Przegląd strategii inwestycyjnej Warrena Buffetta

Prezes i dyrektor generalny Berkshire Hathaway (BRK.A) Warren Buffett jest doskonałym wzorem do naśladowania w klasycznym stylu inwestowania opartym na wartościach. Na początku swojej legendarnej kariery inwestycyjnej Buffett powiedział: „Jestem 85% Benjamin Graham”. Graham jest uważany za ojca chrzestnego inwestowania wartości i wprowadził ideę wartości wewnętrznej - podstawowej wartości godziwej akcji opartej na jej przyszłej sile zysków.

Jednak Buffett inwestuje, stosując bardziej jakościowe i skoncentrowane podejście niż Graham. Graham wolał znajdować niedoceniane, przeciętne firmy i dywersyfikować swoje udziały wśród nich; Buffett faworyzuje firmy wysokiej jakości, które mają rozsądną wycenę i potencjał dużego wzrostu.

Styl inwestowania Buffetta

Warto zwrócić uwagę na interpretację Buffetta dotyczącą inwestowania wartości, która może Cię zaskoczyć. Podobnie jak wiele udanych receptur, Buffett wygląda prosto. Ale proste nie oznacza łatwe. Aby pomóc mu w podejmowaniu decyzji, Buffett stosuje dwanaście zasad inwestowania lub kluczowe kwestie, które są podzielone na kategorie w zakresie biznesu, zarządzania, środków finansowych i wartości.

Zasady Buffetta mogą wydawać się banalne i łatwe do zrozumienia, ale ich realizacja może być bardzo trudna. Na przykład jedna zasada zakłada, czy kierownictwo jest uczciwe wobec akcjonariuszy.

I odwrotnie, istnieją interesujące przykłady odwrotności: koncepcje, które wydają się złożone, ale łatwe do wdrożenia, takie jak ekonomiczna wartość dodana (EVA). Pełne obliczenie EVA nie jest łatwe do zrozumienia, a wyjaśnienie EVA bywa złożone. Ale gdy zrozumiesz, że EVA to lista dostosowań prania, dość łatwo jest obliczyć EVA dla każdej firmy.

Ekonomiczna wartość dodana = NOPAT− (CI × WACC) gdzie: NOPAT = zysk operacyjny netto po opodatkowaniu CI = zainwestowany kapitał WACC = średni ważony koszt kapitału \ zacznij {wyrównany} i \ text {Ekonomiczna wartość dodana} = NOPAT- (CI \ razy WACC) \\ & \ textbf {gdzie:} \\ & NOPAT = \ text {zysk operacyjny netto po opodatkowaniu} \\ & CI = \ text {zainwestowany kapitał} \\ & WACC = \ text {średni ważony koszt kapitału} \\ \ end {wyrównany} Ekonomiczna wartość dodana = NOPAT− (CI × WACC) gdzie: NOPAT = zysk operacyjny netto po opodatkowaniu CI = zainwestowany kapitał WACC = średni ważony koszt kapitału

Założenia biznesowe

Buffett zdecydowanie ogranicza się do swojego „kręgu kompetencji” - firm, które może zrozumieć i przeanalizować. Buffett uważa, że ​​dogłębne zrozumienie działalności operacyjnej jest warunkiem wstępnym wiarygodnej prognozy przyszłych wyników biznesowych. W końcu, jeśli nie rozumiesz biznesu, jak możesz projektować wydajność? Na przykład Buffett nie ucierpiał znacznie, gdy bańka technologiczna pękła na początku 2000 roku, ponieważ nie był mocno zainwestowany w akcje dot-com.

Zasady biznesowe Buffetta wspierają cel polegający na stworzeniu solidnej projekcji.

Najpierw przeanalizuj biznes, a nie rynek, gospodarkę czy nastroje inwestorów. Następnie spójrz na historię operacyjną. Na koniec wykorzystaj te dane, aby sprawdzić, czy firma ma korzystne perspektywy długoterminowe.

Jaki jest styl inwestycyjny Warrena Buffetta?

Zasady zarządzania

Trzy zasady zarządzania Buffett pomagają ocenić jakość zarządzania. Jest to być może najtrudniejsze zadanie analityczne dla inwestora.

Buffett pyta: „Czy zarządzanie jest racjonalne?” W szczególności, czy zarządzanie jest rozsądne, jeśli chodzi o reinwestowanie (zatrzymywanie) zysków lub zwrot zysków akcjonariuszom w formie dywidend? Jest to głębokie pytanie, ponieważ badania mogą sugerować, że historycznie, jako grupa i średnio, kierownictwo jest zwykle chciwe i zatrzymuje zyski, ponieważ naturalnie jest skłonne do budowania imperiów i poszukiwania skali, a nie wykorzystywania przepływów pieniężnych w sposób, który zmaksymalizuje wartość dla akcjonariuszy.

