Racjonowanie
Racjonowanie to praktyka kontrolowania dystrybucji towaru lub usługi w celu radzenia sobie z niedoborem.
ŁAMANIE Racjonowania
Racjonowanie obejmuje kontrolowaną dystrybucję rzadkiego towaru lub usługi. Na przykład dana osoba może otrzymać określoną ilość jedzenia na tydzień lub gospodarstwa domowe mogą podlewać trawniki tylko w określone dni.
Zgodnie z prawem podaży i popytu, gdy dostępna podaż towaru lub usługi spada poniżej wymaganej ilości, cena równowagi wzrasta, często do niedostępnych poziomów. Racjonowanie sztucznie obniża cenę poprzez nałożenie ograniczeń na popyt (alternatywnie można nałożyć pułapy cenowe, co stwarza potrzebę racjonowania w celu utrzymania określonego poziomu podaży). Racjonowanie zwykle powoduje niedobory.
Na przykład embargo na arabską ropę naftową w 1973 r. Spowodowało gwałtowny spadek dostaw benzyny w USA, co spowodowało wzrost cen. Rząd federalny racjonował krajowe dostawy ropy naftowej do stanów, które z kolei wprowadziły systemy racjonowania swoich ograniczonych zapasów. W niektórych stanach samochody z tablicami rejestracyjnymi kończącymi się liczbami nieparzystymi mogły napełniać się na przykład w nieparzystych datach. Odpowiedzi te powstrzymały dalszy wzrost cen gazu, ale doprowadziły do długich linii.
Klasyczna teoria ekonomiczna sugeruje, że gdy popyt przewyższa podaż, ceny rosną, a wysokie ceny z kolei ograniczają popyt i zachęcają nowych uczestników rynku, zwiększając podaż i obniżając ceny do rozsądnych poziomów. Gdyby rzeczywistość była tak prosta, racjonowanie byłoby jednocześnie przeciwne do zamierzonego - ponieważ powoduje niedobory - i niepotrzebne, ponieważ rynek podejmie działania w celu samostabilizacji. Problem polega na tym, że w przypadku niektórych towarów i usług - żywności, paliw i opieki medycznej - popyt jest nieelastyczny; to znaczy nie spada proporcjonalnie do wzrostu cen. Inne problemy uniemożliwiają rynkom przywrócenie równowagi, jak przewiduje klasyczna teoria: wejście nowych dostawców może nie być możliwe, jeśli niedobór jest wynikiem awarii upraw, wojny, klęski żywiołowej, oblężenia lub embarga.
W obliczu wyboru polegającego na nieuchronnym wzroście cen podstawowych potrzeb lub narzucaniu racji, rządy zazwyczaj wybierają to drugie. Wybór może nie być idealny, ale niekoniecznie nieracjonalny, ponieważ alternatywą może być niepokój.
Wiele gospodarek kapitalistycznych czasowo uciekało się do racjonowania żywności, aby poradzić sobie z niedoborami wojennymi lub katastrofami: USA i Wielka Brytania wydały książki żywnościowe podczas II wojny światowej, na przykład ograniczając ilość opon, benzyny, cukru, mięsa, masła i innych towary, które można kupić. Natomiast w krajach komunistycznych racjonowanie żywności było w wielu przypadkach stałą lub półtrwałą cechą codziennego życia. Na Kubie w 2017 r. Racja żywnościowa uprawnia do pięciu funtów ryżu, torebki kawy i pół butelki oleju spożywczego co miesiąc bez żadnych opłat. Ponieważ to nie wystarczy, aby przetrwać, Kubańczycy muszą zakupić dodatkowe zapasy na otwartym rynku, gdzie cena ryżu jest około 20 razy wyższa.
Racjonowanie zapewnia rządom sposób ograniczania popytu, regulowania podaży i ograniczania cen, ale nie całkowicie neutralizuje prawa podaży i popytu. Czarne rynki często pojawiają się, gdy obowiązuje reglamentacja. Pozwalają one handlować racjonowanymi towarami, których mogą nie chcieć za te, które robią. Pozwalają również sprzedawać towary i usługi po cenach, które są bardziej zgodne z popytem, podważając zamiar racjonowania i kontroli cen, ale czasami łagodząc niedobory. Czarne rynki często generują zysk dla członków tych samych organów rządowych, które nakładają racje żywnościowe, co czyni ich prawie niemożliwym do wyeliminowania. W niektórych przypadkach są one wyraźnie tolerowane, jak w przypadku rynków Kuby dla towarów, które są reglamentowane w niewystarczających ilościach.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.