Sekcja 1250
Artykuł 1250 amerykańskiego wewnętrznego kodeksu podatkowego stanowi zasadę ustalającą, że IRS opodatkuje zysk ze sprzedaży zamortyzowanej nieruchomości jako zwykły dochód, jeżeli skumulowana amortyzacja przewyższa amortyzację obliczoną metodą liniową.
Sekcja 1250 określa kwotę podatku należnego od rodzaju nieruchomości, takiej jak nieruchomości mieszkalne lub nierezydentowe, a także uwzględnia fakt, przez ile miesięcy posiadacz nieruchomości był właścicielem danej nieruchomości.
Podstawy sekcji 1250
Sekcja 1250 dotyczy opodatkowania zysków ze sprzedaży nieruchomości podlegających amortyzacji, takich jak budynki komercyjne, magazyny, stodoły, nieruchomości na wynajem i ich elementy konstrukcyjne według zwykłej stawki podatkowej. Jednakże materialne i niematerialne nieruchomości osobiste i powierzchnia gruntów nie podlegają tym przepisom podatkowym.
Sekcja 1250 ma zastosowanie przede wszystkim wtedy, gdy spółka amortyzuje swoją nieruchomość przy użyciu metody przyspieszonej amortyzacji, co powoduje większe odliczenia we wczesnym okresie użytkowania nieruchomości, w porównaniu z metodą liniową. Sekcja 1250 stanowi, że jeśli nieruchomość sprzedaje się po cenie zakupu, która przynosi zysk podlegający opodatkowaniu, a właściciel amortyzuje nieruchomość przy użyciu metody przyspieszonej amortyzacji, IRS opodatkowuje różnicę między faktyczną amortyzacją a amortyzacją liniową jako zwykły dochód.
Ponieważ IRS upoważnia właścicieli do amortyzacji wszystkich nieruchomości po 1986 r. Metodą liniową, traktowanie zysków jako zwykłych dochodów zgodnie z sekcją 1250 jest stosunkowo rzadkim zjawiskiem. Jeżeli właściciel zbywa nieruchomość jako dar przekazany w chwili śmierci, sprzedaje ją w ramach wymiany podobnej lub zbywa ją innymi metodami, nie ma w związku z tym żadnych korzyści podlegających opodatkowaniu.
Kluczowe dania na wynos
- Sekcja 1250 amerykańskiego wewnętrznego kodeksu podatkowego stanowi, że IRS opodatkuje zysk ze sprzedaży zamortyzowanej nieruchomości jako zwykły dochód, jeżeli skumulowana amortyzacja przewyższa amortyzację obliczoną metodą liniową.
- Sekcja 1250 ma zastosowanie przede wszystkim wtedy, gdy spółka amortyzuje swoją nieruchomość metodą przyspieszonej amortyzacji.
Przykład zastosowania sekcji 1250
Aby zobaczyć prawdziwy przykład z Sekcji 1250 w akcji, wyobraź sobie, że inwestor kupuje nieruchomość o wartości 800 000 USD z 40-letnim okresem użytkowania. Pięć lat później, stosując metodę przyspieszonej amortyzacji, inwestor domaga się skumulowanych kosztów amortyzacji w wysokości 120 000 USD, co daje podstawę kosztową w wysokości 680 000 USD.
Przyjmijmy ponadto, że inwestor zwalnia nieruchomość za 750 000 USD, co w rezultacie daje łączny zysk podatkowy w wysokości 70 000 USD. Z uwagi na fakt, że skumulowana amortyzacja liniowa wynosi 100 000 USD (cena początkowa 800 000 USD podzielona przez 40 lat, pomnożona przez pięć lat użytkowania), wewnętrzna służba podatkowa musi w konsekwencji opodatkować 20 000 USD rzeczywistej amortyzacji przekraczającej amortyzację liniową, jako zwykły dochód. IRS opodatkowałby następnie 50 000 USD, które pozostały z całkowitego zysku, według obowiązujących stawek podatku od zysków kapitałowych.
Zgodnie z sekcją 1250 odzyskanie zysku jako zwykłego dochodu jest ograniczone do rzeczywistego zysku zarejestrowanego ze sprzedaży nieruchomości. W naszym przykładzie, jeśli inwestor zwolniłby nieruchomość za 690 000 USD, a tym samym przyniósłby zysk w wysokości 10 000 USD, Usługa Przychodów Wewnętrznych sklasyfikowałaby jedynie 10 000 USD jako zwykły dochód, a nie dodatkowe 20 000 USD.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.