Kolejna zasada sprawdza uczciwość kierownictwa wobec akcjonariuszy. Czy to dopuszcza błędy?

Wreszcie, czy zarządzanie opiera się imperatywowi instytucjonalnemu? Ta zasada poszukuje zespołów zarządzających, które opierają się „żądzy działania” i lemingowej duplikacji strategii i taktyk konkurencji. Jest to szczególnie warte spróbowania, ponieważ wymaga narysowania cienkiej linii między wieloma parametrami, na przykład między ślepym powielaniem strategii konkurencji a wymanewrowaniem firmy, która jako pierwsza wprowadza na rynek.

Założenia w zakresie środków finansowych

Buffett koncentruje się na zwrocie z kapitału własnego (ROE), a nie na zysku na akcję. Większość studentów finansów rozumie, że ROE może być zniekształcony przez dźwignię finansową (stosunek zadłużenia do kapitału własnego) i dlatego teoretycznie jest do pewnego stopnia gorszy niż wskaźnik zwrotu z kapitału. Zwrot z kapitału przypomina bardziej zwrot z aktywów (ROA) lub zwrot z zaangażowanego kapitału (ROCE). Buffett oczywiście to rozumie, ale zamiast tego analizuje dźwignię osobno, preferując firmy o niskiej dźwigni. Szuka także wysokich marż zysku.

Jego dwa ostatnie zasady finansowe mają teoretyczne podstawy z EVA. Po pierwsze, Buffett analizuje coś, co nazywa „zyskami właściciela”, czyli zasadniczo przepływem pieniężnym dostępnym dla akcjonariuszy lub technicznie wolnym przepływem gotówki do kapitału (FCFE). Buffett definiuje to jako dochód netto powiększony o amortyzację (na przykład dodawanie spłat bezgotówkowych) minus wydatki inwestycyjne (CAPX) minus dodatkowe zapotrzebowanie na kapitał obrotowy (W / C). Ostatecznie, biorąc pod uwagę zarobki właścicieli, Buffett patrzy na zdolność firmy do generowania gotówki dla akcjonariuszy, którzy są pozostałymi właścicielami.

Buffett ma również „jedną dolara”, która opiera się na pytaniu: Jaka jest wartość rynkowa dolara przypisanego do każdego dolara zysków zatrzymanych?

Wartościowe założenia

Tutaj Buffett dąży do oszacowania wewnętrznej wartości firmy. Buffett prognozuje zarobki przyszłego właściciela, a następnie dyskontuje je z powrotem do teraźniejszości. Pamiętaj, że jeśli zastosujesz inne założenia Buffetta, prognozowanie przyszłych zarobków jest z definicji łatwiejsze do wykonania, ponieważ łatwiej jest przewidzieć spójne historyczne zarobki.

Buffett ignoruje krótkoterminową zmienność rynku i koncentruje się na długoterminowych zyskach. Działa tylko w przypadku krótkoterminowych wahań, gdy szuka dobrej oferty. Jeśli firma wygląda dobrze na 50 USD na akcję i spada do 40 USD, nie zdziw się, gdy zobaczy dodatkowe akcje z dyskontem.

Buffett ukuł także termin „fosa”, który następnie powrócił do udanego nawyku faworyzowania Morningstar przez firmy z „szeroką fosą gospodarczą”. Fosa jest „czymś, co daje firmie wyraźną przewagę nad innymi i chroni ją przed najazdami konkurencji”. W odrobinie teoretycznej herezji, być może dostępnej tylko samemu Buffettowi, dyskontuje prognozowane zyski według stopy wolnej od ryzyka, twierdząc, że „margines bezpieczeństwa” przy ostrożnym stosowaniu innych założeń zakłada minimalizację, jeśli nie wirtualną eliminację, ryzyka .

Dolna linia

Zasadniczo założenia Buffetta stanowią fundament inwestowania w wartość, który może być otwarty na dostosowanie i reinterpretację w przyszłości. Jest to otwarte pytanie, w jakim stopniu te zasady wymagają modyfikacji w świetle przyszłości, w której trudniej jest znaleźć spójną historię operacyjną, wartości niematerialne odgrywają większą rolę w wartości franczyzy, a zacieranie granic branżowych sprawia, że ​​głęboka analiza biznesowa jest bardziej trudne.

Każdy chce kupować jak Buffett, ale niewielu udało się naśladować jego sukces. Sam Buffett sugeruje małym inwestorom kupowanie taniego funduszu indeksowego S&P 500 zamiast pojedynczych akcji.