długość zależy również od tego, czy dotyczy czynności windykacyjnych skierowanych do dłużnika osobiście, czy działań windykacyjnych skierowanych do majątku. Długość różni się również w zależności od rodzaju wniosku o ogłoszenie upadłości, ponieważ przypadki upadłości z rozdziału 13 zwykle trwają znacznie dłużej niż sprawy złożone zgodnie z rozdziałem 7.
Jednoczesne rozpatrywanie więcej niż jednej sprawy upadłościowej nazywa się zgłoszeniami seryjnymi. Na przykład niektórzy dłużnicy najpierw złożą wniosek o ogłoszenie upadłości z rozdziału 7, a następnie dokonają zgłoszenia z rozdziału 13. Jeżeli dłużnik miał jedną sprawę w toku w poprzednim roku, a następnie wniósł drugą, automatyczny pobyt będzie trwał tylko przez 30 dni w drugiej sprawie, chyba że sąd wyrazi zgodę na jego przedłużenie. Jeżeli w poprzednim roku toczyły się dwie sprawy dłużnika, automatyczny zawieszenie nie wejdzie w życie po wniesieniu trzeciej sprawy, chyba że wniosek zostanie złożony w sądzie, a sędzia zgodzi się, że wniesienie trzech spraw jest uzasadnione z uwagi na okoliczności tego dłużnika.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.