Fundusze hedgingowe polują na zyski, niezależnie od rynku

Fundusze hedgingowe są jak fundusze wspólnego inwestowania, ponieważ są połączonymi instrumentami inwestycyjnymi (tj. Kilku inwestorów powierza swoje pieniądze zarządzającemu) i inwestują w papiery wartościowe znajdujące się w publicznym obrocie. Istnieją jednak istotne różnice między funduszem hedgingowym a funduszem wspólnego inwestowania. Wynikają one z i najlepiej rozumiane w świetle statutu funduszu hedgingowego: inwestorzy dają funduszom hedgingowym swobodę realizacji strategii bezwzględnego zwrotu.

Fundusze wspólnego inwestowania dążą do względnych zwrotów

Większość funduszy wspólnego inwestowania inwestuje we wcześniej określonym stylu, takim jak „wartość małej kapitalizacji”, lub w konkretny sektor, taki jak technologia. Aby zmierzyć wyniki, zwroty z funduszu wspólnego inwestowania są porównywane ze specyficznym dla stylu indeksem lub punktem odniesienia.

Na przykład, jeśli dokonasz zakupu do funduszu o małej kapitalizacji, zarządzający tym funduszem mogą spróbować osiągnąć lepsze wyniki niż indeks S&P Small Cap 600. Mniej aktywni menedżerowie mogą budować portfel, postępując zgodnie z indeksem, a następnie stosując umiejętności doboru akcji, aby zwiększyć (przeważyć) akcje uprzywilejowane i zmniejszyć (niedoważenie) akcje mniej atrakcyjne.

Celem funduszu wspólnego inwestowania jest pobicie indeksu, nawet jeśli tylko nieznacznie. Jeżeli indeks spadnie o 10%, a fundusz wspólnego inwestowania spadnie tylko o 7%, wyniki funduszu można nazwać sukcesem. W pasywno-aktywnym spektrum, na którym inwestowanie wyłącznie w indeks jest pasywną skrajnością, fundusze wspólnego inwestowania leżą gdzieś pośrodku, ponieważ częściowo aktywnie dążą do generowania zysków, które są korzystne w porównaniu z poziomem odniesienia. (Zobacz także: Benchmark, aby pokazać zwycięskie zwroty .)

Fundusze hedgingowe aktywnie dążą do absolutnych zwrotów

Fundusze hedgingowe znajdują się na aktywnym końcu spektrum inwestowania, ponieważ dążą do uzyskania dodatnich bezwzględnych zysków, niezależnie od wyników indeksu lub benchmarku sektorowego. W przeciwieństwie do funduszy inwestycyjnych, które są „tylko długoterminowe” (podejmują tylko decyzje kupna i sprzedaży), fundusz hedgingowy angażuje się w bardziej agresywne strategie i pozycje, takie jak krótka sprzedaż, obrót instrumentami pochodnymi, takimi jak opcje, i wykorzystanie dźwigni (pożyczki) w celu zwiększ profil ryzyka / zysku swoich zakładów.

Ta aktywność funduszy hedgingowych tłumaczy ich popularność na rynkach niedźwiedzi. Na hossie fundusze hedgingowe mogą nie osiągać tak dobrych wyników jak fundusze wspólnego inwestowania, ale na bessy - traktowanej jako grupa lub klasa aktywów - powinny radzić sobie lepiej niż fundusze wspólnego inwestowania, ponieważ posiadają krótkie pozycje i zabezpieczenia. Cele bezwzględnego zwrotu funduszy hedgingowych są różne, ale cel można określić jako coś w rodzaju „6-9% rocznego zwrotu niezależnie od warunków rynkowych”.

Inwestorzy muszą jednak zrozumieć, że obietnica funduszu hedgingowego polegająca na dążeniu do absolutnych zwrotów oznacza, że ​​fundusze hedgingowe są „wyzwolone” w odniesieniu do rejestracji, pozycji inwestycyjnych, płynności i struktury opłat. Po pierwsze, fundusze hedgingowe zasadniczo nie są zarejestrowane w SEC. Udało im się uniknąć rejestracji, ograniczając liczbę inwestorów i wymagając akredytacji ich inwestorów, co oznacza, że ​​osiągają standard dochodu lub wartości netto. Ponadto funduszom hedgingowym zabrania się nakłaniania lub reklamowania ogólnej publiczności, co stanowi dodatkowy element ich tajemniczości.

