Fundusz wspólnego inwestowania a ETF: jaka jest różnica?

Fundusze wspólnego inwestowania i fundusze typu ETF mają ze sobą wiele wspólnego. Oba rodzaje funduszy składają się z wielu różnych aktywów i stanowią wspólny sposób na dywersyfikację inwestorów. Istnieją jednak kluczowe różnice w sposobie zarządzania nimi. ETF można handlować jak akcje, podczas gdy fundusze wspólnego inwestowania można nabyć tylko na koniec każdego dnia handlowego na podstawie obliczonej ceny. Fundusze inwestycyjne również są aktywnie zarządzane, co oznacza, że ​​zarządzający funduszem decyduje o sposobie alokacji aktywów w funduszu. Z drugiej strony ETF-y są zwykle biernie zarządzane i oparte w prostszy sposób na określonym indeksie rynkowym.

Według Instytutu Towarzystw Inwestycyjnych na koniec grudnia 2018 r. Istniało 8 059 funduszy inwestycyjnych o łącznej wartości 17, 71 biliona USD. To porównanie w porównaniu z badaniami ICI dotyczącymi ETF, które dały w sumie 1988 ETF z 3, 37 bln USD w połączonych aktywach dla tego samego Kropka.

Kluczowe dania na wynos

• Fundusze wspólnego inwestowania są zwykle aktywnie zarządzane w celu kupowania lub sprzedawania aktywów w ramach funduszu w celu pokonania rynku i zapewnienia inwestorom zysków.
• ETF-ami zarządza się głównie w sposób pasywny, ponieważ zazwyczaj śledzą konkretny indeks rynku; można je kupować i sprzedawać jak akcje.
• Fundusze wspólnego inwestowania mają zwykle wyższe opłaty i wyższe wskaźniki kosztów niż fundusze ETF, co częściowo odzwierciedla wyższe koszty aktywnego zarządzania.
• Fundusze wspólnego inwestowania są otwarte - handel odbywa się między inwestorami a funduszem, a liczba dostępnych akcji jest nieograniczona; lub zamknięty - fundusz emituje określoną liczbę akcji niezależnie od zapotrzebowania inwestorów.
• Te trzy rodzaje funduszy ETF to fundusze inwestycyjne otwarte indeksowane w obrocie giełdowym, powiernicze fundusze inwestycyjne i powiernicze.

Fundusze wspólnego inwestowania kontra ETF

Fundusze inwestycyjne

Fundusze wspólnego inwestowania zazwyczaj mają wyższy minimalny wymóg inwestycyjny niż fundusze ETF. Te minimalne wartości mogą się różnić w zależności od rodzaju funduszu i firmy. Na przykład Vanguard 500 Index Investor Fund wymaga minimum 3000 USD inwestycji, podczas gdy The Growth Fund of America oferowany przez American Funds wymaga początkowego depozytu w wysokości 250 USD.

Wiele funduszy wspólnego inwestowania jest aktywnie zarządzanych przez zarządzającego funduszem lub zespół podejmujący decyzje o zakupie i sprzedaży akcji lub innych papierów wartościowych w tym funduszu, aby pokonać rynek i pomóc inwestorom w osiągnięciu zysków. Fundusze te zazwyczaj kosztują więcej, ponieważ wymagają dużo więcej czasu, wysiłku i siły roboczej.

Zakupy i sprzedaż funduszy wspólnego inwestowania odbywają się bezpośrednio między inwestorami a funduszem. Cena funduszu nie jest ustalana do końca dnia roboczego, w którym ustala się wartość aktywów netto (NAV).

Dwa rodzaje funduszy inwestycyjnych

Istnieją dwie prawne klasyfikacje funduszy inwestycyjnych:

• Fundusze otwarte. Fundusze te dominują na rynku funduszy inwestycyjnych pod względem wielkości i zarządzanych aktywów. W przypadku funduszy otwartych kupno i sprzedaż akcji funduszy odbywa się bezpośrednio między inwestorami a towarzystwem funduszy. Nie ma ograniczenia co do liczby akcji, które fundusz może wyemitować. W związku z tym, gdy coraz więcej inwestorów dokonuje zakupu w funduszu, emitowanych jest więcej akcji. Przepisy federalne wymagają codziennego procesu wyceny, zwanego wyceną rynkową, który następnie dostosowuje cenę funduszu na akcję, aby odzwierciedlić zmiany wartości portfela (aktywów). Na wartość akcji jednostki nie ma wpływu liczba akcji pozostających w obrocie.
• Fundusze zamknięte. Fundusze te emitują tylko określoną liczbę akcji i nie emitują nowych akcji, gdy rośnie popyt inwestorów. Ceny nie są ustalane na podstawie wartości aktywów netto (NAV) funduszu, ale zależą od popytu inwestorów. Zakupów akcji często dokonuje się z premią lub dyskontem do NAV.

