Wykorzystanie kapitału ekonomicznego do określenia ryzyka

Kapitał ekonomiczny (EC) odnosi się do kwoty kapitału podwyższonego ryzyka, którą bank szacuje, że będzie potrzebował, aby zachować wypłacalność na danym poziomie ufności i horyzoncie czasowym. Z drugiej strony kapitał regulacyjny (RC) odzwierciedla kwotę kapitału, jakiej potrzebuje bank, biorąc pod uwagę wytyczne i zasady regulacyjne. W tym artykule podkreślimy, jak mierzona jest wartość WE, zbadamy jej znaczenie dla banków oraz porównamy kapitał ekonomiczny i regulacyjny.

Zobacz także : Jak protesty mogą zmienić bankowość

Zarządzanie ryzykiem

Banki i instytucje finansowe stoją w obliczu długoterminowych niepewności, które zamierzają uwzględnić. W tym kontekście utworzono porozumienia bazylejskie, których celem jest usprawnienie funkcji zarządzania ryzykiem banków i instytucji finansowych. Bazylea II zawiera międzynarodowe wytyczne regulacyjne dotyczące minimalnej kwoty kapitału, którą banki powinny utrzymywać na ryzyko, takie jak ryzyko kredytowe, ryzyko rynkowe, ryzyko operacyjne, ryzyko kontrahenta, ryzyko emerytalne i inne. Bazylea II określa również wytyczne regulacyjne i zasady modelowania kapitału regulacyjnego i zachęca firmy do korzystania z modeli WE. WE jako koncepcja i miara ryzyka nie jest zjawiskiem nowym, ale szybko stała się ważnym miernikiem wśród banków i instytucji finansowych.

(Dodatkowe informacje można znaleźć w Porozumieniu Bazylea II w celu ochrony przed wstrząsami finansowymi oraz w jaki sposób banki dotknęły Bazylea I )

Kapitał regulacyjny

Kiedy banki obliczają swoje wymagania kapitałowe i kapitał dopuszczalny, muszą wziąć pod uwagę definicje, zasady i wytyczne regulacyjne. Z perspektywy regulacyjnej minimalna kwota kapitału jest częścią kapitału kwalifikowanego banku. Całkowity kapitał kwalifikowany zgodnie z wytycznymi regulacyjnymi na mocy Bazylei II zapewniają trzy następujące poziomy kapitału:

• Kapitał podstawowy (podstawowy): zasadniczo obejmuje takie elementy, jak akcje zwykłe, kwalifikowane akcje uprzywilejowane oraz nadwyżki i zyski zatrzymane.
• Kapitał Tier 2 (uzupełniający): obejmuje takie elementy, jak ogólne rezerwy na straty kredytowe, niektóre formy akcji uprzywilejowanych, długoterminowe zadłużenie podporządkowane, dług wieczysty oraz inne hybrydowe instrumenty dłużne i kapitałowe.
• Kapitał poziomu 3: obejmuje krótkoterminowe zobowiązania podporządkowane i zyski z portfela handlowego netto, które nie zostały zewnętrznie zweryfikowane.

Należy pamiętać, że poziomy te mogą być tworzone na różne sposoby, zgodnie z reżimami prawnymi i rachunkowymi w krajach członkowskich Bank for International Settlement (BIS). Ponadto poziomy kapitału różnią się zdolnością do pokrywania strat; Kapitał poziomu 1 ma najlepsze zdolności do absorbowania strat. Bank musi obliczyć minimalny wymóg kapitałowy dla ryzyka kredytowego, operacyjnego, rynkowego i innych rodzajów ryzyka, aby ustalić, ile kapitału Tier 1, Tier 2 i Tier 3 jest dostępne na pokrycie wszystkich rodzajów ryzyka.

Kapitał ekonomiczny

EC jest miarą ryzyka wyrażoną w kategoriach kapitału. Bank może na przykład zastanawiać się, jaki poziom kapitału jest potrzebny, aby zachować wypłacalność na pewnym poziomie zaufania i horyzoncie czasowym. Innymi słowy, WE można uznać za kwotę kapitału podwyższonego ryzyka z perspektywy banków; dlatego różni się od miar wymagań RC. Kapitał ekonomiczny ma przede wszystkim wspierać decyzje biznesowe, natomiast RC ma na celu ustanowienie minimalnych wymogów kapitałowych na wszystkie ryzyka w banku zgodnie z szeregiem przepisów i wskazówek regulacyjnych.

Jak dotąd, ponieważ kapitał ekonomiczny jest raczej specyficzną dla banku lub wewnętrzną miarą dostępnego kapitału, nie ma wspólnej krajowej lub globalnej definicji WE. Ponadto istnieją pewne elementy, które wiele banków ma wspólnego przy definiowaniu WE. Szacunki WE mogą obejmować elementy poziomu 1, poziomu 2, poziomu 3 lub definicje stosowane przez agencje ratingowe i / lub inne rodzaje kapitału, takie jak planowane zarobki, niezrealizowane zyski lub domniemana gwarancja rządowa.

Znaczenie kapitału ekonomicznego

EC jest bardzo istotne, ponieważ może dostarczyć kluczowych odpowiedzi na konkretne decyzje biznesowe lub do oceny różnych jednostek biznesowych banku. Zapewnia również instrument do porównywania RC.

