Inter-Vivos Trust
Zaufanie między vivos to relacja powiernicza stosowana w planowaniu majątku, stworzona za życia powiernika. Okres ten, zwany także żywym trustem, ma czas trwania określony w momencie jego utworzenia i może pociągać za sobą przekazanie aktywów beneficjentowi w trakcie życia wierzyciela lub po jego zakończeniu. Przeciwieństwem zaufania między vivos jest zaufanie testamentowe, które wchodzi w życie po śmierci wierzyciela.
Zrozumienie zaufania Inter-Vivos
Zaufanie między vivos jest ważne, ponieważ pomaga uniknąć spadku, procesu podziału majątku zmarłego w sądzie. Proces ten może być długi, kosztowny, a także ujawnić prywatne sprawy finansowe rodziny, czyniąc je publicznie dostępnymi. Prawidłowo ustanowione zaufanie pomaga zapewnić, że aktywa trafią do ich zamierzonych odbiorców w terminowej i prywatnej sprawie.
Kluczowe dania na wynos
- Zaufanie między vivos to żywe zaufanie, które posiada aktywa powiernika.
- Główną zaletą zaufania między vivos jest to, że pomaga uniknąć spadku, procesu, w którym sąd dzieli majątek osoby fizycznej po jego śmierci.
- Wierzyciel (-y) może być powiernikiem zaufania typu inter-vivos przez cały okres ich istnienia lub do momentu, gdy kopia zapasowa wymieniona w zaufaniu będzie mogła przejąć.
Jak działa zaufanie Inter-Vivos
Zaufanie między vivos to pojazd planowania nieruchomości, który może posiadać aktywa przez cały okres istnienia wierzyciela. Podstawowym celem ustanowienia żywego trustu jest ułatwienie przekazania aktywów beneficjentom wierzyciela bez obciążenia i kosztów postępowania spadkowego. Oprócz eliminacji kosztów i opóźnień spadkowych trust może także zapewnić, że osiedle zostanie rozliczone bez reklamy spadkowej. Ostateczną korzyścią dla rodziny, która przeżyła, jest to, że transfer aktywów odbywa się w sposób płynny i wydajny, aby zapobiec zakłóceniom w ich wykorzystaniu.
Za życia powiernik lub wierzyciele w przypadku małżeństwa mogą być powiernikami, zarządzając aktywami, dopóki nie będą już w stanie, w którym to czasie wyznaczony powiernik zastępczy przejmuje obowiązki. Żywe zaufanie można odwołać, co oznacza, że wszelkie postanowienia i oznaczenia można zmienić, gdy wierzyciel żyje. Staje się nieodwołalny po śmierci wierzyciela.
Zakładanie trustu
Przy ustanawianiu powiernika, nadawca wymienia strony powiernicze, które obejmują dawców, zazwyczaj męża i żonę; beneficjenci; i powiernik. W większości umów małżonkowie są mianowani jako powiernicy. Należy jednak wskazać powiernika warunkowego na wypadek śmierci obojga małżonków.
Zaufanie może stanowić prawie każdy zasób. Aktywa, takie jak nieruchomości, inwestycje i interesy biznesowe, można nazywać w imieniu trustu. Niektóre aktywa, takie jak ubezpieczenia na życie i plany emerytalne, przechodzą na wyznaczonego beneficjenta, więc nie trzeba ich uwzględniać.
Oprócz przypisywania aktywów do konkretnych beneficjentów, trust może zawierać instrukcje dla powiernika, które określają czas dystrybucji i zarządzania aktywami, gdy są one nadal w posiadaniu trustu.
Do wykonania zaufania potrzebna jest wola. Zasadniczo zaufanie staje się głównym beneficjentem testamentu. Ponadto testament działa jak mechanizm „catch-all”, który określa dyspozycję aktywów, które mogły zostać wyłączone z trustu. To także wola ustanawia opiekę nad małoletnimi dziećmi.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.