Capital Flight
Ucieczka kapitału to exodus aktywów finansowych i kapitału na dużą skalę z kraju z powodu wydarzeń takich jak niestabilność polityczna lub gospodarcza, dewaluacja waluty lub nałożenie kontroli kapitału. Ucieczka kapitału może być legalna, jak w przypadku, gdy inwestorzy zagraniczni repatriują kapitał z powrotem do kraju macierzystego, lub nielegalna, co ma miejsce w gospodarkach z kontrolą kapitału, które ograniczają transfer aktywów z kraju. Ucieczka kapitału może stanowić poważne obciążenie dla biedniejszych narodów, ponieważ brak kapitału utrudnia wzrost gospodarczy i może prowadzić do obniżenia poziomu życia. Paradoksalnie najbardziej otwarte gospodarki są najmniej narażone na ucieczkę kapitału, ponieważ przejrzystość i otwartość zwiększają zaufanie inwestorów do długoterminowych perspektyw takich gospodarek.
Zrozumienie ucieczki kapitału
Termin „ucieczka kapitału” obejmuje wiele sytuacji. Może odnosić się do exodusu kapitału z jednego narodu, z całego regionu lub grupy krajów o podobnych podstawach. Może to być wywołane wydarzeniem dla danego kraju lub rozwojem makroekonomicznym, który powoduje zmianę preferencji inwestorów na dużą skalę. Może być również krótkotrwały lub ciągły przez dziesięciolecia.
Dewaluacja waluty jest często przyczyną ucieczki kapitału na dużą skalę - i legalnie - ponieważ zagraniczni inwestorzy uciekają z takich krajów, zanim ich aktywa stracą zbyt dużą wartość. Zjawisko to było widoczne podczas kryzysu azjatyckiego w 1997 r., Chociaż inwestorzy zagraniczni wrócili do tych krajów wkrótce po ustabilizowaniu się walut i wznowieniu wzrostu gospodarczego.
Ze względu na widmo ucieczki kapitału większość krajów woli bezpośrednie inwestycje zagraniczne (FDI) niż zagraniczne inwestycje portfelowe (FPI). W końcu BIZ wiążą się z długoterminowymi inwestycjami w fabryki i przedsiębiorstwa w danym kraju i mogą być niezwykle trudne do likwidacji w krótkim czasie. Z drugiej strony inwestycje portfelowe mogą zostać zlikwidowane, a dochody repatriowane w ciągu kilku minut, co prowadzi do tego, że to źródło kapitału jest często uważane za „gorące pieniądze”.
Ucieczka kapitału może być również zainicjowana przez inwestorów będących rezydentami, obawiających się polityki rządu, która obniży gospodarkę. Na przykład, mogą zacząć inwestować na rynkach zagranicznych, jeśli zostanie wybrany populistyczny lider z ugruntowaną retoryką o protekcjonizmie lub jeśli krajowa waluta będzie zagrożona nagłą dewaluacją. W przeciwieństwie do poprzedniego przypadku, w którym kapitał zagraniczny powraca, gdy gospodarka ponownie się otworzy, ten rodzaj ucieczki może spowodować, że kapitał pozostanie za granicą przez dłuższy czas. Odpływy chińskiego juana, kiedy rząd zdewaluował swoją walutę, wystąpiły kilka razy po 2015 r.
W warunkach niskiego oprocentowania transakcje typu „carry trades” - polegające na zaciąganiu pożyczek w walutach o niskim oprocentowaniu i inwestowaniu w aktywa o potencjalnie wyższym zwrocie, takie jak akcje rynków wschodzących i obligacje śmieciowe - mogą również powodować ucieczkę kapitału. Sytuacja taka miałaby miejsce, gdyby stopy procentowe wyglądały, jakby mogły wzrosnąć, co powoduje, że spekulanci angażują się w sprzedaż na dużą skalę rynków wschodzących i innych aktywów spekulacyjnych, jak zaobserwowano późną wiosną 2013 r.