Pomiar wydajności
Kierownictwo banku może wykorzystywać szacunki WE do alokacji kapitału we wszystkich strumieniach biznesowych, promując te jednostki, które zapewniają pożądany zysk na jednostkę ryzyka. Przykładem miary wyników obejmującej WE jest zwrot z kapitału skorygowanego o ryzyko (RORAC), zwrot z kapitału skorygowany o ryzyko (RAROC) i ekonomiczna wartość dodana (EVA). Rysunek 1 pokazuje przykład obliczenia RORAC i sposobu, w jaki można go porównać między jednostkami biznesowymi banku lub instytucji finansowej.

Rysunek 1: RORAC dwóch jednostek biznesowych w ciągu jednego roku

Rysunek 1 pokazuje, że jednostka biznesowa 1 generuje wyższy zwrot w kategoriach WE (tj. RORAC) w porównaniu z jednostką biznesową 2. Zarząd faworyzuje jednostkę biznesową 1, która zużywa mniej EC, ale jednocześnie generuje wyższy zwrot. Tego rodzaju ocena jest bardziej praktyczna w podejściu oddolnym. Podejście oddolne implikuje, że oceny WE są dokonywane dla każdej jednostki biznesowej, a następnie agregowane do ogólnej liczby WE. Natomiast podejście odgórne jest bardziej arbitralne, ponieważ EC jest kalibrowane na poziomie grupy, a następnie dostarczane do każdego strumienia biznesowego, gdzie kryteria alokacji kapitału mogą być niejasne.

W porównaniu do RC
Innym zastosowaniem EC jest porównanie go z wymogiem RC. Ryc. 2 przedstawia przykład niektórych rodzajów ryzyka, które mogą być ocenione przez ramy WE, oraz sposób, w jaki można je porównać z wymogami RC.

Rysunek 2: Wymaganie RC i oszacowanie WE

Pomiar EC

Podczas gdy wartość EC banku częściowo zależy od jego apetytu na ryzyko (chęci na ryzyko), wymóg dotyczący kapitału zależy od wskaźników nadzorczych określonych w wytycznych regulacyjnych i instrukcjach. Ponadto, w przeciwieństwie do modeli kapitału regulacyjnego w ramach Bazylei II, takich jak model ryzyka kredytowego oparty na zaawansowanym ratingu wewnętrznym (AIRB), banki mogą dokonywać własnych wyborów dotyczących modelowania WE. Na przykład banki mogą wybrać formę funkcjonalną i ustawienia parametrów swojego modelu. Dlatego modelowanie WE może korygować lub ignorować założenia AIRB dotyczące ryzyka kredytowego.

AIRB zakłada, że ​​portfel pożyczek jest duży i jednorodny, że aktywa długoterminowe są bardziej ryzykowne, co znajduje odzwierciedlenie w tak zwanej korekcie terminu zapadalności ograniczonej do pięciu lat, oraz że wyższe oceny jakości mają wyższą korelację odzwierciedlającą ryzyko systemowe. Ocenia także ryzyko według klas ratingowych i zakłada idealną korelację między klasami ratingowymi a dywersyfikacją w ramach klasy ratingowej. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Pomiar ryzyka inwestycyjnego i zarządzanie nim ).

Modele wartości zagrożonej (VaR) to typowe ramy WE dotyczące ryzyka rynkowego, kredytowego i innych rodzajów ryzyka. Jednak w przypadku ryzyka kredytowego zwykle określa się go mianem wartości zagrożonej kredytem (CVaR). Jako przykład rozważ rozkład strat portfela kredytowego dla stosunkowo bezpiecznych pożyczek. Oczekiwana strata reprezentuje stratę wynikającą z codziennej działalności, a nieoczekiwana strata to liczba standardowych odchyleń od oczekiwanej straty (ogon rozkładu). W obecnym przykładzie załóżmy, że nieoczekiwana strata jest skalibrowana na poziomie ufności 99, 95%, co odpowiada ocenie „AA”. Dlatego banki mogą kalibrować swoje modele kapitału ekonomicznego zgodnie z apetytem na ryzyko kierownictwa, który jest zwykle zgodny z docelową oceną banku. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Wprowadzenie do wartości zagrożonej ).

Niektóre banki mogą wykorzystywać opracowane wewnętrznie modele do obliczania swoich EC. Jednak banki mogą również używać oprogramowania komercyjnego, aby pomóc im w obliczeniach WE. Typowym przykładem takiego oprogramowania do ryzyka kredytowego jest Menedżer portfela według Moody's KMV, Strategic Analytics, Ryzyko kredytowe + Credit Suisse i CreditMetrics JPMorgan.

Dolna linia

EC jest miarą kapitału podwyższonego ryzyka banku. Nie jest to nowa koncepcja, ale szybko stała się ważnym środkiem wśród banków i instytucji finansowych. EC zapewnia przydatny instrument dodatkowy dla RC przy podejmowaniu decyzji biznesowych. Banki coraz częściej korzystają z ram WE i najprawdopodobniej w przyszłości będą nadal rosły. Istotnym pytaniem może być to, czy WE może kiedyś zastąpić wymagania RC.