Koszt historyczny
Koszt historyczny jest miarą wartości stosowaną w rachunkowości, w której wartość składnika aktywów w bilansie jest rejestrowana według jego pierwotnego kosztu w momencie nabycia przez spółkę. Metodę kosztu historycznego stosuje się w przypadku środków trwałych w Stanach Zjednoczonych zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP).
Kluczowe dania na wynos
- Większość aktywów długoterminowych jest wykazywana według kosztu historycznego w bilansie spółki.
- Koszt historyczny jest jedną z podstawowych zasad rachunkowości określonych w ogólnie przyjętych zasadach rachunkowości (GAAP).
- Koszt historyczny jest zgodny z konserwatywną księgowością, ponieważ zapobiega zawyżeniu wartości aktywów.
- Aktywa o wysokiej płynności mogą być rejestrowane według wartości godziwej, a aktywa o obniżonej wartości mogą być odpisywane do wartości godziwej.
Koszt historyczny
Zrozumienie kosztu historycznego
Zasada kosztu historycznego jest podstawową zasadą rachunkowości zgodnie z US GAAP. Zgodnie z zasadą kosztu historycznego większość aktywów wykazuje się w bilansie według kosztu historycznego, nawet jeżeli ich wartość znacznie wzrosła w czasie. Nie wszystkie aktywa są wyceniane według kosztu historycznego. Na przykład zbywalne papiery wartościowe są rejestrowane w bilansie według ich wartości godziwej, a wartości niematerialne i prawne z utratą wartości są odpisywane od kosztu historycznego do ich wartości rynkowej.
Wycena aktywów według kosztu historycznego zapobiega zawyżeniu wartości aktywów, gdy wzrost wartości aktywów może być wynikiem niestabilnych warunków rynkowych. Na przykład, jeśli główna siedziba firmy, w tym działka i budynek, została zakupiona za 100 000 USD w 1925 r., A jej przewidywana wartość rynkowa wynosi dziś 20 mln USD, aktywa nadal są wykazywane w bilansie na 100 000 USD.
Amortyzacja aktywów
Ponadto, zgodnie z konserwatyzmem księgowym, amortyzacja aktywów muszą być rejestrowane w celu uwzględnienia zużycia środków trwałych. Środki trwałe, takie jak budynki i maszyny, będą regularnie amortyzowane przez okres użytkowania środka trwałego. W bilansie roczna amortyzacja jest kumulowana w czasie i rejestrowana poniżej kosztu historycznego składnika aktywów. Odjęcie skumulowanej amortyzacji od kosztu historycznego skutkuje niższą wartością aktywów netto, zapewniając brak zawyżenia prawdziwej wartości aktywów.
Utrata wartości aktywów a koszt historyczny
Niezależnie od amortyzacji aktywów spowodowanej zużyciem fizycznym przez długi okres użytkowania, utrata wartości może dotyczyć niektórych aktywów, w tym wartości niematerialnych i prawnych, takich jak wartość firmy. W przypadku utraty wartości godziwej wartość rynkowa składnika aktywów spadła poniżej tego, co pierwotnie wykazano w bilansie. Odpis z tytułu utraty wartości aktywów jest typowym kosztem restrukturyzacji, ponieważ spółki dokonują ponownej oceny wartości niektórych aktywów i dokonują zmian biznesowych.
Na przykład wartość firmy musi być testowana i weryfikowana co najmniej raz w roku pod kątem utraty wartości. Jeżeli wartość księgowa jest niższa niż wartość bilansowa, składnik uznaje się za utratę wartości. Jeśli jego wartość wzrosła, nie dokonuje się zmiany kosztu historycznego. W przypadku utraty wartości dewaluacja składnika aktywów w oparciu o obecne warunki rynkowe byłaby bardziej konserwatywną praktyką rachunkową niż zachowanie nienaruszonego kosztu historycznego. Gdy składnik aktywów jest odpisywany z powodu utraty wartości, strata bezpośrednio zmniejsza zyski spółki.
Wycena rynkowa a koszt historyczny
Praktyka wyceny według wartości rynkowej jest znana jako księgowanie według wartości godziwej, w którym niektóre aktywa są rejestrowane według ich wartości rynkowej. Oznacza to, że gdy rynek się porusza, wartość składnika aktywów wykazana w bilansie może wzrosnąć lub spaść. Odchylenie wyceny według wartości rynkowej od zasady kosztu historycznego jest w rzeczywistości pomocne w zgłaszaniu aktywów przeznaczonych do sprzedaży.
Wartość rynkową składnika aktywów można wykorzystać do przewidywania przyszłych przepływów pieniężnych z potencjalnej sprzedaży. Typowym przykładem aktywów wycenianych według wartości rynkowej są zbywalne papiery wartościowe utrzymywane do celów handlowych. W miarę wahań rynku papiery wartościowe są oznaczane w górę lub w dół, aby odzwierciedlić ich prawdziwą wartość w danych warunkach rynkowych. Pozwala to na dokładniejsze przedstawienie tego, co firma otrzymałaby, gdyby aktywa zostały natychmiast sprzedane, i jest to przydatne w przypadku aktywów o dużej płynności.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.