Historia związków w Stanach Zjednoczonych

Związki zawodowe istniały w takiej czy innej formie w Stanach Zjednoczonych od urodzenia kraju. Zostały one utworzone w celu ochrony ludności pracującej przed nadużyciami, takimi jak zakłady pracy i niebezpieczne warunki pracy. Z drugiej strony przez dziesięciolecia byli także oskarżani o paraliżujące branże i udział w zorganizowanej przestępczości. Ale w ten czy inny sposób związki zawodowe zostały wplecione w polityczną, gospodarczą i kulturową tkankę Ameryki, a ich wpływy odegrały barwną rolę w jej rozwoju.

Powstanie pierwszego związku zawodowego

Przez pierwsze sto lat historii Stanów Zjednoczonych rozwój związków zawodowych był stosunkowo niewielki. Kilka zostało zorganizowanych w rozproszony sposób, ale wielu z nich po prostu rozpadło się po tym, jak osiągnęli swoje cele, na przykład kiedy drukarze krótko związkowali się w Nowym Jorku w 1778 roku. Pierwszy udany strajk w budownictwie miał miejsce w 1791 roku, kiedy kampanie stolarzy z Filadelfii prowadzili kampanię na 10-godzinny dzień pracy. Potrzeba zarówno wykwalifikowanej, jak i niewykwalifikowanej siły roboczej rosła w czasie rewolucji przemysłowej i wojny domowej, a następnie zaprzestanie niewolnictwa pomogło zilustrować prawo robotników do otrzymania godziwej płacy za swoją pracę.

Ochrona praw pracowniczych

Narodowy Związek Pracy został utworzony w 1866 roku, aby przekonać Kongres do ograniczenia dnia pracy dla pracowników federalnych do ośmiu godzin, ale sektor prywatny był znacznie trudniejszy do penetracji przez związki zawodowe. Ciągła powódź imigrantów przybywających do kraju dodatkowo osłabiła siłę roboczą, w wyniku czego spadła cena pracy. Złe wynagrodzenie i warunki pracy w latach 90. XIX wieku doprowadziły pracowników kolei Pullman i pracowników United Mine do protestu, ale rząd strącił oba strajki. Federacja Związków Zawodowych i Związków Zawodowych została utworzona w 1881 roku, a Amerykańska Federacja Pracy (AFL) powstała pięć lat później. Z czasem Kongres stał się bardziej przychylny wobec siły roboczej, co doprowadziło do utworzenia Departamentu Pracy. Ustawa antymonopolowa Clayton z 1914 r. Zezwalała pracownikom na strajkowanie i bojkotowanie pracodawców, a następnie obowiązywała umowa publiczna i ustawy o uczciwych normach pracy, które przewidywały minimalną płacę, dodatkowe wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i podstawowe przepisy dotyczące pracy dzieci.

Wpływ wojny

Związki zawodowe rosły w siłę i liczebnie od wojny domowej do pierwszej wojny światowej, gdy zapotrzebowanie na robotników i innych robotników wciąż rosło. Stracili jednak grunt w latach Ryczących lat 20., kiedy gospodarka wzrosła tak bardzo, że potrzeba zjednoczenia wydawała się nieistotna. Ale Wielki Kryzys szybko odwrócił ten trend, a związki stały się silniejsze niż kiedykolwiek w ramach polityki Nowego Ładu Roosevelta. Członkostwo w Unii rosło wykładniczo, gdy depresja trwała, a pracownicy szukali zatrudnienia i ochrony za pośrednictwem lokalnych związków zawodowych.

Siła związków zawodowych została nieco ograniczona podczas II wojny światowej, jednak niektóre związki, takie jak te w przemyśle obronnym, były zabronione przez rząd do strajku ze względu na przeszkodę, jaką stanowiłyby dla produkcji wojennej. Ale koniec wojny przyniósł falę strajków w wielu gałęziach przemysłu i właśnie w tym momencie władza związkowa i członkostwo sięgnęły zenitu. Związki były siłą kontrolną w gospodarce w późnych latach 40. i 50., a AFL połączyła się z Kongresem Organizacji Przemysłowych (CIO) w tym miejscu, aby przewodzić amerykańskiej sile roboczej.

Malejąca moc

Ale siła związków w tym okresie doprowadziła wielu przywódców związków do zepsucia i samozadowolenia, a siła związków zaczęła spadać w kolejnych dziesięcioleciach. Ponieważ uchwalono dodatkowe prawa zakazujące pracy dzieci i nakazujące równe wynagrodzenie za taką samą pracę niezależnie od rasy i płci, związki stały się mniej ważne dla pracowników, którzy mogli polegać na przepisach federalnych w celu ich ochrony.

Dolna linia

Pomimo erozji ich władzy i wpływów związki zawodowe nadal wykazują swoje znaczenie, ponieważ odegrały kluczową rolę w wyborze prezydenta Obamy w 2008 r. I ponownego wyboru w 2012 r. Związki miały nadzieję, że Obama będzie w stanie uchwalić ustawę o swobodnym wyborze pracowników, środek ustawodawczy mający na celu usprawnienie i skrócenie procesu, który związki muszą zastosować, aby pozyskać nowych członków. Ten akt przesunąłby równowagę sił w miejscu pracy na korzyść związków i pozwoliłby na szybki wzrost liczby członków, ale nie powiódł się, gdy Demokraci nie byli w stanie zebrać niezbędnych głosów.

Liczba członków Unii spadła w tym czasie, co według wielu członków doprowadziło członków do zmiany poparcia na kandydata republikańskiego, Donalda Trumpa, na Hillary Clinton podczas wyborów prezydenckich w 2016 r. Chociaż wpływ Ustawy o swobodnym wyborze pracowników na gospodarkę jest niejasny, nie ma wątpliwości, że związki będą nadal odgrywać rolę w amerykańskiej sile roboczej przez kolejne dziesięciolecia.