Cykl ekonomiczny
Cykl gospodarczy to fluktuacja gospodarki między okresami ekspansji (wzrostu) i kurczenia się (recesji). Czynniki takie jak: produkt krajowy brutto (PKB), stopy procentowe, całkowite zatrudnienie i wydatki konsumpcyjne, mogą pomóc w określeniu obecnego etapu cyklu gospodarczego.
Kluczowe dania na wynos
- Cykl gospodarczy odnosi się do ogólnego stanu gospodarki przechodzącego przez cztery etapy cyklicznie.
- Cykle gospodarcze są głównym przedmiotem badań i polityki gospodarczej, ale dokładne przyczyny cyklu są szeroko dyskutowane w różnych szkołach ekonomicznych.
- Wgląd w cykle gospodarcze może być bardzo przydatny dla firm i inwestorów.
4 etapy cyklu ekonomicznego
Cztery etapy cyklu gospodarczego
Cykl ekonomiczny, zwany także cyklem koniunkturalnym, składa się z czterech etapów: ekspansji, szczytu, skurczu i doliny. W fazie ekspansji gospodarka doświadcza stosunkowo szybkiego wzrostu, stopy procentowe są zwykle niskie, rośnie produkcja i narasta presja inflacyjna. Szczyt cyklu osiąga się, gdy wzrost osiąga maksymalną wartość. Szczytowy wzrost zazwyczaj powoduje nierównowagę w gospodarce, którą należy skorygować. Korekta ta następuje przez okres kurczenia się, kiedy wzrost spowalnia, spada zatrudnienie, a ceny stagnują. Niski cykl osiąga się, gdy gospodarka osiąga niski punkt, a wzrost zaczyna się odradzać.
Długość cyklu ekonomicznego
National Bureau of Economic Research (NBER) jest ostatecznym źródłem ustalania oficjalnych dat cykli gospodarczych w USA. Mierzony zmianami produktu krajowego brutto (PKB), NBER mierzy długość cykli gospodarczych od dołka do dołka lub od szczytu do szczytu. Od lat 50. do dziś cykle gospodarcze w USA trwały średnio około pięć i pół roku. Istnieją jednak duże różnice w długości cykli, od zaledwie 18 miesięcy w cyklu międzyszczytowym w latach 1981–1982, aż do obecnej rekordowo długiej ekspansji, która rozpoczęła się w 2009 roku.
Co powoduje cykl gospodarczy
Ta duża zmienność długości cyklu obala mit, że cykle ekonomiczne mogą umrzeć ze starości lub są regularnym naturalnym rytmem aktywności podobnym do fal fizycznych lub wahań wahadła. Jednak trwa debata na temat tego, co determinuje ich długość i co powoduje, że cykle istnieją w pierwszej kolejności.
Monetarna szkoła myśli ekonomicznej wiąże cykl ekonomiczny z cyklem kredytowym. Zmiany stóp procentowych mogą zmniejszyć lub pobudzić działalność gospodarczą, powodując, że zaciąganie pożyczek przez gospodarstwa domowe, przedsiębiorstwa i rząd będzie mniej lub bardziej kosztowne. Oprócz złożoności interpretacji cykli koniunkturalnych słynny ekonomista i proto-monetarysta Irving Fisher argumentował, że nie ma czegoś takiego jak równowaga, a zatem cykle istnieją, ponieważ gospodarka naturalnie przesuwa się w zakresie nierównowagi, ponieważ producenci stale nadmiernie lub niedoinwestują i nadprodukcja lub niedostateczna produkcja, ponieważ starają się sprostać stale zmieniającym się wymaganiom konsumentów.
Podejście keynesowskie dowodzi, że zmiany zagregowanego popytu, wywołane nieodłączną niestabilnością i zmiennością popytu inwestycyjnego, są odpowiedzialne za generowanie cykli. Kiedy, z jakiegokolwiek powodu, nastroje biznesowe stają się ponure, a inwestycje spowalniają, może powstać samospełniająca się pętla złego samopoczucia. Mniejsze wydatki oznaczają mniejszy popyt, co skłania firmy do zwalniania pracowników i ograniczania ich jeszcze bardziej. Bezrobotni pracownicy oznaczają mniej wydatków konsumenckich, a cała gospodarka cierpi, bez jasnych rozwiązań innych niż interwencja rządu i bodziec gospodarczy, według Keynesian.
Austriaccy ekonomiści twierdzą, że manipulowanie kredytami i stopami procentowymi przez bank centralny powoduje niezrównoważone zakłócenia w strukturze relacji między branżami i przedsiębiorstwami, które są korygowane podczas recesji. Ilekroć bank centralny obniża stopy poniżej tego, co określiłby rynek, inwestycje i biznes skłaniają się ku branżom i procesom produkcyjnym, które najbardziej korzystają z niskich stawek.
Ale jednocześnie rzeczywistą oszczędność niezbędną do sfinansowania tych inwestycji tłumią sztucznie niskie stopy. Ostatecznie niezrównoważone inwestycje ulegają załamaniu w wyniku szeregu niepowodzeń biznesowych i spadających cen aktywów, które powodują pogorszenie koniunktury gospodarczej.
Zarządzanie cyklem gospodarczym
Rządy i główne instytucje finansowe wykorzystują różne środki, aby próbować zarządzać przebiegiem i skutkami cykli gospodarczych. Do dyspozycji rządu jest także polityka fiskalna. Aby zakończyć recesję, rząd może zastosować ekspansywną politykę fiskalną, która wymaga szybkiego wydatkowania deficytu. I odwrotnie, może wykorzystywać kurczliwą politykę fiskalną, aby zatrzymać przegrzanie gospodarki podczas ekspansji, opodatkowując i wykorzystując nadwyżkę budżetową w celu zmniejszenia łącznych wydatków.
Banki centralne starają się wykorzystywać politykę pieniężną do zarządzania cyklem gospodarczym i kontrolowania go. Kiedy cykl uderzy w kryzys, bank centralny może obniżyć stopy procentowe lub wdrożyć ekspansywną politykę pieniężną w celu zwiększenia wydatków i inwestycji. Podczas ekspansji może stosować skurczową politykę pieniężną, podnosząc stopy procentowe i spowalniając przepływ kredytów do gospodarki, aby zmniejszyć presję inflacyjną i potrzebę korekty rynkowej.
Firmy i inwestorzy muszą również zarządzać swoją strategią w cyklach gospodarczych, nie tyle, aby je kontrolować, ale aby je przetrwać i być może czerpać z nich korzyści. W czasach ekspansji inwestorzy starają się kupować firmy w zakresie technologii, dóbr kapitałowych i energii podstawowej. W czasach kurczenia się inwestorzy szukają firm takich jak media, finanse i opieka zdrowotna.
Firmy, które mogą śledzić związek między swoją wydajnością a cyklem koniunkturalnym w czasie, mogą planować strategicznie, aby uchronić się przed nadchodzącymi kryzysami i pozycjonować się, aby maksymalnie wykorzystać ekspansje gospodarcze.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.