Thrift Bank
Oszczędzający bank jest rodzajem małej instytucji finansowej, która przede wszystkim przyjmuje depozyty i tworzy hipoteki mieszkaniowe. Znany również jako „stowarzyszenie oszczędnościowo-pożyczkowe” lub S & Ls. oszczędności różnią się od większych banków komercyjnych, takich jak Wells Fargo lub Bank of America, oferując wyższe zyski z kont oszczędnościowych i ograniczone pożyczki dla przedsiębiorstw.
Szybki fakt
Banki oszczędnościowe mają strukturę podmiotów korporacyjnych będących własnością akcjonariuszy lub towarzystw ubezpieczeń wzajemnych będących własnością ich klientów, zarówno kredytobiorców, jak i deponentów.
Podczas gdy podstawową ofertą thriftów są tradycyjne konta oszczędnościowe i pożyczki mieszkaniowe, instytucje te coraz częściej oferują także konta czekowe, pożyczki osobiste i auto oraz karty kredytowe. Oszczędności mają strukturę podmiotów korporacyjnych będących własnością akcjonariuszy lub towarzystw ubezpieczeń wzajemnych będących własnością ich klientów, zarówno kredytobiorców, jak i deponentów.
Narodziny oszczędności, czyli Savings and Loan
System bankowości oszczędnościowej rozpoczął się wraz z utworzeniem towarzystwa budowlanego będącego własnością klienta w Wielkiej Brytanii, począwszy od XVIII wieku. Impulsem dla S&L, jej następcy w USA, była poprawa rynku hipotecznego, co najmniej problematyczne.
We wczesnych dekadach XX wieku typowym amerykańskim kredytem hipotecznym była pożyczka na pięć do dziesięciu lat, oprocentowana wyłącznie na spłatę odsetek, która na koniec okresu wymagała refinansowania lub spłaty dużą balonem. Nic dziwnego, że właściciele domów często nie wywiązują się z tych płatności, zwłaszcza w okresie wielkiego kryzysu i wzrostu bezrobocia.
Ustawa federalna o kredycie mieszkaniowym, uchwalona przez administrację Hoovera w 1932 r., Miała na celu zachęcenie do posiadania nieruchomości, zapewniając źródło tanich funduszy dla banków członkowskich do udzielania pożyczek hipotecznych. Jako pierwszy z serii rachunków, które dążyły do tego, aby posiadanie domu stało się możliwym do osiągnięcia celem dla większej liczby Amerykanów, ustawa utworzyła również Federalny Bank Kredytów Domowych i sfinansowała go kwotą 125 milionów dolarów, ułatwiła rozwój rynku wtórnego kredytów hipotecznych i stworzyła oszczędności oraz instytucje pożyczkowe do wydania tych hipotek.
65%
Kwota ich portfela kredytowego, którą banki oszczędnościowe są wymagane przez prawo, aby zaciągać pożyczki na rzecz konsumentów, a nie przedsiębiorstw.
Wpływ banków oszczędności
W połączeniu z programem ubezpieczenia kredytu hipotecznego utworzonym przez Administrację Weteranów w 1944 r. S & Ls ułatwiło zakup domów na przedmieściach, powracając weteranów wojennych. Klasyczny film z 1946 r. „To cudowne życie” podkreślił to ułatwienie dzięki swojej historii lidera S&L George'a Baileya, granego przez Jimmy'ego Stewarta, finansującego inwestycję, która pozwala młodym rodzinom uciec przed ponurymi nieruchomościami na wynajem i nabyć własne domy w „Bailey Park”.
W latach 60. i 70. prawie wszystkie hipoteki zostały wydane za pośrednictwem S & Ls. Częściowo dzięki tym instytucjom i wszystkim innym programom federalnym liczba domów wzrosła w USA z 44% w 1940 r. Do 64% w 1980 r. Po kryzysie oszczędnościowym i kredytowym w latach 80. XX wieku, kiedy wiele niepowodzeń się nie udało, wprowadzono zmiany strukturalne banki oszczędnościowe, które zatarły niektóre różnice między nimi a bankami konwencjonalnymi.
Uchwalona w 2010 r. Ustawa Dodda-Franka wyeliminowała kluczowe zalety oszczędności, takie jak mniej rygorystyczne przepisy niż w przypadku dużych banków. Jednak zaangażowanie S & Ls w obsługę konsumentów jest nadal kontynuowane. Banki oszczędzające są prawnie zobowiązane do przeznaczania 65% lub więcej swojego portfela pożyczek na pożyczki udzielane konsumentom, a nie przedsiębiorstwom.