W funduszach hedgingowych płynność jest kluczową kwestią dla inwestorów. Przepisy dotyczące płynności są różne, ale zainwestowane środki mogą być trudne do wycofania „do woli”. Na przykład wiele funduszy ma okres blokady, który jest początkowym okresem, w którym inwestorzy nie mogą usunąć swoich pieniędzy.

Wreszcie fundusze hedgingowe są droższe, mimo że część opłat zależy od wyników. Zazwyczaj pobierają opłatę roczną równą 1% zarządzanych aktywów (czasami nawet do 2%), a ponadto otrzymują udział - zwykle 20% - z zysków z inwestycji. Jednak zarządzający wieloma funduszami inwestują własne pieniądze wraz z innymi inwestorami funduszu i jako taki można powiedzieć, że „jedzą własne gotowanie”. (Zobacz także: Hedge Fund Due Diligence .)

Trzy szerokie kategorie i wiele strategii

Większość funduszy hedgingowych to organizacje przedsiębiorcze, które stosują zastrzeżone lub dobrze strzeżone strategie. Trzy szerokie kategorie funduszy hedgingowych opierają się na stosowanych przez nich rodzajach strategii:

1. Strategie arbitrażu (inaczej: wartość względna) Arbitraż to wykorzystanie zauważalnej nieefektywności cenowej i jako taki czysty arbitraż jest uważany za pozbawiony ryzyka. Rozważmy bardzo prosty przykład: akcje Acme są obecnie wyceniane na 10 USD, a pojedynczy kontrakt terminowy na akcje w terminie sześciu miesięcy kosztuje 14 USD. Kontrakt futures jest obietnicą kupna lub sprzedaży akcji po określonej cenie. Tak więc, kupując akcje i jednocześnie sprzedając kontrakt futures, możesz bez ponoszenia ryzyka uzyskać zysk w wysokości 4 USD przed transakcją i kosztami finansowania. W praktyce arbitraż jest bardziej skomplikowany, ale trzy trendy w praktykach inwestycyjnych otworzyły możliwość wszelkiego rodzaju strategii arbitrażowych: stosowanie instrumentów pochodnych, oprogramowania transakcyjnego i różnych giełd obrotu (na przykład sieci łączności elektronicznej i giełdy zagraniczne sprawiają, że można skorzystać z „arbitrażu giełdowego”, arbitrażu cen między różnymi giełdami). Tylko kilka funduszy hedgingowych to wyłącznie arbitrzy, ale badania historyczne często dowodzą, że gdy są, są dobrym źródłem stosunkowo umiarkowanych zwrotów o niskim ryzyku. Ponieważ jednak zauważalna nieefektywność cen bywa dość niewielka, czysty arbitraż wymaga dużych inwestycji, zwykle dźwigniowych i wysokich obrotów. Co więcej, arbitraż jest łatwo psujący się i samobójczy: jeśli strategia jest zbyt skuteczna, zostaje zduplikowana i stopniowo znika. Większość tak zwanych strategii arbitrażowych jest lepiej oznaczana jako „wartość względna”. Strategie te próbują wykorzystać różnice cen, ale nie są pozbawione ryzyka. Na przykład arbitraż zamienny wiąże się z zakupem obligacji zamiennych na akcje, które mogą być zamienione na akcje zwykłe, przy jednoczesnej sprzedaży krótkich akcji zwykłych tej samej spółki, która wyemitowała obligację. Ta strategia próbuje wykorzystać względne ceny obligacji zamiennych i akcji: arbiter tej strategii uznałby, że obligacja jest trochę tania, a akcje są trochę drogie. Chodzi o to, aby zarabiać na dochodzie z obligacji, jeśli akcje wzrosną, ale także zarabiać na krótkiej sprzedaży, jeśli akcje spadną. Ponieważ jednak obligacja zamienna i akcje mogą poruszać się niezależnie, arbiter może stracić na obu, co oznacza, że ​​pozycja niesie ryzyko. (Zobacz także: Arbitrage wyciska zysk z nieefektywności rynku.) 