Stopa bezrobocia U3 vs. U6: Jaka jest różnica?

U3, czyli stopa bezrobocia U-3, jest najczęściej zgłaszaną stopą bezrobocia w Stanach Zjednoczonych i reprezentuje liczbę osób aktywnie poszukujących pracy. Wskaźnik U-6, czyli U6, obejmuje pracowników zniechęconych, niedostatecznie zatrudnionych i bezrobotnych w kraju.

U3 to stopa bezrobocia publikowana co miesiąc przez Bureau of Labor Statistics (BLS), ale wielu ekonomistów uważa stopę U-6 za bardziej znaczącą, ponieważ obejmuje ona większy odsetek osób bezrobotnych.

Wraz ze stopą wzrostu gospodarczego i inflacją stopa bezrobocia jest jednym z najczęściej zgłaszanych i omawianych wskaźników ekonomicznych. Jest regularnie cytowany w wiadomościach, ponieważ stanowi prosty obraz stanu gospodarki. Wielu zakłada, że ​​stopa bezrobocia jest bezpośrednią miarą osób, które są bez pracy, ale rzeczywistość jest bardziej skomplikowana.

Kluczowe dania na wynos

• Najczęściej zgłaszaną formą bezrobocia jest stopa U-3, która dotyczy bezrobotnych, którzy aktywnie szukają pracy.
• Współczynnik U-6 jest często uważany za prawdziwy wskaźnik zatrudnienia, ponieważ dotyczy osób bezrobotnych, niepełno zatrudnionych i zniechęconych.

U3 Stopa bezrobocia

Oficjalna stopa bezrobocia jest znana jako stopa U-3 lub po prostu U3. Mierzy liczbę osób bezrobotnych, ale aktywnie poszukujących pracy. Stawka jest mierzona przez BLS, która kontaktuje się z 60 000 losowo wybranych gospodarstw domowych w całym kraju i rejestruje status zatrudnienia każdej osoby w wieku 16 lat lub starszej. Informacje, które gromadzi za pomocą ankiet i statystyk dotyczących ubezpieczeń społecznych - które odzwierciedlają liczbę osób pobierających zasiłki dla bezrobotnych - są publikowane co miesiąc, dając obraz stanu zdrowia danych o zatrudnieniu w kraju.

Wskaźnik ten zmienia się kilka miesięcy po tym, jak gospodarka zmienia kierunek - rośnie, gdy gospodarka doświadcza trudności, i spada, gdy sytuacja wygląda lepiej. Bez względu na to, w jakim stanie znajduje się gospodarka, zawsze oczekuje się pewnego bezrobocia.

U3 jest jednak często krytykowane za zbyt proste. Wielu ekonomistów uważa, że ​​nie bierze to pod uwagę całego obrazu. Jest tak, ponieważ wskaźnik U3 obejmuje tylko osoby, które aktywnie poszukują pracy, ale wyklucza tych, którzy pracują tylko w niepełnym wymiarze godzin, ale chcą pracować w pełnym wymiarze godzin. Wyklucza to również każdego, kto zniechęcił się, ponieważ nie był w stanie zapewnić pracy.

Na przykład kamieniarz, który chce pracować, ale zniechęca go brak możliwości w czasie głębokiej recesji gospodarczej, nie zostałby uwzględniony w bezrobociu U-3. Dyrektor marketingu, który został zwolniony w wieku 57 lat i przestał planować nowe rozmowy kwalifikacyjne z powodu swojego doświadczenia z dyskryminacją ze względu na wiek, nie zostałby uwzględniony w bezrobociu U-3. Osoba, która pracuje tylko na jedną sześciogodzinną zmianę tygodniowo, ponieważ w ich okolicy nie ma pracy w pełnym wymiarze godzin, nie zostanie objęta bezrobociem U-3.

U6 Stopa bezrobocia

W przeciwieństwie do wskaźnika U-3, stopa bezrobocia U-6 obejmuje cały pokos bezrobotnych, a mianowicie wszystkich, którzy nie są uwzględnieni w wskaźniku U-3. Oznacza to, że współczynnik U-6 jest o wiele bardziej prawdziwy dla naturalnego, nietechnicznego zrozumienia, co oznacza bycie bezrobotnym.

Stawka ta dotyczy każdego, kto szukał pracy przez co najmniej 12 miesięcy, ale zniechęcił się, nie będąc w stanie zapewnić pracy. Obejmuje to również każdego, kto wrócił do szkoły, stał się niepełnosprawny, a także osoby, które nie są zatrudnione lub pracują w niepełnym wymiarze godzin.

Przechwytując wszystkich, którzy istnieją na marginesie rynku pracy, wskaźnik U-6 zapewnia szeroki obraz niepełnego wykorzystania siły roboczej w kraju. W tym sensie wskaźnik U-6 można uznać za prawdziwą stopę bezrobocia.

Według danych BLS średni roczny wskaźnik U-3 w 2018 r. Wyniósł 3, 9%, podczas gdy średni roczny wskaźnik U-6 był znacznie wyższy i wyniósł 7, 7%.

Inne stopy bezrobocia

Bezrobocie dzieli się na sześć różnych kategorii, w tym stawki U-3 i U-6. Inne obejmują:

• U1 : Odsetek osób bezrobotnych przez 15 tygodni lub dłużej
• U2 : Odsetek osób, które straciły pracę i każdego, kto zakończył pracę tymczasową
• U4 : Łączna liczba bezrobotnych plus zniechęconych pracowników
• U5 : Łączna liczba bezrobotnych, pracowników zniechęconych i innych pracowników dotkniętych marginalizacją

Pojęcie pracowników dotkniętych marginalnie odnosi się do tych, którzy są dostępni i chętni do pracy, nie zniechęceni do szukania pracy, ale którzy z innych powodów nie szukali pracy w ciągu ostatnich czterech tygodni.