Narzut
Narzut to różnica między najniższą aktualną ceną ofertową inwestycji wśród pośredników-maklerów a ceną naliczoną klientowi za tę inwestycję. Narzuty występują, gdy brokerzy działają jako zleceniodawcy, kupując i sprzedając papiery wartościowe z własnego rachunku na własne ryzyko, zamiast otrzymywać opłatę za ułatwienie transakcji. Większość dealerów to brokerzy i na odwrót, dlatego termin „ pośrednik-dealer” jest powszechny.
Narzuty pojawiają się również w ustawieniach detalicznych, w których detaliści marżują cenę sprzedaży towarów o określoną kwotę lub procent w celu uzyskania zysku.
Zrozumienie znaczników
Narzuty powstają, gdy niektóre papiery wartościowe są dostępne do zakupu przez inwestorów detalicznych od dealerów, którzy sprzedają papiery wartościowe bezpośrednio z własnych rachunków. Jedyną rekompensatą dla dealera jest marża, różnica między ceną zakupu papieru wartościowego a ceną, którą sprzedawca pobiera od inwestora detalicznego. Dealer przyjmuje pewne ryzyko, ponieważ cena rynkowa papieru wartościowego może spaść, zanim zostanie sprzedana inwestorom.
Z drugiej strony przecena ma miejsce, gdy broker kupuje papier wartościowy od klienta po cenie niższej niż jego wartość rynkowa.
Kluczowe dania na wynos
- Narzut to różnica między ceną rynkową papieru wartościowego będącego własnością maklera-dealera a ceną płaconą przez klienta detalicznego.
- Narzuty są uzasadnionym sposobem dla maklerów-dealerów na osiąganie zysków ze sprzedaży papierów wartościowych.
- Dealerzy nie zawsze są jednak zobowiązani do ujawnienia znaczników klientom.
Korzyści ze znaczników
Narzuty są uzasadnionym sposobem dla maklerów-dealerów na osiąganie zysków ze sprzedaży papierów wartościowych. Papiery wartościowe, takie jak obligacje, kupowane lub sprzedawane na rynku są oferowane z spreadem. Różnica zależy od ceny kupna, tego, co ktoś jest skłonny zapłacić za obligacje, oraz ceny sprzedaży, którą ktoś jest skłonny zaakceptować za obligacje.
Gdy krupier działa jako zleceniodawca w transakcji, może oznaczyć cenę oferty, co tworzy szerszy spread kupna-sprzedaży. Różnica między marżą rynkową a marżą marży dealera to zysk.
Specjalne uwagi dotyczące znaczników
Sprzedawca jest zobowiązany jedynie do ujawnienia opłaty transakcyjnej, która zazwyczaj stanowi koszt nominalny. Czyniąc to, kupujący nie jest wtajemniczony w pierwotną transakcję dealera lub znaczniki. Z perspektywy kupującego jedynym kosztem zakupu obligacji jest niewielka opłata transakcyjna. Gdyby nabywca obligacji próbował natychmiast sprzedać obligację na otwartym rynku, musiałby uzupełnić marżę dealera o marżę lub ponieść stratę. Brak przejrzystości nakłada na nabywców obligacji obowiązek ustalenia, czy otrzymują uczciwą ofertę.
Dealerzy konkurują ze sobą, zmniejszając liczbę swoich narzutów. Nabywcy obligacji mogą porównać cenę, którą sprzedawca zapłacił za obligację, z jej rzeczywistą ceną. Nabywcy obligacji mogą mieć dostęp do szczegółów transakcji obligacji z różnych źródeł, takich jak Investinginbonds.com, który codziennie raportuje wszystkie informacje dotyczące transakcji obligacji.
Zamiast pobierania zryczałtowanej opłaty brokerzy działający w charakterze zleceniodawców mogą otrzymać rekompensatę z marży (zysków brutto) z papierów wartościowych przechowywanych, a następnie sprzedawanych klientom.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.