Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act
Ustawa o reformie i ochronie konsumentów Dodd-Franka na Wall Street to ogromny akt reformy finansowej uchwalony przez administrację Obamy w 2010 roku w odpowiedzi na kryzys finansowy w 2008 roku. Nazwany na cześć sponsorów senatora Christophera J. Dodda (D-Conn. ) i Rep. Barneya Franka (D-Mass.), akt zawiera wiele przepisów, napisanych na około 2300 stronach, które miały być wdrażane przez kilka lat.
Dodd-Frank utworzył szereg nowych agencji rządowych, których zadaniem jest nadzorowanie różnych elementów ustawy, a co za tym idzie, różnych aspektów systemu finansowego. Prezydent Donald Trump zobowiązał się do uchylenia Dodda-Franka, aw maju 2018 r. Podpisał nową ustawę wycofującą znaczące jej części.
Kluczowe dania na wynos
- Ustawa o reformie i ochronie konsumentów Dodd-Franka na Wall Street dotyczyła sektorów systemu finansowego, które, jak przypuszczano, spowodowały kryzys finansowy w 2008 r., W tym banków, kredytodawców hipotecznych i agencji ratingowych.
- Krytycy prawa argumentują, że nakładane przez nie obciążenia regulacyjne mogą sprawić, że amerykańskie firmy będą mniej konkurencyjne niż ich zagraniczni odpowiednicy.
- W 2018 roku Kongres uchwalił nową ustawę, która cofnęła niektóre ograniczenia Dodda-Franka.
Jak działa ustawa o reformie i ochronie konsumentów Dodd-Franka na Wall Street
Ustawa o reformie i ochronie konsumentów na Wall Street Dodd-Franka składa się z wielu elementów. Oto niektóre z jego kluczowych przepisów i sposobu ich działania:
Stabilność finansowa
W ramach Dodd-Frank Rada Nadzoru Stabilności Finansowej i Urząd Uporządkowanej Likwidacji monitorują stabilność finansową dużych firm finansowych, których upadek może mieć poważny negatywny wpływ na gospodarkę USA (firmy uznane za „zbyt duże, by upaść”). Prawo przewiduje również likwidacje lub restrukturyzacje za pośrednictwem funduszu uporządkowanej likwidacji, utworzonego w celu pomocy w likwidacji spółek finansowych, które zostały objęte komornictwem, i zapobiegać wykorzystywaniu dolarów podatkowych do wspierania takich firm.
Rada ma uprawnienia do podziału banków uznanych za tak duże, że stanowią ryzyko systemowe; może także zmusić ich do zwiększenia rezerwy obowiązkowej. Podobnie nowe Federalne Biuro Ubezpieczeń miało za zadanie identyfikację i monitorowanie firm ubezpieczeniowych uważanych za „zbyt duże, by upaść”.
Biuro Ochrony Finansów Konsumentów
Biuro Ochrony Finansów Konsumenckich (CFPB), powołane pod kierownictwem Dodda-Franka, miało za zadanie zapobiegać drapieżnym pożyczkom hipotecznym (odzwierciedlającym powszechne przekonanie, że rynek kredytów hipotecznych subprime był główną przyczyną katastrofy w 2008 r.) I ułatwić konsumentom zrozumieć warunki kredytu hipotecznego przed ich wyrażeniem. Odstrasza brokerów kredytów hipotecznych od uzyskiwania wyższych prowizji za zamykanie pożyczek z wyższymi opłatami i / lub wyższymi stopami procentowymi oraz wymaga, aby inicjatorzy kredytów hipotecznych nie kierowali potencjalnych pożyczkobiorców do pożyczki, która spowoduje najwyższą płatność dla inicjatora.
Ustawa o reformie i ochronie konsumentów na Wall Street Dodda-Franka miała zapobiec kolejnemu kryzysowi finansowemu, jak ten z 2008 roku.
CFPB reguluje również inne rodzaje pożyczek konsumenckich, w tym karty kredytowe i debetowe, i zajmuje się skargami konsumentów. Wymaga od kredytodawców, z wyłączeniem kredytodawców samochodowych, ujawnienia informacji w formie łatwej do odczytania i zrozumienia przez konsumentów; przykładem są uproszczone warunki dotyczące aplikacji kart kredytowych.
Reguła Volckera
Kolejny kluczowy element Dodda-Franka, reguła Volckera, ogranicza sposoby inwestowania przez banki, ograniczając handel spekulacyjny i eliminując handel zastrzeżony. Banki nie mogą być zaangażowane w fundusze hedgingowe lub firmy private equity, które są uważane za zbyt ryzykowne. Aby zminimalizować ewentualny konflikt interesów, firmy finansowe nie mogą handlować na własny rachunek bez wystarczającej „skórki w grze”. Reguła Volckera stanowi wyraźny krok wstecz w kierunku ustawy Glassa-Steagalla z 1933 r., W której po raz pierwszy uznano nieodłączne niebezpieczeństwa związane z podmiotami finansowymi rozszerzającymi jednocześnie usługi bankowości komercyjnej i inwestycyjnej.
Ustawa zawiera również przepis dotyczący instrumentów pochodnych, takich jak swapy na zwłokę w spłacie kredytu, które powszechnie obwiniano za przyczynienie się do kryzysu finansowego w 2008 r. Dodd-Frank ustanowił scentralizowane giełdy do obrotu swapami w celu ograniczenia możliwości niewykonania zobowiązania przez kontrahenta, a także wymagał szerszego ujawnienia informacji o transakcjach swapowych w celu zwiększenia przejrzystości na tych rynkach. Zasada Volckera reguluje również wykorzystanie instrumentów pochodnych przez firmy finansowe, aby zapobiec ponoszeniu przez instytucje „zbyt duże, by upaść” dużych ryzyk, które mogłyby siać spustoszenie w całej gospodarce.
