Jak wybrać najlepszą metodę wyceny zapasów

Podejmując decyzję, którą metodę wyceny zastosować do wyceny akcji po raz pierwszy, łatwo jest zostać przytłoczonym liczbą technik wyceny dostępnych dla inwestorów. Istnieją metody wyceny, które są dość proste, podczas gdy inne są bardziej zaangażowane i skomplikowane.

Niestety nie ma jednej metody, która najlepiej pasowałaby do każdej sytuacji. Każdy zasób jest inny, a każda branża lub sektor ma unikalne cechy, które mogą wymagać wielu metod wyceny. W tym artykule zajmiemy się najczęściej stosowanymi metodami wyceny i terminami ich zastosowania.

Jak wybrać najlepszą metodę wyceny zapasów

Dwie kategorie modeli wyceny

Metody wyceny zazwyczaj dzielą się na dwie główne kategorie:

Modele bezwzględnej wyceny próba znalezienia wewnętrznej lub „prawdziwej” wartości inwestycji opartej wyłącznie na podstawach. Spojrzenie na podstawy oznacza po prostu, że skupiałbyś się tylko na takich rzeczach jak dywidendy, przepływy pieniężne i stopa wzrostu dla jednej firmy - i nie martwisz się o żadne inne firmy. Modele wyceny należące do tej kategorii obejmują model dyskontowania dywidend, model zdyskontowanych przepływów pieniężnych, model dochodu rezydualnego i model oparty na aktywach.

Natomiast modele wyceny względnej działają poprzez porównanie danej spółki z innymi podobnymi spółkami. Metody te obejmują obliczanie mnożników i wskaźników, takich jak wielokrotność ceny do zysku, i porównywanie ich z mnożnikami podobnych firm. Na przykład, jeśli P / E firmy jest niższy niż wielokrotność P / E porównywalnej firmy, pierwotna firma może zostać uznana za zaniżoną. Zazwyczaj model wyceny względnej jest o wiele łatwiejszy i szybszy do obliczenia niż model wyceny bezwzględnej, dlatego wielu inwestorów i analityków rozpoczyna analizę od tego modelu.

Rzućmy okiem na niektóre z bardziej popularnych metod wyceny dostępnych dla inwestorów i zobaczmy, kiedy należy zastosować każdy model.

Zdyskontowany przepływ środków pieniężnych (DCF)

Model rabatu na dywidendę (DDM)

Model rabatu dywidendowego (DDM) jest jednym z najbardziej podstawowych modeli bezwzględnej wyceny. Model rabatu z tytułu dywidend oblicza „prawdziwą” wartość firmy na podstawie dywidend, które firma wypłaca swoim akcjonariuszom. Uzasadnieniem zastosowania dywidend do wyceny spółki jest to, że dywidendy reprezentują rzeczywiste przepływy pieniężne idące do akcjonariusza, a zatem wycena bieżącej wartości tych przepływów pieniężnych powinna dać ci wartość tego, ile powinny być warte akcje.

Pierwszym krokiem jest ustalenie, czy firma wypłaci dywidendę.

Drugim krokiem jest ustalenie, czy dywidenda jest stabilna i przewidywalna, ponieważ nie wystarczy, że firma wypłaci dywidendę. Firmy, które wypłacają stabilne i przewidywalne dywidendy, są zazwyczaj dojrzałymi spółkami typu blue chip w dobrze rozwiniętych branżach. Tego rodzaju firmy często najlepiej nadają się do modelu wyceny DDM. Na przykład sprawdź poniżej dywidendy i zyski spółki XYZ i ustal, czy model DDM byłby odpowiedni dla firmy:

W powyższym przykładzie zysk na akcję stale rośnie w średnim tempie 5%, a dywidendy również rosną w tym samym tempie. Dywidenda spółki jest zgodna z trendem zysków, co powinno ułatwić przewidywanie dywidendy na przyszłe okresy. Ponadto należy sprawdzić współczynnik wypłat, aby upewnić się, że współczynnik jest spójny. W tym przypadku współczynnik wynosi 0, 125 dla wszystkich sześciu lat, co czyni tę firmę idealnym kandydatem do modelu rabatów z tytułu dywidend.

Model zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF)

Co się stanie, jeśli spółka nie wypłaci dywidendy lub jej schemat dywidendy jest nieregularny? W takim przypadku przejdź do sprawdzenia, czy firma spełnia kryteria zastosowania modelu zdyskontowanych przepływów pieniężnych lub modelu DCF. Zamiast patrzeć na dywidendy, model DCF wykorzystuje zdyskontowane przyszłe przepływy pieniężne firmy do wyceny firmy. Dużą zaletą tego podejścia jest to, że można go stosować z wieloma różnymi firmami, które nie wypłacają dywidend, a nawet z firmami, które wypłacają dywidendy, takimi jak firma XYZ w poprzednim przykładzie.

