Fundusze wspólnego inwestowania a fundusze ETF: jaka jest różnica?

Fundusze wspólnego inwestowania i fundusze typu ETF tworzone są na podstawie koncepcji inwestowania w fundusze połączone, często stosując się do pasywnej, indeksowanej strategii, która próbuje śledzić lub powielać reprezentatywne wskaźniki referencyjne. Połączone fundusze łączą papiery wartościowe, aby zaoferować inwestorom korzyści ze zdywersyfikowanego portfela. Koncepcja puli funduszy oferuje przede wszystkim dywersyfikację i zapewnia korzyści skali, pozwalając menedżerom na obniżenie kosztów transakcji dzięki transakcjom z udziałem dużych partii z połączonym kapitałem inwestycyjnym.

Kluczowe dania na wynos

• Zarówno fundusze wspólnego inwestowania, jak i fundusze ETF oferują inwestorom połączone opcje produktów inwestycyjnych.
• Fundusze inwestycyjne mają bardziej złożoną strukturę niż fundusze ETF z różnymi klasami jednostek uczestnictwa i opłatami.
• Fundusze ETF zazwyczaj przyciągają inwestorów, ponieważ śledzą indeksy rynkowe, fundusze wspólnego inwestowania odwołują się, ponieważ oferują szeroki wybór aktywnie zarządzanych funduszy.
• ETF-y aktywnie handlują przez cały dzień obrotu, podczas gdy transakcje funduszy inwestycyjnych zamykają się na koniec dnia handlowego.
• Fundusze inwestycyjne są aktywnie zarządzane, a fundusze ETF są pasywnie zarządzanymi opcjami inwestycyjnymi.

Podobieństwa

Zarówno fundusze wspólnego inwestowania, jak i fundusze ETF będą zazwyczaj miały od 100 do 3000 różnych indywidualnych papierów wartościowych w ramach funduszu. Oba rodzaje inwestycji są również regulowane przede wszystkim trzema głównymi przepisami dotyczącymi papierów wartościowych uchwalonymi po krachu na rynku w 1929 r.

• Ustawa o papierach wartościowych z 1933 r
• Ustawa o papierach wartościowych i giełdach z 1934 r
• Ustawa o spółkach inwestycyjnych z 1940 r

Chociaż te dwa produkty inwestycyjne są zbudowane na podstawie tej samej koncepcji funduszy połączonych i podlegają tym samym głównym przepisom dotyczącym papierów wartościowych, istnieją niewątpliwie pewne znaczące różnice między wyborami. Różnice te mogą być atrakcyjne w zależności od inwestora.

3000

Maksymalna liczba papierów wartościowych zwykle znajdujących się w ramach funduszu wspólnego inwestowania lub monitorowanych przez ETF; minimalna liczba wynosi zazwyczaj co najmniej 100.

Fundusze inwestycyjne

MFS Investment Management zaoferował pierwszy amerykański fundusz inwestycyjny w 1924 roku. Od lat dwudziestych fundusze inwestycyjne zapewniają inwestorom szeroki wybór ofert funduszy połączonych. Podczas gdy niektóre fundusze wspólnego inwestowania są zarządzane pasywnie, wielu inwestorów oczekuje na te papiery wartościowe, które mogą zaoferować w aktywnie zarządzanej strategii. Dla tych inwestorów aktywne zarządzanie jest kluczowym wyróżnikiem, ponieważ polegają oni na profesjonalnym menedżerze, który zbuduje optymalny portfel, a nie tylko na podstawie indeksu.

Fundusze wspólnego inwestowania oferują szeroką gamę aktywnie zarządzanych opcji funduszy, podczas gdy fundusze ETF mają zwykle bardziej pasywnie zarządzane opcje.

Spośród tych dwóch opcji, jako wiodących, aktywnie zarządzanych inwestycji, fundusze wspólnego inwestowania mają pewne dodatkowe komplikacje. Zazwyczaj opłaty za zarządzanie będą wyższe dla funduszu wspólnego inwestowania, ponieważ zadaniem menedżerów jest trudniejsza praca w poszukiwaniu najlepszych papierów wartościowych pasujących do strategii portfela. Fundusze wspólnego inwestowania od dawna są również zintegrowane z procesem pełnienia usług w zakresie pośrednictwa. Ta oferta kompleksowych usług jest głównym powodem strukturyzacji klas jednostek uczestnictwa, a także może wiązać się z dodatkowymi uwagami na temat opłat.

Tworzone są fundusze wspólnego inwestowania z wieloma klasami jednostek uczestnictwa. Każda klasa jednostek uczestnictwa ma strukturę opłat, która wymaga od inwestora zapłaty maklerowi różnego rodzaju obciążeń sprzedażowych. Różne klasy jednostek uczestnictwa mają również różne rodzaje opłat operacyjnych.

Opłaty operacyjne funduszu wspólnego inwestowania są kompleksowo wyrażane inwestorowi poprzez wskaźnik kosztów. Na wskaźnik kosztów składają się opłaty za zarządzanie, wydatki operacyjne i opłaty 12b-1. Opłaty 12b-1 stanowią fundamentalne rozróżnienie między funduszami wspólnego inwestowania a funduszami ETF. Fundusz wspólnego inwestowania wymaga opłat 12b-1 w celu pokrycia kosztów związanych ze sprzedażą funduszu za pośrednictwem pełnoprawnych relacji maklerskich. Opłaty 12b-1 nie są potrzebne w przypadku funduszy ETF, a zatem mogą sprawić, że wskaźnik kosztów funduszu wspólnego inwestowania będzie nieco wyższy.

