Jakie są przykłady ekspansywnej polityki fiskalnej?

Dwa główne przykłady ekspansywnej polityki fiskalnej to obniżki podatków i wzrost wydatków publicznych. Obie te polityki mają na celu zwiększenie zagregowanego popytu, przyczyniając się jednocześnie do deficytu lub wykorzystania nadwyżek budżetowych. Zazwyczaj są zatrudniani podczas recesji lub wśród strachu przed jednym z nich, aby pobudzić rekonwalescencję lub wyjść z recesji.

Klasyczna makroekonomia uważa politykę fiskalną za skuteczną strategię do wykorzystania przez rząd w celu zrównoważenia naturalnego spadku wydatków i działalności gospodarczej, który ma miejsce podczas recesji. W miarę pogarszania się warunków prowadzenia działalności gospodarczej konsumenci i firmy ograniczają wydatki i inwestycje. Ta redukcja powoduje dalsze pogorszenie działalności, tworząc formę cyklu, z której ucieczka może być trudna.

Indywidualna reakcja na recesję może go pogorszyć

Ta racjonalna reakcja na recesję na poziomie indywidualnym może pogorszyć sytuację w całej gospodarce. Zmniejszenie wydatków i działalności gospodarczej prowadzi do mniejszych dochodów dla przedsiębiorstw, co prowadzi do większego bezrobocia, a nawet mniej wydatków i działalności gospodarczej. Podczas Wielkiego Kryzysu John Maynard Keynes jako pierwszy zidentyfikował ten samonapędzający się negatywny cykl w swojej „Ogólnej teorii zatrudnienia, odsetek i pieniędzy” oraz wskazał politykę fiskalną jako sposób na złagodzenie i zapobieganie tendencjom w cyklu koniunkturalnym .

Jak rząd stymuluje wydatki

Rząd próbuje zniwelować zmniejszenie popytu, dając gratkę obywatelom poprzez obniżkę podatków lub wzrost wydatków publicznych, co tworzy miejsca pracy i zmniejsza bezrobocie. Przykładem takiego wysiłku jest Ustawa o bodźcu gospodarczym z 2008 r., W której rząd próbował pobudzić gospodarkę, wysyłając podatników w wysokości 600 USD lub 1200 USD w zależności od ich stanu cywilnego i liczby osób pozostających na utrzymaniu. Całkowity koszt wyniósł 152 miliardy USD. Obniżki podatków są preferowane przez konserwatystów dla skutecznej ekspansywnej polityki fiskalnej, ponieważ mają mniej wiary w rząd i większą wiarę w rynki.

Liberałowie są bardziej pewni zdolności rządu do rozsądnego wydawania pieniędzy i są bardziej skłonni do wydawania wydatków rządowych jako środka ekspansywnej polityki fiskalnej. Przykładem wydatków rządowych jako ekspansywnej polityki fiskalnej jest amerykańska ustawa o odbudowie i reinwestycji z 2009 roku. Wysiłek ten został podjęty w czasie Wielkiej Recesji i wyniósł 831 miliardów dolarów. Większość tych wydatków była przeznaczona na infrastrukturę, edukację i rozszerzenie zasiłków dla bezrobotnych.

(Przeczytaj podobne artykuły: Jak obniżki podatków stymulują gospodarkę .)