Strategie połączeń objętych gwarancją dla spadającego rynku

Strategie połączeń objętych gwarancją mogą być przydatne do generowania zysków na płaskich rynkach, aw niektórych scenariuszach mogą zapewniać wyższe zwroty przy niższym ryzyku niż inwestycje bazowe. W tym artykule dowiesz się, jak stosować dźwignię w celu dalszego zwiększenia wydajności kapitału i potencjalnej rentowności.

Trzy metody wdrażania takiej strategii polegają na stosowaniu różnych rodzajów papierów wartościowych:

• ETF-y zakupione z marżą
• indeksować kontrakty futures
• SKRZYDŁA

Chociaż wszystkie te metody mają ten sam cel, mechanika jest bardzo różna i każda z nich jest lepiej dostosowana do określonego rodzaju wymagań inwestora niż inne.

Połączenia objęte zwrotem

Strategie rozmów objętych parą łączą długą pozycję z opcją krótkiego połączenia przy tym samym zabezpieczeniu. Połączenie tych dwóch pozycji może często skutkować wyższymi zwrotami i mniejszą zmiennością niż sam indeks bazowy.

Na przykład na płaskim lub spadającym rynku odbiór premii za połączenie objęte gwarancją może zmniejszyć efekt ujemnego zwrotu, a nawet sprawić, że będzie dodatni. A kiedy rynek rośnie, zwroty z strategii objętych gwarancją połączeń zwykle pozostają w tyle za indeksem bazowym, ale nadal będą dodatnie. Jednak strategie połączeń objętych gwarancją nie zawsze są tak bezpieczne, jak się wydają. Inwestor jest nadal narażony nie tylko na ryzyko rynkowe, ale także ryzyko, że skumulowane składki w dłuższych okresach mogą nie być wystarczające na pokrycie strat. Taka sytuacja może wystąpić, gdy zmienność pozostaje niska przez długi czas, a następnie nagle rośnie.

Stosowanie dźwigni finansowej

Inwestowanie lewarowane to praktyka inwestowania za pomocą pożyczonych pieniędzy w celu zwiększenia zysków. Niższa zmienność zwrotów strategii gwarantowanych połączeń może uczynić z nich dobrą podstawę strategii inwestycyjnej z dźwignią. Na przykład, jeśli oczekuje się, że strategia zabezpieczonego wezwania zapewni zwrot w wysokości 9%, kapitał można pożyczyć na poziomie 5%, a inwestor może utrzymać wskaźnik dźwigni 2 razy (2 USD aktywów w przypadku każdego 1 USD kapitału własnego); oczekiwany byłby wówczas zwrot w wysokości 13% (2 × 9% - 1 × 5% = 13%). A jeśli roczna zmienność bazowej strategii gwarantowanych połączeń wynosi 10%, wówczas zmienność 2-krotnej inwestycji lewarowanej byłaby dwukrotnie wyższa.

Oczywiście zastosowanie dźwigni zwiększa wartość tylko wtedy, gdy zwrot z inwestycji jest znacznie wyższy niż koszt pożyczonego pieniądza. Jeśli zwroty z objętej strategii połączeń są tylko o 1% lub 2% wyższe, zastosowanie 2-krotnej dźwigni przyczyni się tylko do 1% lub 2% do zwrotu, ale znacznie zwiększy ryzyko.

Połączenia objęte zakresem na kontach zabezpieczających

Konta zabezpieczające pozwalają inwestorom kupować papiery wartościowe za pożyczone pieniądze, a jeśli inwestor ma zarówno depozyt zabezpieczający, jak i opcje dostępne na tym samym rachunku, strategię zabezpieczonego połączenia lewarowanego można wdrożyć, kupując akcje lub ETF na depozycie zabezpieczającym, a następnie sprzedając miesięczne zabezpieczone połączenia. Istnieją jednak pewne potencjalne pułapki. Po pierwsze, stopy procentowe marży mogą się znacznie różnić. Jeden broker może być skłonny pożyczyć pieniądze na 5, 5%, podczas gdy inny pobiera 9, 5%. Jak pokazano powyżej, wyższe stopy procentowe znacznie obniżą rentowność.

Po drugie, każdy inwestor, który korzysta z marży maklerskiej, musi ostrożnie zarządzać swoim ryzykiem, ponieważ zawsze istnieje możliwość, że spadek wartości bazowego papieru wartościowego może wywołać wezwanie do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego i przymusową sprzedaż. Wezwania do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego występują, gdy kapitał własny spada do 30% do 35% wartości konta, co odpowiada maksymalnemu współczynnikowi dźwigni około 3 razy. (Uwaga: margines = 100 / dźwignia).

Podczas gdy większość rachunków maklerskich pozwala inwestorom kupować papiery wartościowe z 50% marżą, co odpowiada 2, 0-krotnemu współczynnikowi dźwigni, w tym momencie wywołanie wezwania do uzupełnienia depozytu zabiera tylko około 25% straty. Aby uniknąć tego niebezpieczeństwa, większość inwestorów wybrałaby niższe wskaźniki dźwigni; dlatego praktyczny limit może być tylko 1, 6 lub 1, 5 razy, ponieważ na tym poziomie inwestor mógłby wytrzymać stratę 40–50% przed otrzymaniem wezwania do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego.

Objęte rozmowy z indeksem futures

Kontrakt futures daje możliwość zakupu papieru wartościowego za ustaloną cenę w przyszłości, a cena ta obejmuje koszt kapitału równy stopie wezwania brokera minus dochód z dywidendy.

Kontrakty terminowe to papiery wartościowe przeznaczone przede wszystkim dla inwestorów instytucjonalnych, ale coraz częściej stają się dostępne dla inwestorów detalicznych.

