Europejska Unia Celna
Unia celna Unii Europejskiej jest sojuszem utworzonym przez członków Unii Europejskiej, którzy pełnią dla swoich członków dwie podstawowe funkcje: zapewnia bezcłowy przepływ towarów na terytorium, niezależnie od tego, czy towary te są wytwarzane w Unii, czy importowane, oraz wdraża znormalizowane stawki celne na towary importowane spoza Unii. Unia celna UE wprowadza również kompleksowy system regulacji dotyczących importu i eksportu regionu.
Zrozumienie Europejskiej Unii Celnej
Administrowane przez Komisję Europejską obowiązki unii celnej UE są wykonywane przez krajowe urzędy celne wszystkich krajów członkowskich - w sumie 28 krajów przed Brexitem. Urzędnicy celni UE zajmują się logistyką ogromnej ilości importowanych towarów do UE. Import ten stanowi około 16 procent całego importu na całym świecie i szacuje się, że waży ponad 2 miliardy ton rocznie. W 2015 r. Ta ilość towarów wymagała przetworzenia ponad 270 milionów zgłoszeń.
Urzędy celne w UE są również odpowiedzialne za egzekwowanie przepisów mających na celu maksymalizację bezpieczeństwa w Unii. Reguły te koncentrują się na następujących obszarach:
- Ochrona zdrowia i bezpieczeństwa w regionie poprzez przepisy regulujące import potencjalnie niebezpiecznych towarów, takich jak skażone produkty spożywcze lub wadliwe produkty elektryczne.
- Zagwarantowanie, aby eksport technologii, który mógłby zostać wykorzystany do produkcji broni, był zgodny z prawem.
- Ochrona środowiska poprzez zapobieganie przemytowi zagrożonych lub chronionych roślin, zwierząt lub zabronionych produktów, takich jak kość słoniowa.
- Współpraca z organami ścigania w celu ograniczenia nielegalnej działalności, takiej jak handel narkotykami lub bronią, pranie pieniędzy, unikanie podatków i handel podrobionymi towarami.
Różnice między Europejską Unią Celną a jednolitym rynkiem
Chociaż zarówno unia celna UE, jak i jednolity rynek europejski są tworzone głównie przez państwa członkowskie UE, między tymi dwoma podmiotami istnieją pewne zasadnicze różnice.
Możliwe jest, że kraj jest członkiem jednolitego rynku, ale nie jest to unia celna i odwrotnie. Podczas gdy Unia Celna reguluje międzynarodowe umowy handlowe i zajmuje się importem spoza Unii, Jednolity Rynek wymaga znacznie większego poziomu integracji polityk ukierunkowanych na swobodny przepływ siły roboczej, warunki pracy oraz standardy bezpieczeństwa i higieny w regionie.
Norwegia jest przykładem kraju, który nie jest częścią unii celnej UE, ale jest członkiem jednolitego rynku. Norwegia ustala własne umowy handlowe dotyczące importu spoza Unii, ale musi przestrzegać przepisów UE podczas transportu towarów i osób na jednolitym rynku. Ponieważ Norwegia nie jest członkiem Unii, Norwegia może wprowadzać do obrotu towary wyprodukowane w kraju na jednolitym rynku bez cła i musi udowodnić pochodzenie tych towarów.
Turcja, Andora i San Marino nie są częścią UE ani jednolitego rynku. Unia Europejska ma jednak umowy o unii celnej z tymi krajami.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.