Ograniczone elementy wspólne
Ograniczone elementy wspólne to właściwości jednostki kondominium, które są przypisane do jednostki, ale są uważane za własność stowarzyszenia wspólnoty kondominium, a nie najemcę.
Kluczowe dania na wynos
- Ograniczone elementy wspólne to właściwości mieszkania, które są przypisane do lokalu, ale są uważane za własność wspólnoty, a nie najemcę.
- Przykłady ograniczonych wspólnych elementów obejmują okna, balkony, podjazdy, windy, domy klubowe i baseny.
- Przepisy regulujące ograniczone wspólne elementy mogą się różnić w zależności od stanu.
Zrozumienie ograniczonych wspólnych elementów
Ograniczone elementy wspólne są zdefiniowane jako aspekty wspólnego kompleksu kondominium, które są częścią kondominium, ale które nie są uważane za wyłączną własność najemcy. Ograniczone elementy wspólne mogą obejmować elementy, które są bezpośrednio połączone z poszczególnymi kondominiami, takie jak drzwi zewnętrzne, okna i balkony. Mogą również obejmować udogodnienia, które obsługują wszystkich mieszkańców społeczności, takie jak podjazdy, garaże, windy, domy klubowe, baseny i slipy do łodzi.
Dokumenty deklaracji określają, co klasyfikuje się jako ograniczone wspólne elementy.
W większości przypadków dokument deklaracji kondominium określa aspekty i udogodnienia uważane za ograniczone wspólne elementy i będące własnością właściciela kondominium. Deklaracja określi również obowiązki właściciela jednostki dotyczące konserwacji, naprawy i wymiany ograniczonych elementów wspólnych.
Zazwyczaj utrzymanie ograniczonych wspólnych elementów pozostaje w gestii stowarzyszenia społeczności, chyba że deklaracja stanowi inaczej. W przypadkach, gdy deklaracja nie określa, ogólnie przyjmuje się, że odpowiedzialność za utrzymanie tych elementów spoczywa na stowarzyszeniu społeczności. Jak we wszystkich takich przypadkach, w razie wątpliwości uzasadniona jest porada prawna.
Uwagi specjalne
Przepisy i regulacje dotyczące lokali mieszkalnych i podobnych planowanych społeczności, w tym sposoby regulowania wspólnych elementów, różnią się w zależności od stanu. Przez lata wiele stanów przyjęło podobne przepisy. Niektóre państwa i jurysdykcje nie zezwalają jednak na wdrożenie takich przepisów.
Ustawa o jednolitym kondominium (UCA) została ustanowiona w 1980 roku w celu tworzenia stowarzyszeń kondominium i zarządzania nimi. Czternaście stanów przyjęło ten akt prawny, w tym Alabama, Arizona, Kentucky, Maine, Minnesota, Missouri, Nebraska, Nowy Meksyk, Pensylwania, Rhode Island, Teksas, Wirginia, Waszyngton i Zachodnia Wirginia.
Uniform Common Interest Ownership Act (UCIOA) został utworzony w 1982 r. Jako zbiór ogólnokrajowych przepisów dotyczących zarządzania domami jednorodzinnymi, planowanymi społecznościami i spółdzielniami nieruchomości. Sześć stanów wprowadziło te przepisy w 1982 r., W tym Alaska, Kolorado, Connecticut, Minnesota, Nevada i Zachodnia Wirginia. Zmiany w UCIOA zostały przyjęte przez Connecticut, Delaware i Vermont w kolejnych latach.
Ponadto Pensylwania uchwaliła Uniform Planned Community Act (UPCA), która reguluje tworzenie planowanych społeczności i zarządzanie nimi. Virginia uchwaliła Uniform Real Estate Cooperative Act (MRECA) jako dodatek do UCA w celu zarządzania tworzeniem, finansowaniem i zarządzaniem spółdzielniami nieruchomości.