Ulepszenie Pareto
Zgodnie z zasadą neoklasycznej teorii ekonomicznej poprawa Pareto ma miejsce, gdy zmiana przydziału nie wyrządza nikomu krzywdy i pomaga przynajmniej jednej osobie, biorąc pod uwagę początkowy przydział towarów dla zestawu osób. Teoria ta sugeruje, że ulepszenia Pareto będą nadal zwiększać wartość gospodarki, dopóki nie osiągną równowagi Pareto, w której nie można już wprowadzać ulepszeń Pareto.
Zrozumienie ulepszenia Pareto
Nazwana na cześć Vilfredo Pareto (1848–1923), włoskiego ekonomisty i politologa znanego również z zasady Pareto, poprawa Pareto w sensie makro jest działaniem, które prowadzi do korzyści ekonomicznych bez powodowania pogorszenia sytuacji. Biorąc pod uwagę początkowy przydział towarów lub zasobów dla zestawu osób, jeśli zmiana zasobów przyniesie korzyść co najmniej jednej osobie, a nikomu nie zaszkodzi, wprowadzono ulepszenie Pareto. Ulepszenia te mogą być kontynuowane do punktu, w którym alokacja jest wydajna Pareto - to znaczy, gdy nie można już wprowadzić żadnych zmian w alokacji bez pogorszenia sytuacji kogoś. Celem ulepszeń Pareto jest zadowolenie interesariuszy zamiast opracowywania wydajnego systemu lub sprawiedliwego podziału zasobów.
Pareto w praktyce
Oprócz zastosowań w ekonomii, koncepcję ulepszeń Pareto można znaleźć w dziedzinie nauk przyrodniczych i inżynierii - w każdej dyscyplinie akademickiej, w której kompromisy są symulowane i badane w celu ustalenia liczby i rodzaju realokacji zmiennych zasobów niezbędnych do osiągnięcia Pareto równowaga. W świecie biznesu kierownicy fabryk mogą przeprowadzać próby ulepszeń Pareto, w których na przykład dokonują realokacji zasobów pracy w celu zwiększenia wydajności pracowników montażowych bez zmniejszania wydajności pracowników zajmujących się pakowaniem i wysyłką.
Kluczowe dania na wynos
- Ulepszenie Pareto to ulepszenie systemu, gdy zmiana w przydziale towarów nikomu nie zaszkodzi i przyniesie korzyść co najmniej jednej osobie.
- Ulepszenie Pareto nie jest uważane za idealną metodę pomiaru ulepszeń, ponieważ nie zapewnia sprawiedliwego podziału zasobów.
Krytyka Pareto
Ulepszenia Pareto, wraz z wydajnością Pareto, są krytykowane w dziedzinie ekonomii politycznej, ponieważ nie dotyczą kwestii dobrobytu różnych grup ludzi. Ulepszenia Pareto dostarczają informacji tylko o krokach w kierunku osiągnięcia sprawnego państwa, niekoniecznie „sprawiedliwego”, do którego decydenci w demokratycznej gospodarce politycznej dążą do popchnięcia społeczeństwa. Jeśli bogatej klasie społeczeństwa poprawia się bez ranienia biednych poprzez realokację zasobów, to poprawa Pareto została wprowadzona. Jednak sytuacja ekonomiczna biednych nie poprawiła się. Ulepszenie Kaldor-Hicks poprawia nieefektywność ulepszenia Pareto, dokonując przelewów pieniężnych, aby zrekompensować różnicę w wydatkach na projekty rozwojowe.
Przykład ulepszenia Pareto
Przypuśćmy, że równa kwota środków zostanie wypłacona dwóm rodzinom, jednej bogatej, a drugiej biednej. Fundusze pomagają podnieść te ostatnie powyżej kwoty ubóstwa, ale nie mają większego wpływu na całkowity dochód tych pierwszych. Ta poprawa jest przykładem ulepszenia Pareto.
Innym przykładem poprawy Pareto jest przypadek dwóch uczniów wymieniających się pojemnikami na lunch. Jeden ze studentów, który nie lubi cheeseburgera, podaje swojego burgera innemu uczniowi, który uważa go za pyszny. Chociaż jeden ze studentów rozdaje swojego burgera, nikomu nie jest gorzej i obaj studenci są zadowoleni z wymiany handlowej. To jest przykład ulepszenia Pareto.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.