Wymogi sprawozdawcze dotyczące zobowiązań warunkowych i zgodności z GAAP

Zobowiązania warunkowe muszą przekroczyć dwa progi, zanim zostaną zgłoszone w sprawozdaniach finansowych. Po pierwsze, musi istnieć możliwość oszacowania wartości zobowiązania warunkowego. Jeśli wartość można oszacować, zobowiązanie musi mieć ponad 50-procentową szansę na realizację. Kwalifikujące się zobowiązania warunkowe są rejestrowane jako koszt w rachunku zysków i strat, a zobowiązanie w bilansie.

Jeżeli strata warunkowa jest niewielka, co oznacza, że ​​ma mniej niż 50-procentową szansę wystąpienia, zobowiązania nie należy ujmować w bilansie. Wszelkie zobowiązania warunkowe, które są wątpliwe przed ustaleniem ich wartości, należy ujawnić w przypisach do sprawozdania finansowego.

Przykłady zobowiązań warunkowych

Dwa klasyczne przykłady zobowiązań warunkowych obejmują gwarancję firmy i pozew przeciwko firmie. Oba stanowią potencjalne straty dla firmy, ale oba zależą od pewnego niepewnego przyszłego zdarzenia.

Załóżmy, że sprawa została wniesiona przeciwko firmie, a powód dochodzi odszkodowania do kwoty 250 000 USD. Nie wiadomo, czy firma powinna zgłosić zobowiązanie warunkowe w wysokości 250 000 USD wyłącznie na podstawie tych informacji.

W tym przypadku firma powinna polegać na precedensie i radcy prawnym w celu ustalenia prawdopodobieństwa wystąpienia szkody. Jeżeli sąd może wydać orzeczenie na korzyść powoda, bez względu na to, czy istnieją mocne dowody popełnienia przestępstwa lub z innego powodu, firma powinna zgłosić zobowiązanie warunkowe w wysokości prawdopodobnej szkody. Dzieje się tak nawet wtedy, gdy firma posiada ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej.

Jeśli pozew jest niepoważny, ujawnienie może nie być konieczne. Każdy przypadek z niejednoznaczną szansą na sukces powinien zostać odnotowany w sprawozdaniu finansowym, ale nie musi być wymieniony jako zobowiązanie w bilansie.

Wytyczne GAAP

Firmy działające w Stanach Zjednoczonych opierają się na wytycznych ustanowionych w ogólnie przyjętych zasadach rachunkowości (GAAP). Zgodnie z GAAP, zobowiązanie warunkowe definiuje się jako każdą potencjalną przyszłą stratę, która zależy od „zdarzenia inicjującego”, które zamienia się w faktyczny koszt.

Ważne jest, aby akcjonariusze i pożyczkodawcy zostali ostrzeżeni o możliwych stratach; w przeciwnym razie rozsądna inwestycja może wyglądać głupio po zrealizowaniu nieujawnionej zobowiązania warunkowego.

Istnieją trzy kategorie zobowiązań warunkowych określone przez GAAP: prawdopodobne, możliwe i odległe. Prawdopodobne zdarzenia awaryjne prawdopodobnie wystąpią i można je rozsądnie oszacować. Ewentualne zdarzenia awaryjne nie mają większej szansy na realizację, ale niekoniecznie są również uważane za mało prawdopodobne. Zdalne zdarzenia awaryjne prawdopodobnie nie wystąpią i nie są racjonalnie możliwe.

Przezwyciężanie kaprysów rachunkowości warunkowej jest czasem trudne i niedokładne. Przed dokonaniem ustaleń kierownictwo firmy powinno skonsultować się z ekspertami lub zbadać wcześniejsze sprawy księgowe. W przypadku audytu firma musi być w stanie wyjaśnić i obronić swoje warunkowe decyzje księgowe.

Wszelkie prawdopodobne zdarzenia awaryjne muszą znaleźć odzwierciedlenie w sprawozdaniach finansowych - bez wyjątków. Zdalne zdarzenia awaryjne nigdy nie powinny być uwzględniane. Nieprzewidziane zdarzenia, które nie są ani prawdopodobne, ani odległe, powinny zostać ujawnione w przypisach do sprawozdania finansowego.