Ponieważ kontrakt futures jest długą inwestycją lewarowaną z korzystnym kosztem kapitału, może być wykorzystany jako podstawa strategii gwarantowanego połączenia. Inwestor kupuje indeks na przyszłość, a następnie sprzedaje równoważną liczbę miesięcznych umów opcji kupna na ten sam indeks. Charakter transakcji pozwala brokerowi wykorzystywać długie kontrakty futures jako zabezpieczenie dla gwarantowanych połączeń.

Mechanika kupowania i utrzymywania kontraktu futures jest jednak bardzo różna od tej z posiadania akcji na detalicznym rachunku maklerskim. Zamiast utrzymywania kapitału na rachunku, prowadzony jest rachunek gotówkowy, który służy jako zabezpieczenie dla indeksu na przyszłość, a zyski i straty są rozliczane każdego dnia rynkowego.

Korzyścią jest wyższy wskaźnik dźwigni, często nawet 20-krotny dla szerokich indeksów, co zapewnia ogromną efektywność kapitałową. Jednak na inwestorze spoczywa ciężar zapewnienia, że ​​utrzymuje on wystarczającą marżę, aby utrzymać swoje pozycje, szczególnie w okresach wysokiego ryzyka rynkowego.

Ponieważ kontrakty futures są przeznaczone dla inwestorów instytucjonalnych, związane z nimi kwoty w dolarach są wysokie. Na przykład, jeśli indeks S&P 500 handluje na poziomie 1400, a kontrakt futures na indeks odpowiada 250-krotności wartości indeksu, wówczas każdy kontrakt jest równoważny 350 000 $ inwestycji lewarowanej. W przypadku niektórych indeksów, w tym S&P 500 i Nasdaq, mini kontrakty są dostępne w mniejszych rozmiarach.

LEAPS objęte rozmowy

Inną opcją jest użycie opcji połączenia LEAPS jako zabezpieczenia dla połączenia objętego usługą. Opcja LEAPS to opcja, której termin ważności upływa ponad dziewięć miesięcy. Połączenie LEAPS jest kupowane na zabezpieczeniu bazowym, a krótkie połączenia są sprzedawane co miesiąc i odkupywane bezpośrednio przed datami wygaśnięcia. W tym momencie rozpoczyna się kolejna miesięczna sprzedaż, a proces powtarza się aż do wygaśnięcia pozycji LEAPS.

Koszt opcji LEAPS jest, jak każda opcja, określony przez:

• wartość wewnętrzna
• stopa procentowa
• czas do wygaśnięcia
• szacunkowa długoterminowa zmienność zabezpieczenia

Mimo że opcje połączeń LEAPS mogą być kosztowne, ze względu na ich wysoką wartość czasową, koszt jest zwykle niższy niż zakup zabezpieczającego depozytu zabezpieczającego.

Ponieważ celem inwestora jest zminimalizowanie upływu czasu, opcja kupna LEAPS jest zazwyczaj kupowana głęboko w pieniądzu, a to wymaga utrzymania marginesu gotówki w celu utrzymania pozycji. Na przykład, jeśli ETF S&P 500 kosztuje 130 USD, kupiona byłaby dwuletnia opcja kupna LEAPS z ceną wykonania 100 USD i utrzymywaną marżą gotówkową w wysokości 30 USD, a następnie miesięczne połączenie sprzedawane z ceną wykonania 130 USD, tzn. przy pieniądzach.

Sprzedając opcję kupna LEAPS w dniu jej wygaśnięcia, inwestor może oczekiwać wzrostu wartości bazowego papieru wartościowego w okresie utrzymywania (dwa lata, w powyższym przykładzie), pomniejszone o koszty odsetek lub koszty zabezpieczenia. Mimo to każdy inwestor posiadający opcję LEAPS powinien mieć świadomość, że jej wartość może znacznie się wahać w stosunku do tych szacunków ze względu na zmiany zmienności.

Ponadto, jeśli w ciągu następnego miesiąca indeks nagle zyska 15 USD, opcja krótkiego kupna będzie musiała zostać odkupiona przed datą wygaśnięcia, aby można było napisać kolejną. Ponadto wymagania dotyczące marży gotówkowej wzrosną również o 15 USD. Nieprzewidywalny harmonogram przepływów pieniężnych może sprawić, że wdrożenie strategii połączeń objętych gwarancją z kompleksem LEAPS, szczególnie na niestabilnych rynkach.

Dolna linia

Wykorzystywane strategie połączeń zabezpieczonych mogą być wykorzystywane do uzyskiwania zysków z inwestycji, jeżeli spełnione są dwa warunki:

1. Poziom implikowanej zmienności wyceniony w opcjach kupna musi być wystarczający, aby uwzględnić potencjalne straty.
2. Zwrot z bazowej strategii gwarantowanych połączeń musi być wyższy niż koszt pożyczonego kapitału.

Inwestor detaliczny może wdrożyć strategię zabezpieczonego połączenia lewarowanego na standardowym rachunku depozytowym brokera, zakładając, że stopa procentowa marży jest wystarczająco niska, aby generować zyski, i utrzymany jest niski wskaźnik dźwigni, aby uniknąć wezwań do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego. Dla inwestorów instytucjonalnych preferowane są kontrakty futures, ponieważ zapewniają wyższą dźwignię, niskie stopy procentowe i większe kontrakty.

Opcje połączeń LEAPS mogą być również wykorzystywane jako podstawa strategii połączeń objętych i są szeroko dostępne dla inwestorów detalicznych i instytucjonalnych. Trudność w prognozowaniu wpływów i wypływów środków z premii, odkupu opcji kupna i zmieniających się wymagań dotyczących marży gotówkowej sprawia jednak, że jest to stosunkowo złożona strategia, wymagająca wysokiego stopnia analizy i zarządzania ryzykiem.