Biuro ratingów kredytowych SEC
Ponieważ agencje ratingowe zostały oskarżone o przyczynianie się do kryzysu finansowego poprzez wydawanie myląco korzystnych ratingów inwestycyjnych, Dodd-Frank utworzył SEC Office of Credit Ratings. Biuro ma za zadanie dopilnowanie, aby agencje zapewniały wiarygodne i wiarygodne oceny wiarygodności kredytowej ocenianych przez siebie przedsiębiorstw, gmin i innych podmiotów.
Program informacyjny
Dodd-Frank wzmocnił również i rozszerzył istniejący program informacyjny opublikowany przez Sarbanes-Oxley Act (SOX). W szczególności ustanowiono obowiązkowy program nagród, w ramach którego osoby zgłaszające przypadki naruszenia mogą otrzymywać od 10% do 30% wpływów z ugody sądowej, rozszerzyły zakres objętego ochroną pracownika poprzez włączenie pracowników spółek zależnych i stowarzyszonych spółki oraz rozszerzyły przedawnienie zgodnie z którym demaskatorzy mogą wnieść roszczenie przeciwko swojemu pracodawcy od 90 do 180 dni po wykryciu naruszenia.
Krytyka ustawy o reformie i ochronie konsumentów Dodd-Franka na Wall Street
Zwolennicy Dodda-Franka wierzyli, że ustawa zapobiegnie kryzysowi gospodarczemu, jak ten z 2008 roku, i ochroni konsumentów przed wieloma nadużyciami, które przyczyniły się do kryzysu. Krytycy argumentowali jednak, że ustawa może zaszkodzić konkurencyjności amerykańskich firm w stosunku do ich zagranicznych odpowiedników. W szczególności twierdzą, że jej wymogi dotyczące zgodności z przepisami nadmiernie obciążają banki wspólnotowe i mniejsze instytucje finansowe - mimo że nie odegrały one żadnej roli w wywoływaniu kryzysu finansowego.
Tacy znaczący ze świata finansów, jak były sekretarz skarbu Larry Summers, CEO Blackstone Group LP (BX) Stephen Schwarzman, aktywista Carl Icahn oraz JPMorgan Chase & Co. (JPM) Jamie Dimon również twierdzą, że chociaż każda instytucja jest bez wątpienia bezpieczniejsza z powodu ograniczenia kapitałowe nałożone przez Dodda-Franka, ograniczenia te powodują, że ogólnie rynek jest bardziej niepłynny. Brak płynności może być szczególnie silny na rynku obligacji, na którym wszystkie papiery wartościowe nie są wyceniane na rynku, a wielu obligacjom brakuje stałej podaży kupujących i sprzedających.
Wyższe wymogi dotyczące rezerw w ramach Dodda-Franka oznaczają, że banki muszą utrzymywać wyższy procent swoich aktywów w gotówce, co zmniejsza kwotę, którą są w stanie utrzymać w zbywalnych papierach wartościowych. W efekcie ogranicza to rolę kreatora rynku obligacji, jaką tradycyjnie odgrywają banki. Ponieważ banki nie są w stanie pełnić roli animatora rynku, potencjalnym nabywcom prawdopodobnie trudniej będzie znaleźć przeciwników. Co ważniejsze, potencjalnym sprzedawcom może być trudniej znaleźć przeciwników.
Zmiany w ustawie o reformie i ochronie konsumentów Dodd-Franka na Wall Street
Po stronie krytyków Kongres USA uchwalił w 2018 r. Projekt ustawy o wzroście gospodarczym, ulgach regulacyjnych i ochronie konsumentów, który wycofuje znaczną część ustawy Dodda-Franka. Został podpisany przez prezydenta Trumpa w dniu 24 maja 2018 r. Są to niektóre przepisy nowej ustawy oraz niektóre obszary, w których normy zostały poluzowane:
Małe i regionalne banki
Nowa ustawa łagodzi przepisy Dodda-Franka dla małych i regionalnych banków poprzez zwiększenie progu aktywów w celu zastosowania standardów ostrożnościowych, wymogów dotyczących testów warunków skrajnych i obowiązkowych komitetów ds. Ryzyka.
Duże banki powiernicze
W przypadku instytucji, które przechowują aktywa klientów, ale nie działają jako pożyczkodawcy lub tradycyjni bankierzy, nowe prawo przewiduje niższe wymogi kapitałowe i wskaźniki dźwigni.
Kredyt hipoteczny
Nowe prawo zwalnia wymogi depozytowe dla hipotecznych kredytów mieszkaniowych posiadanych przez instytucję depozytową lub kasę kredytową pod pewnymi warunkami. Poleca również Federalnej Agencji Finansowania Budownictwa Mieszkaniowego ustanowienie standardów dla Freddiego Maca i Fannie Mae w celu rozważenia alternatywnych metod oceny zdolności kredytowej
Mali pożyczkodawcy
Prawo zwalnia kredytodawców posiadających aktywa o wartości poniżej 10 miliardów dolarów z wymogów reguły Volckera i nakłada mniej rygorystyczne normy dotyczące sprawozdawczości i kapitału na małych kredytodawców.
Biura kredytowe
Prawo wymaga, aby trzy główne agencje sprawozdawczości kredytowej zezwoliły konsumentom na „zamrożenie” swoich plików kredytowych bezpłatnie w celu zapobiegania oszustwom.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.