2. Strategie oparte na zdarzeniach Strategie oparte na zdarzeniach wykorzystują ogłoszenia o transakcjach i inne zdarzenia jednorazowe. Jednym z przykładów jest arbitraż fuzji, który jest stosowany w przypadku ogłoszenia przejęcia i obejmuje zakup akcji spółki docelowej oraz zabezpieczenie zakupu poprzez krótką sprzedaż akcji spółki przejmującej. Zwykle przy ogłoszeniu cena zakupu, którą spółka przejmująca zapłaci za zakup swojego celu, przekracza bieżącą cenę handlową spółki docelowej. Arbitraż fuzji zakłada, że ​​nabycie nastąpi i spowoduje, że cena firmy docelowej zbiegnie się (wzrośnie) z ceną zakupu zapłaconą przez spółkę przejmującą. To także nie jest czysty arbitraż. Jeśli na rynku spotka się marszczenie brwi w związku z transakcją, przejęcie może się rozplątać i wysłać akcje nabywcy w górę (z ulgą), a akcje spółki docelowej w dół (zlikwidować tymczasowy wzrost), co spowodowałoby utratę pozycji. Istnieją różne rodzaje strategii opartych na zdarzeniach. Innym przykładem są „zagrożone papiery wartościowe”, które obejmują inwestycje w spółki, które się reorganizują lub zostały niesprawiedliwie pobite. Innym interesującym rodzajem funduszu opartego na wydarzeniach jest fundusz aktywistów, który ma charakter drapieżny. Ten typ zajmuje znaczną pozycję w małych, wadliwych spółkach, a następnie wykorzystuje swoją własność, aby wymusić zmiany w zarządzaniu lub restrukturyzację bilansu. (Zobacz także: Dlaczego fundusze hedgingowe kochają zagrożone długi). 3. Strategie kierunkowe lub taktyczne Największa grupa funduszy hedgingowych stosuje strategie kierunkowe lub taktyczne. Jednym z przykładów jest makro fundusz, rozsławiony przez George'a Sorosa i jego fundusz kwantowy, który zdominował świat funduszy hedgingowych i nagłówki gazet w latach 90. Makro-fundusze mają charakter globalny, stawiając zakłady „z góry na dół” na waluty, stopy procentowe, towary lub gospodarki zagraniczne. Ponieważ są przeznaczone dla inwestorów „szeroko zakrojonych”, fundusze makr często nie analizują poszczególnych spółek. Oto kilka innych przykładów strategii kierunkowych lub taktycznych: • Strategie długie / krótkie łączą zakupy (długie pozycje) z krótką sprzedażą. Na przykład długi / krótki menedżer może zakupić portfel akcji podstawowych, które zajmują indeks S&P 500 i zabezpieczyć się, obstawiając przeciwko (zwarciu) kontraktom terminowym na indeks S&P 500. Jeżeli S&P 500 spadnie, krótka pozycja zrekompensuje straty w portfelu podstawowym, ograniczając ogólne straty. • Strategie neutralne dla rynku są szczególnym rodzajem długich / krótkich, których celem jest zanegowanie wpływu i ryzyka ogólnych ruchów rynkowych, próbujących wyodrębnić czyste zwroty z poszczególnych zapasów. Ten rodzaj strategii jest dobrym przykładem tego, w jaki sposób fundusze hedgingowe mogą dążyć do dodatnich, bezwzględnych zwrotów nawet na bessy. Na przykład neutralny na rynku menedżer może kupić Lowe's i jednocześnie krótką Home Depot, zakładając się, że ta pierwsza przewyższy drugą. Rynek może spaść i oba akcje mogą spaść wraz z rynkiem, ale dopóki Lowe's osiągnie lepsze wyniki niż Home Depot, krótka sprzedaż na Home Depot przyniesie zysk netto dla tej pozycji. • Dedykowane krótkie strategie specjalizują się w krótkiej sprzedaży przeszacowanych papierów wartościowych. Ponieważ straty na pozycjach krótkich są teoretycznie nieograniczone (ponieważ zapasy mogą rosnąć w nieskończoność), strategie te są szczególnie ryzykowne. Niektóre z tych dedykowanych krótkich funduszy są jednymi z pierwszych, które przewidują upadki przedsiębiorstw - zarządzający tymi funduszami mogą być szczególnie wykwalifikowani w analizie fundamentów firmy i sprawozdań finansowych w poszukiwaniu czerwonych flag.

Dolna linia

Powinieneś teraz dobrze zrozumieć różnice między funduszami wspólnego inwestowania a funduszami hedgingowymi i zrozumieć różne strategie wdrażane przez fundusze hedgingowe w celu osiągnięcia absolutnych zysków.