W okresach niestabilności rynku nierzadko zdarza się, aby wyrażenia „ucieczka kapitału i ucieczka w jakość” były używane zamiennie. Podczas gdy ucieczka kapitału może najlepiej reprezentować całkowite wycofanie kapitału, ucieczka w jakość zwykle mówi inwestorom przechodzącym z ryzykownych aktywów o wyższej rentowności do bezpieczniejszych i mniej ryzykownych alternatyw.
Kluczowe dania na wynos
- Ucieczka kapitału to odpływ kapitału z kraju z powodu negatywnej polityki pieniężnej, takiej jak deprecjacja waluty, lub przeprowadzanie transakcji, w których waluty o niskim oprocentowaniu są wymieniane na aktywa o wyższym zwrocie.
- Rządy stosują różne strategie, od podnoszenia stóp procentowych po podpisywanie umów podatkowych, w celu radzenia sobie z ucieczką kapitału.
Jak rządy radzą sobie z ucieczką kapitału
Skutki ucieczki kapitału mogą się różnić w zależności od poziomu i rodzaju zależności rządów od kapitału zagranicznego. Kryzys azjatycki z 1997 r. Jest przykładem bardziej dotkliwego skutku ucieczki kapitału. Podczas kryzysu gwałtowne dewaluacje walut przez azjatyckie tygrysy spowodowały ucieczkę kapitału, co z kolei spowodowało efekt domina polegający na załamaniu cen akcji na całym świecie.
Według niektórych rachunków zapasy międzynarodowe spadły nawet o 60 procent z powodu kryzysu. MFW interweniował i udzielał pożyczek pomostowych dotkniętym gospodarkom. Aby wzmocnić swoje gospodarki, kraje zakupiły także amerykańskie skarby. W przeciwieństwie do azjatyckiego kryzysu finansowego, rzekomy efekt dewaluacji chińskiego juana w 2015 r., Który spowodował odpływy kapitału, był stosunkowo łagodniejszy, z odnotowanym spadkiem jedynie o 8 procent na giełdzie w Szanghaju.
Rządy stosują wiele strategii radzenia sobie z następstwami ucieczki kapitału. Na przykład ustanawiają kontrolę kapitału ograniczającą przepływ ich waluty poza granice kraju. Ale nie zawsze może to być optymalne rozwiązanie, ponieważ może jeszcze bardziej zahamować gospodarkę i doprowadzić do większej paniki na temat stanu rzeczy. Poza tym rozwój ponadnarodowych innowacji technologicznych, takich jak bitcoin, może pomóc w obejściu takich kontroli.
Inną powszechnie stosowaną taktyką przez rządy jest podpisywanie umów podatkowych z innymi jurysdykcjami. Jednym z głównych powodów, dla których ucieczka kapitału jest atrakcyjną opcją, jest to, że przelewanie środków nie powoduje kar podatkowych. Przez to, że przenoszenie dużych kwot gotówki za granicę jest kosztowne, kraje mogą odebrać niektóre korzyści wynikające z takich transakcji.
Rządy również podnoszą stopy procentowe, aby lokalna waluta była atrakcyjna dla inwestorów. Ogólnym efektem jest wzrost wyceny waluty. Ale wzrost stóp procentowych powoduje również, że import jest drogi i podnosi całkowity koszt prowadzenia działalności. Kolejnym efektem domina wyższych stóp procentowych jest większa inflacja.
Przykład nielegalnego ucieczki kapitału
Nielegalny ucieczka kapitału ma miejsce zwykle w krajach, które mają ścisłą kontrolę kapitału i waluty. Na przykład ucieczka kapitału w Indiach wyniosła miliardy dolarów w latach 70. i 80. XX wieku z powodu rygorystycznej kontroli walut. W latach 90. kraj zliberalizował swoją gospodarkę, odwracając ucieczkę kapitału, gdy zagraniczny kapitał napłynął do odradzającej się gospodarki.
Ucieczka kapitału może również nastąpić w mniejszych krajach dotkniętych zawirowaniami politycznymi lub problemami gospodarczymi. Na przykład Argentyna od lat znosi ucieczkę kapitału z powodu wysokiej stopy inflacji i zmieniającej się waluty krajowej.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.