Ważne jest również, aby inwestor zrozumiał wycenę funduszy inwestycyjnych. Fundusze wspólnego inwestowania wycenia się w oparciu o wartość aktywów netto (NAV) obliczaną na koniec dnia handlowego. Standardowe otwarte fundusze inwestycyjne można kupować i sprzedawać wyłącznie w ich NAV, co oznacza, że ​​inwestor dokonujący transakcji w ciągu dnia handlowego musi poczekać, aż ostateczna cena zostanie obliczona, aby zrealizować zamówienie.

Opłaty za fundusze wspólnego inwestowania są zwykle wyższe niż opłaty za fundusze ETF, głównie dlatego, że większość funduszy wspólnego inwestowania jest aktywnie zarządzana, co wymaga większej siły roboczej i wkładu niż fundusze ETF częściej zarządzane pasywnie.

Wymieniaj fundusze inwestycyjne

Pierwsze ETFy zaczęły handlować w latach 90. Przepisy przede wszystkim wymagały biernego zarządzania tymi funduszami za pomocą papierów wartościowych śledzących indeks. W 2008 r. Zmiany regulacyjne zaczęły udostępniać aktywnie zarządzane fundusze ETF inwestorom z USA.

Historycznie fundusze ETF były popularne wśród inwestorów indeksowych, którzy chcą uzyskać ekspozycję na określony segment rynku z korzyściami wynikającymi z dywersyfikacji w całym sektorze. Po kryzysie rynkowym w 2008 roku popularność inteligentnych funduszy beta zaczęła rosnąć. Na arenie oferującej ETF, smart beta zapewnia rodzaj niestandardowego produktu indeksowego zbudowanego wokół metodologii indeksowej opartej na czynnikach. To dostosowanie pozwala inwestorom wybierać spośród opcji indeksu o wybranych podstawowych cechach, które w wielu przypadkach mogą znacznie przewyższyć. Wraz z ewolucją inteligentnych funduszy indeksów beta, opcje ETF rozszerzyły się, dając inwestorom szerszy wybór pasywnych opcji ETF.

Opłaty są również ważnym czynnikiem dla inwestorów ETF. Fundusze ETF nie ponoszą opłat za obciążenie sprzedaży. Inwestorzy zapłacą prowizję, jeśli będzie to wymagane do handlu nimi, ale wiele ETFów handluje za darmo. Jeśli chodzi o koszty operacyjne, fundusze ETF różnią się także od opcji funduszu wspólnego inwestowania.

Wydatki ETF są zwykle niższe z kilku powodów. Fundusze ETF mają niższe opłaty za zarządzanie, ponieważ wiele z nich to fundusze pasywne, które nie wymagają analizy akcji od zarządzającego funduszem. Opłaty transakcyjne są zwykle niższe, ponieważ potrzeba mniej transakcji. Jak wspomniano, fundusze ETF nie pobierają również opłat 12b-1, co zmniejsza ogólny wskaźnik kosztów.

Ceny funduszy ETF różnią się również od cen funduszy wspólnego inwestowania. Ważna uwaga przy porównywaniu obu. ETF-y handlują przez cały dzień na giełdach jak akcje. Ten aktywny handel może spodobać się wielu inwestorom, którzy wolą handel i transakcje w czasie rzeczywistym w swoim portfelu. Ogólnie cena ETF odzwierciedla wycenę papierów wartościowych znajdujących się w portfelu w czasie rzeczywistym.

Specjalne uwagi - podatki

Podatki od funduszy inwestycyjnych i funduszy inwestycyjnych typu ETF są jak każda inna inwestycja, w której dochód jest opodatkowany. Inwestorzy muszą płacić podatek od krótkoterminowego lub długoterminowego podatku od zysków kapitałowych, sprzedając swoje akcje z zyskiem. Krótkoterminowe zyski kapitałowe dotyczą akcji posiadanych krócej niż rok przed sprzedażą. Podatki długoterminowe obejmują zysk z akcji sprzedanych po trzymaniu przez rok lub dłużej.

W 2019 r. Krótkoterminowe zyski kapitałowe są opodatkowane według zwykłej stawki podatku dochodowego. Długoterminowe zyski kapitałowe są opodatkowane według 0%, 15% i 20%, w zależności od zwykłego przedziału podatku dochodowego inwestora. Inwestorzy w fundusze wspólnego inwestowania i fundusze ETF muszą również płacić podatki od dywidend otrzymywanych z pakietu. Zwykłe dywidendy są opodatkowane według zwykłej stawki podatku dochodowego. Kwalifikowane dywidendy są opodatkowane według długoterminowej stopy zysków kapitałowych.

Fundusze wspólnego inwestowania mają zwykle wyższe implikacje podatkowe, ponieważ wypłacają inwestorom wypłaty zysków kapitałowych. Te wypłaty kapitału wypłacane przez fundusz wspólnego inwestowania podlegają opodatkowaniu. ETF-y zwykle nie wypłacają wypłat kapitału, a zatem mogą mieć niewielką przewagę podatkową.

W przypadku inwestorów, którzy posiadają swoje aktywa w pojeździe uprzywilejowanym podatkowo, takim jak 401 (k), korzyść ta znika. 401 (k) i inne kwalifikowane plany pobierają składki na zasadzie odroczenia podatku. Pieniądze zdeponowane - do określonych rocznych limitów - nie podlegają żadnemu podatkowi dochodowemu. Co więcej, inwestycje na rachunku mogą rosnąć bez podatku i nie ponosić podatków przy zawieraniu transakcji.