Ważne jest, aby wziąć pod uwagę różne struktury opłat i implikacje podatkowe tych dwóch opcji inwestycyjnych przed podjęciem decyzji, czy i jak pasują one do Twojego portfela.

Fundusze inwestycyjne giełdowe (ETF)

ETF mogą kosztować znacznie mniej za pozycję wejścia - tak niewielką, jak koszt jednej akcji, plus opłaty lub prowizje. ETF jest tworzony lub umarzany w dużych partiach przez inwestorów instytucjonalnych, a akcje są inwestowane w ciągu dnia między inwestorami jak akcje. Podobnie jak akcje, ETF mogą być sprzedawane krótko. Przepisy te są ważne dla handlowców i spekulantów, ale nie są interesujące dla inwestorów długoterminowych. Ponieważ jednak ETF są wyceniane w sposób ciągły przez rynek, istnieje możliwość, że handel będzie odbywał się po cenie innej niż prawdziwa NAV, co może wprowadzić możliwość arbitrażu.

ETF oferują korzyści podatkowe dla inwestorów. Jako pasywnie zarządzane portfele, fundusze ETF (i fundusze indeksowe) zwykle osiągają mniej zysków kapitałowych niż aktywnie zarządzane fundusze inwestycyjne.

Fundusze ETF są bardziej efektywne podatkowo niż fundusze wspólnego inwestowania ze względu na sposób ich tworzenia i wykupu.

Przykład funduszu wspólnego inwestowania a fundusz ETF

Załóżmy na przykład, że inwestor dokonuje wypłaty 50 000 USD z tradycyjnego funduszu Standard & Poor's 500 Index (S&P 500). Aby zapłacić inwestorowi, fundusz musi sprzedać akcje o wartości 50 000 USD. W przypadku sprzedaży docenionych akcji w celu uwolnienia środków pieniężnych dla inwestora, fundusz przechwytuje ten zysk kapitałowy, który jest wypłacany akcjonariuszom przed końcem roku. W rezultacie akcjonariusze płacą podatki od obrotów w funduszu. Jeśli akcjonariusz ETF chce wykupić 50 000 USD, ETF nie sprzedaje żadnych akcji w portfelu. Zamiast tego oferuje akcjonariuszom „wykupy rzeczowe”, które ograniczają możliwość wypłacania zysków kapitałowych.

Trzy rodzaje funduszy ETF

Istnieją trzy prawne klasyfikacje ETF:

• Fundusz inwestycyjny typu Open-End Index Index. Fundusz ten jest zarejestrowany zgodnie z ustawą o spółkach inwestycyjnych SEC z 1940 r., Zgodnie z którą dywidendy są reinwestowane w dniu otrzymania i wypłacane akcjonariuszom co kwartał w gotówce. Pożyczanie papierów wartościowych jest dozwolone, a w funduszu można wykorzystywać instrumenty pochodne.
• Fundusz Inwestycyjny Jednostek Giełdowych (UIT). Jednostki giełdowe będące przedmiotem obrotu giełdowego podlegają również ustawie o spółkach inwestycyjnych z 1940 r., Ale muszą one próbować w pełni powielić swoje określone indeksy, ograniczyć inwestycje w jednej emisji do 25 procent lub mniej, a także ustalić dodatkowe limity wag dla dywersyfikowanych i niezdywersyfikowanych funduszy. Jednostki organizacyjne nie inwestują automatycznie dywidend, ale wypłacają dywidendy pieniężne co kwartał. Niektóre przykłady tej struktury obejmują QQQQ i Dow DIAMONDS (DIA).
• Zaufany podmiot będący przedmiotem wymiany na giełdzie. Ten rodzaj ETF jest bardzo podobny do funduszu zamkniętego, ale inwestor jest właścicielem podstawowych akcji spółek, w które inwestuje ETF. Obejmuje to posiadanie prawa głosu związanego z byciem akcjonariuszem. Skład funduszu nie ulega jednak zmianie. Dywidendy nie są reinwestowane, ale są wypłacane bezpośrednio akcjonariuszom. Inwestorzy muszą handlować w 100 udziałach. Potwierdzenia depozytów spółki holdingowej (HOLDR) są jednym z przykładów tego rodzaju ETF.