Wskaźnik uczestnictwa a wskaźnik bezrobocia: jaka jest różnica?
Współczynnik uczestnictwa i stopa bezrobocia są wskaźnikami ekonomicznymi stosowanymi do oceny kondycji amerykańskiego rynku pracy. Kluczową różnicą między tymi dwoma wskaźnikami jest wskaźnik aktywności mierzy odsetek Amerykanów zatrudnionych, podczas gdy stopa bezrobocia mierzy odsetek siły roboczej, która obecnie nie ma pracy.
Wskaźnik uczestnictwa
Obywatel jest klasyfikowany jako członek siły roboczej, jeśli ma pracę lub aktywnie poszukuje pracy. Współczynnik uczestnictwa to odsetek dorosłych Amerykanów, z wyłączeniem czynnej służby wojskowej oraz osób uwięzionych lub w inny sposób zinstytucjonalizowanych, które są członkami siły roboczej. W XXI wieku obserwuje się stały spadek aktywności zawodowej. W 2000 r. Było to 67 procent; na początku 2019 r. spadł do 63, 2 procent.
Wielu ekonomistów twierdzi, że spadek siły roboczej jest wynikiem utraty przez nisko wykwalifikowanych pracowników outsourcingu lub automatyzacji, bez powodzenia w znalezieniu nowego zatrudnienia, a tym samym całkowitego odejścia z siły roboczej. Z tego powodu uważają, że wskaźnik aktywności jest bardziej dokładną miarą stanu rynku pracy niż stopa bezrobocia.
Istnieje jednak wiele powodów, dla których dorośli Amerykanie mogą nie brać udziału w sile roboczej. Uczniowie, rodzice pozostający w domu i emeryci mogą na przykład zdecydować się trzymać z dala od siły roboczej.
Stopa bezrobocia nie uwzględnia zniechęconych pracowników, zdefiniowanych jako bezrobotni, którzy chcieliby pracować, ale zrezygnowali z szukania pracy, zwykle dlatego, że uważają, że nie ma dostępnych miejsc pracy.
Stopa bezrobocia nie uwzględnia zniechęconych pracowników, zdefiniowanych jako bezrobotni, którzy chcieliby pracować, ale zrezygnowali z szukania pracy, zwykle dlatego, że uważają, że nie ma dostępnych miejsc pracy.
Stopa bezrobocia
Stopa bezrobocia uwzględnia tylko osoby pracujące. Do celów obliczenia stopy bezrobocia uznaje się, że pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy są zatrudnieni, nawet jeśli są to pracownicy mimowolni w niepełnym wymiarze godzin lub pracownicy w niepełnym wymiarze czasu pracy, którzy woleliby być zatrudnieni w pełnym wymiarze godzin, ale nie mogą znaleźć zatrudnienia w pełnym wymiarze godzin niemożność znalezienia zatrudnienia w pełnym wymiarze godzin lub brak zapotrzebowania na swoje umiejętności.
Stopa bezrobocia wynosząca 5 procent oznacza, że tylko 5 na 100 pracowników na rynku pracy nie ma pracy. Jednak stopa bezrobocia nie uwzględnia tych bezrobotnych pracowników, którzy całkowicie zrezygnowali z patrzenia, mimo że chcą pracować. W 2018 r. Stopa bezrobocia wyniosła 4, 0 procent, a bezrobocie wyniosło 6, 6 mln osób.
Obraz rynku pracy
Podsumowując, wskaźnik aktywności zawodowej i stopa bezrobocia mogą zapewnić bardziej kompleksowy obraz rynku pracy. Wysoka stopa uczestnictwa w połączeniu z niską stopą bezrobocia jest pewnym znakiem silnego rynku pracy. Pod koniec lat 90. wskaźnik uczestnictwa przekroczył 65 procent, a stopa bezrobocia oscylowała poniżej 5 procent. Większość ekonomistów zgadza się, że był to jeden z najlepszych okresów we współczesnej historii dla amerykańskich miejsc pracy.
Jednak wskaźnik uczestnictwa i stopa bezrobocia nie są jedynymi czynnikami wykorzystywanymi do stworzenia obrazu rynku pracy. Wskaźnik zatrudnienia do liczby ludności mierzy stosunek liczby osób dorosłych niezinstytucjonalizowanych w wieku 16 lat i starszych, które są zatrudnione. Wskaźnik zatrudnienia do liczby ludności jest mniej podatny na kaprysy spowodowane przez pracowników sezonowych lub tych, którzy doświadczają tymczasowego bezrobocia z powodu choroby, tymczasowych zwolnień, urlopów nieobecności lub innych czynników.
Kluczowe dania na wynos
- Wskaźnik uczestnictwa mierzy odsetek Amerykanów zatrudnionych.
- Stopa bezrobocia mierzy odsetek siły roboczej, która obecnie nie ma pracy.
- Wysoka stopa uczestnictwa w połączeniu z niską stopą bezrobocia jest pewnym znakiem silnego rynku pracy.