Jak II wojna światowa wpłynęła na europejski PKB?

Druga wojna światowa przyniosła niezliczone zmiany w Europie i poza nią. Okres ten oznaczał kulturową i ekonomiczną zmianę dla całego globu, a powrót do zdrowia po tej zmianie odzwierciedla się do dziś. Z ekonomicznego punktu widzenia okres po zakończeniu II wojny światowej był czasem przejścia od przemysłu twórczego w celu zniszczenia do przemysłu twórczego w celu stworzenia, do eksploracji nowych technologii i modeli biznesowych, o których wcześniej nie słyszano. W Europie zmianę tę najlepiej ilustruje zmiana produktu krajowego brutto (PKB) w latach bezpośrednio po wojnie.

PKB to wskaźnik liczbowy, który mierzy wszystkie gotowe produkty i usługi wytwarzane przez określoną populację, zwykle pojedynczy naród lub zbiór narodów, taki jak Unia Europejska. PKB oblicza się, dodając sumę wszystkich wydatków konsumenckich, wydatków rządowych, wydatków biznesowych i całkowitego importu pomniejszonego o całkowity eksport w danym okresie. Metryka ta służy do oceny wielu aspektów zdrowia ekonomicznego narodu, w tym ogólnych wzorców wzrostu i poziomu życia. W latach, w których PKB rośnie, gospodarka rośnie, rośnie bezrobocie, a eksport rośnie.

Nawet w czasie wojny produkcja amerykańska stale rosła, ponieważ fizyczne szkody wyrządzone krajowi były stosunkowo ograniczone. To pozwoliło Amerykanom zapiąć pasy i pracować nad wzmocnieniem przemysłu zamiast skupiać się na odbudowie tego, co zostało utracone. I odwrotnie, wiele krajów w Europie poniosło znaczne szkody w budynkach i infrastrukturze, więc koniec wojny był czasem intensywnej rehabilitacji. Koniec wojny oznaczał jednak początek ekspansywnego rozwoju Europy i innych narodów. W drugiej połowie XX wieku Stany Zjednoczone, Europa i Japonia doświadczyły niesamowitych zysków. W rzeczywistości europejski PKB potroił się między końcem wojny a rokiem 2000.

Jedną z teorii stojących za tym, co pozwoliło na tak płodny rozwój w regionie spustoszonym przez wojnę, jest to, że koniec II wojny światowej i niestabilność poprzednich dziesięcioleci dały Europie szansę na nadrobienie zaległości. Ponieważ lata między I wojną światową a II wojną światową obfitowały w globalną niestabilność gospodarczą, Europa nie miała czasu na wdrożenie wielu postępów zapoczątkowanych w Stanach Zjednoczonych i innych krajach. Tam, gdzie Amerykanie opracowywali nowe technologie, takie jak nylon i teflon, i dokonali znaczących postępów w takich dziedzinach, jak przemysł motoryzacyjny, wielu Europejczyków nadal ogrzewało swoje domy węglem. Zasadniczo ciągłe zawirowania w latach przedwojennych pozostawiły niewiele czasu na awans na kontynencie. Jednak po zakończeniu wojny wszystkie te nowe technologie i postępy w biznesie i przemyśle stały się dostępne dla gospodarek nowo zdolnych i gotowych na ich przyjęcie. Ludzie, którzy pracowali w czasie wojny jako żołnierze i pielęgniarki, potrzebowali teraz pracy, a awans amerykański w poprzednich latach stanowił doskonały plan wykorzystania tej nowo dostępnej siły roboczej. Ten i inne czynniki przyczyniły się do wzrostu PKB Europy, który utrzymał się dobrze w latach siedemdziesiątych.