Model DCF ma kilka odmian, ale najczęściej stosowaną formą jest dwustopniowy model DCF. W tym wariancie wolne przepływy pieniężne są na ogół prognozowane na pięć do dziesięciu lat, a następnie obliczana jest wartość końcowa uwzględniająca wszystkie przepływy pieniężne poza okresem prognozy. Pierwszym wymogiem korzystania z tego modelu jest posiadanie przez spółkę dodatnich i przewidywalnych wolnych przepływów pieniężnych. Na podstawie samego tego wymogu okaże się, że wiele małych, szybko rozwijających się firm i niedojrzałych firm zostanie wykluczonych ze względu na duże nakłady inwestycyjne, z którymi zwykle spotykają się te firmy.

Na przykład rzućmy okiem na przepływy pieniężne następującej firmy:

W tej migawce firma wygenerowała rosnące dodatnie przepływy pieniężne z działalności operacyjnej, co jest dobre. Jednak dzięki dużym nakładom inwestycyjnym widać, że firma nadal inwestuje znaczną część gotówki z powrotem w działalność, aby się rozwijać. W rezultacie firma ma ujemne wolne przepływy pieniężne przez cztery z sześciu lat, co sprawia, że ​​niezwykle trudno lub prawie niemożliwe jest prognozowanie przepływów pieniężnych na następne pięć do dziesięciu lat.

Aby najskuteczniej wykorzystać model DCF, spółka docelowa powinna zasadniczo mieć stabilne, dodatnie i przewidywalne wolne przepływy pieniężne. Firmy, które mają idealne przepływy pieniężne dostosowane do modelu DCF, są zazwyczaj dojrzałymi firmami, które przeszły etapy wzrostu.

Model porównawczy

Ostatni model jest rodzajem modelu typu catch-all, którego można użyć, jeśli nie jesteś w stanie wycenić firmy za pomocą żadnego z innych modeli lub po prostu nie chcesz tracić czasu na chrupanie liczb. Ten model nie próbuje znaleźć wewnętrznej wartości dla akcji, jak poprzednie dwa modele wyceny. Zamiast tego porównuje mnożniki cen akcji z testem porównawczym, aby ustalić, czy akcje są względnie zaniżone lub przeszacowane. Uzasadnieniem tego jest prawo jednej ceny, które stanowi, że dwa podobne aktywa powinny sprzedawać się po podobnych cenach. Intuicyjna natura tego modelu jest jednym z powodów, dla których jest tak popularny.

Powodem, dla którego model porównywalny można stosować w prawie wszystkich okolicznościach, jest ogromna liczba mnożników, które można zastosować, takich jak cena do zysku (P / E), cena do książki (P / B), cena do sprzedaży (P / S), cena do przepływów pieniężnych (P / CF) i wiele innych. Spośród tych wskaźników najczęściej stosuje się wskaźnik P / E, ponieważ koncentruje się on na zyskach firmy, która jest jednym z głównych czynników warunkujących wartość inwestycji.

Kiedy możesz użyć wielokrotności P / E do porównania? Zwykle możesz go użyć, jeśli firma jest w publicznym obrocie, ponieważ będziesz potrzebować zarówno ceny akcji, jak i zysków firmy. Po drugie, firma powinna generować dodatnie zyski, ponieważ porównanie przy użyciu ujemnej wielokrotności P / E byłoby bez znaczenia. Wreszcie, jakość zarobków powinna być wysoka. Oznacza to, że zarobki nie powinny być zbyt zmienne, a stosowane przez kierownictwo praktyki księgowe nie powinny radykalnie zniekształcać raportowanych zysków.

To tylko niektóre z głównych kryteriów, na które inwestorzy powinni zwrócić uwagę przy wyborze współczynnika lub mnożników. Jeśli nie można użyć mnożnika P / E, wybierz inny stosunek, na przykład mnożniki ceny do sprzedaży lub ceny do gotówki.

Dolna linia

Żaden model wyceny nie pasuje do każdej sytuacji, ale znając cechy charakterystyczne firmy, możesz wybrać model wyceny, który najlepiej pasuje do sytuacji. Ponadto inwestorzy nie ograniczają się do korzystania tylko z jednego modelu. Często inwestorzy przeprowadzają kilka wycen, aby utworzyć zakres możliwych wartości lub uśrednić wszystkie wyceny w jedną. W przypadku analizy zapasów czasami nie jest to kwestia odpowiedniego narzędzia do pracy, ale raczej to, ile narzędzi używasz do uzyskania różnych danych liczbowych.