JD Rockefeller: Od barona naftowego do miliardera

John D. Rockefeller (8 lipca 1839–23 maja 1937) nadal jest jednym z najbogatszych ludzi współczesnych czasów. Pozostaje jedną z wielkich postaci Wall Street - oczernianą jako złoczyńca, oklaskiwaną jako innowator, ale powszechnie uznawaną za jednego z najpotężniejszych ludzi w historii.

F. Scott Fitzgerald słynie powiedział: „Testem najwyższej klasy inteligencji jest zdolność do trzymania w głowie dwóch przeciwstawnych idei jednocześnie i zachowania zdolności do funkcjonowania.” Zgodnie z tym standardem Rockefeller może być jednym z najbardziej inteligentni ludzie, którzy kiedykolwiek żyli.

Ten artykuł przybliża życie Rockefellera i jego pamiętne osiągnięcia.

JD Rockefeller: Syn handlarza

Ojciec Rockefellera, William Avery Rockefeller, prowadził koczownicze życie, sprzedając towary w całym kraju, podczas gdy jego matka wychowywała dzieci. Po tym, jak jego rodzina ostatecznie zakorzeniła się w Cleveland w stanie Ohio, Rockefeller otrzymał niezwykle dobre wykształcenie jak na swój czas i w wieku 16 lat znalazł pracę jako urzędnik komisyjny, ale opuścił to stanowisko, aby założyć partnerstwo biznesowe z wiertarką naftową Maurice Clark, który później stał się Rockefeller, Andrews & Flagler, firmą skupiającą się na rafineriach ropy naftowej, a nie na wierceniu.

Rockefeller: The Oil Refiner

Na początku Rockefeller doskonale rozumiał sposoby zarządzania ryzykiem. Chociaż wiedział, że spekulanci ropy naftowej mogą potencjalnie czerpać ogromne zyski, jeśli trafią do depozytu, wiedział również, że ponieśliby znaczne straty finansowe, gdyby nie udało im się to. Z tego powodu strategicznie ograniczył swoją koncentrację do branży rafineryjnej, w której zyski były mniejsze, ale bardziej stabilne. Poprzez rzetelne badania i rozwój odkrył sposoby wykorzystania tradycyjnie odrzuconych produktów ubocznych oleju, wykorzystując je do tworzenia smarów, farb i innych przydatnych przedmiotów.

Droga JD do monopolu naftowego

Rockefeller uznał poważną konkurencję w przemyśle naftowym za rujnujący wpływ i zaczął metodycznie ją eliminować. W 1890 r. Jego firma, Standard Oil of Ohio, cieszyła się dużymi zyskami, które zwykł wykupywać konkurentów. Podczas gdy oferty Rockefellera były zwykle chętnie przyjmowane, miał sposoby przekonania o powstrzymywaniu się, które obejmowały następujące środki:

• Wykup wszystkich baryłek ropy, aby spowodować niedobór, który okaleczył mniejsze firmy.
• Organizowanie wojen cenowych pomiędzy spółkami zależnymi będącymi w 100% własnością, zmuszając holdingów do sprzedaży ze stratami.
• Tajne przekupywanie ustawodawców.
• Ograniczenie liczby pociągów dostępnych do wysyłki poprzez wykorzystanie jego bliskich relacji z przedsiębiorstwami kolejowymi.
• Kupując cały sprzęt i dostawców sprzętu, a następnie odmawiając sprzedaży części zamiennych do posiadaczy.

Od ropy naftowej do kolei

Zaskoczony niespójnym wsparciem ze strony konkurencyjnych firm kolejowych, Rockefeller poparł utworzenie South Improvement Company w strategicznym wysiłku na rzecz poprawy kosztów transportu swojej firmy. Zgodził się również pomóc tej firmie wykupić wszystkie koleje w zamian za rabaty masowe, jednak konkurenci zarówno kolejowi, jak i naftowi ostatecznie lobbowali rząd, aby ograniczyć takie monopolistyczne zachowanie.

Rockefeller Standard Oil Trust

Po nieudanej reorganizacji przemysłu kolejowego Rockefeller postanowił zrestrukturyzować swoje rozległe imperium. On i jego partnerzy stworzyli pierwszy w swoim rodzaju trust, w którym zamienili swoje indywidualne udziały na udziały w trustu. Rockefeller sprawował teraz scentralizowaną kontrolę i władzę nad wetem we wszystkich zarządach korporacji w swoim konglomeracie. Natychmiastowe korzyści obejmowały jeszcze niższe koszty, niższe ceny nafty i standaryzację w branży. Firma Rockefellera dysponowała teraz zasobami i środkami do budowy rurociągów i innej infrastruktury na skalę, która wcześniej była nie do pomyślenia.

Standard Oil zatrudnił także chemików, którzy opracowali sposoby zwiększania rodzajów i jakości paliw palnych oraz opracowali metody przekształcania odpadów w substancje użyteczne. Ropa naftowa wydobywająca się z ziemi była przerabiana na różne produkty, takie jak olej napędowy, lakier i żel do włosów. Ponieważ nowe produkty stały się tańsze w produkcji, firma zwiększyła globalną ekonomię skali.

Standard Oil miał swoje ręce w wielu branżach pomocniczych, takich jak żelazo, miedź, stal i węgiel, ale zwiększył również swoją obecność w bardziej nieoczekiwanych obszarach, takich jak magazyny ogólne. Rockefeller mądrze zmusił sklepy do noszenia swoich produktów w pojedynkę, gdzie był w stanie czerpać z wojennej skrzyni imperium, by obniżyć ceny, w ten sposób wypędzając niezgodnych właścicieli sklepów. Standard Oil również kupił gazety, aby promować swoją wersję wydarzeń. Był także właścicielem własnych łodzi, wagonów kolejowych i magazynów, jednocześnie produkując własny kwas siarkowy.

Przeciwdziałanie praktykom monopolistycznym przeciwko JD

Rządowi nie podobał się prawie całkowity monopol w przemyśle naftowym, w związku z czym zerwał zaufanie w 1892 r. W odpowiedzi zespół prawny Standard Oil szybko przekształcił zaufanie w spółkę holdingową, która działała jak trust, ale była poza definicją prawną . Rząd odpowiednio dostosował swój atak legislacyjny i rozpadł holding w 1911 roku.

Standardowy olej został podzielony na mniejsze, ale wciąż spore kawałki pod nadzorem rządu. Chociaż ich nazwy zmieniły się na przestrzeni lat, Chevron (CVX), Exxon Mobil (XOM) i ConocoPhillips (COP), wszystkie, mają między innymi standardowy rodowód olejowy. Firmy te miały przewagę w zakresie badań i rozwoju firmy Standard Oil oraz infrastruktury, więc łatwo przeszły na producentów benzyny, gdy sprzedaż nafty spadła w wyniku wynalezienia żarówki elektrycznej Edisona.

Rockefeller, filantrop

Po przejściu na emeryturę w 1896 roku Rockefeller skierował swoją energię na cele filantropijne, przekazując setki milionów dolarów w ostatnich latach swojego życia. Z pomocą syna stworzył Fundację Rockefellera, aby kontynuować swoją pracę po jego śmierci. I choć Rockefeller popełnił winę za radykalne środki, za pomocą których kultywował swoją fortunę, jego praktyki biznesowe i organizacje charytatywne przyniosły korzyści milionom ludzi.