Eurodollar
Termin eurodollar odnosi się do depozytów denominowanych w dolarach amerykańskich w bankach zagranicznych lub zagranicznych oddziałach banków amerykańskich. Ponieważ odbywają się poza Stanami Zjednoczonymi, eurodolary nie podlegają regulacji Rady Rezerwy Federalnej, w tym wymogom dotyczącym rezerw. Depozyty denominowane w dolarach niepodlegające amerykańskim przepisom bankowym były pierwotnie przechowywane prawie wyłącznie w Europie, stąd nazwa eurodollar. Są one również szeroko organizowane w oddziałach na Bahamach i na Kajmanach.
Podstawy eurodolara
Fakt, że rynek eurodolarów jest stosunkowo wolny od regulacji oznacza, że takie depozyty mogą płacić wyższe odsetki. Ich lokalizacja na morzu naraża ich na ryzyko polityczne i gospodarcze w kraju ich zamieszkania; jednak większość oddziałów, w których przechowywane są złoża, znajduje się w bardzo stabilnych lokalizacjach.
Historia eurodolara
Rynek eurodolara pochodzi z okresu po II wojnie światowej. Znaczna część Europy została zdewastowana przez wojnę, a Stany Zjednoczone przekazały fundusze w ramach planu Marshalla na odbudowę kontynentu. Doprowadziło to do szerokiego obiegu dolarów za granicą i rozwoju odrębnego, mniej regulowanego rynku depozytów tych środków. W przeciwieństwie do depozytów krajowych w USA fundusze nie podlegają wymaganiom rezerwowym Banku Rezerw Federalnych. Nie są również objęci ubezpieczeniem FDIC. Powoduje to wyższe stopy procentowe dla eurodolarów.
Wiele amerykańskich banków ma zagraniczne oddziały, zwykle na Karaibach, przez które akceptują depozyty eurodolarne. Banki europejskie są również aktywne na rynku. Transakcje dla karaibskich oddziałów amerykańskich banków są zazwyczaj przeprowadzane przez handlowców fizycznie zlokalizowanych w pokojach dealerskich w USA, a pieniądze są pożyczane na finansowanie operacji krajowych i międzynarodowych.
Rynki Eurodollar
Rynek eurodolara jest jednym z głównych międzynarodowych rynków kapitałowych na świecie. Wymagają stałej podaży deponentów wpłacających swoje pieniądze do zagranicznych banków. Te banki eurodolary mogą mieć problemy z płynnością, jeśli podaż depozytów spadnie.
Ceny i rozmiar eurodolara
Depozyty od jednej nocy do tygodnia są wyceniane na podstawie stawki funduszy zasilanych. Ceny dłuższych terminów zapadalności oparte są na odpowiedniej stopie oferowanej na rynku międzybankowym w Londynie (LIBOR). Depozyty w Eurodollar są dość duże; są dokonywane przez profesjonalnych kontrahentów za minimum 100 000 USD i ogólnie za ponad 5 milionów USD. Często zdarza się, że bank przyjmuje jeden depozyt w wysokości 500 milionów USD lub więcej na rynku jednodniowym. Badanie z 2014 r. Przeprowadzone przez Bank Rezerw Federalnych wykazało, że średni dzienny wolumen na rynku wynosi 140 miliardów dolarów.
Eurodollar Maturities
Większość transakcji na rynku eurodolara odbywa się z dnia na dzień, co oznacza, że są one realizowane następnego dnia roboczego. W weekendy i święta nocna transakcja może trwać nawet cztery dni. Transakcje zwykle rozpoczynają się w tym samym dniu, w którym są wykonywane, a pieniądze są wypłacane między bankami za pośrednictwem systemów Fedwire i CHIPS. Transakcje Eurodollar o terminie zapadalności przekraczającym sześć miesięcy są zwykle wykonywane jako certyfikaty depozytowe (CD), dla których istnieje również ograniczony rynek wtórny.
Kluczowe dania na wynos
- Eurodolary odnoszą się do rachunków denominowanych w dolarach w bankach zagranicznych lub zagranicznych oddziałach banków amerykańskich.
- Rynek eurodolara jest jednym z największych rynków kapitałowych na świecie i składa się z wyrafinowanych instrumentów finansowych.