4 interwencje międzyrządowe: czy zadziałały?

Podczas wycieku ropy Deepwater Horizon BP (NYSE: BP) 20 kwietnia rząd amerykański rozmieścił 17 500 żołnierzy Gwardii Narodowej w odpowiedzi na kryzys środowiskowy. Wpłynęło to na ponad 484 mil linii brzegowej, a 81.181 mil kwadratowych wód Zatoki Meksykańskiej zostało zamkniętych dla połowów. Kiedy wkracza rząd, wszystko się załatwia, ale wielu zastanawia się, ile rząd powinien interweniować - i czy w ogóle to działa.

Dylemat kolei Clevelanda

Pracownicy chicagowskiej firmy Pullman Palace Car Company wyszli pewnego wiosennego dnia w 1894 roku w proteście o niższe płace. Amerykański Związek Kolejowy poparł pracowników i ogłosił, że po nieudanych negocjacjach nie będą obsługiwane pociągi z samochodami Pullman. Prezydent Grover Cleveland zaangażował się w spór, gdy trasy poza Chicago zostały zakłócone.

Rozmieścił żołnierzy, aby zmusić protestujących do powrotu do pracy, twierdząc, że ponieważ amerykańskie usługi pocztowe zostały zakłócone, miał do tego konstytucyjne prawo. Ponad 30 osób zginęło w wyniku przemocy między strajkującymi a wojskiem, zyskując sympatię społeczeństwa dla działaczy związkowych.

Nowy interes Roosevelta

Kiedy w 1933 roku były prezydent Franklin D. Roosevelt zastąpił swojego poprzednika Herberta Hoovera, Wielka Depresja zawładnęła narodem. W swoim przemówieniu inauguracyjnym Roosevelt powiedział: „Przede wszystkim pozwólcie, że potwierdzę moje głębokie przekonanie, że jedyną rzeczą, której musimy się bać, jest sam strach - bezimienny, nieuzasadniony, nieuzasadniony terror, który paraliżuje potrzebne wysiłki, aby przekształcić odwrót w naprzód . ”

Prezydent zaprezentował swój plan New Deal, który polegał na tworzeniu programów rządowych, które nakłaniają ludzi do pracy w różnych dziedzinach, takich jak budowanie infrastruktury na dużą skalę. Nowy układ został uznany za ożywienie gospodarki i cieszył się dużą popularnością, a Roosevelt został ponownie wybrany na kolejną kadencję. (Przeczytaj „ Co spowodowało wielki kryzys?”, Aby dowiedzieć się więcej.)

Truman i przemysł stalowy

Po tym, jak negocjacje kontraktowe między United Steel Workers a producentami stali pogorszyły się w 1952 roku, były prezydent Harry Truman przejął kontrolę nad przemysłem stalowym, starając się uniknąć strajku podczas wojny w Korei. Według Millera Centrum Spraw Publicznych posunięcie to było bardzo kontrowersyjne, 43% ankietowanych stwierdziło, że nie popiera wysokiego poziomu interwencji rządu w tej sprawie.

Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych uznał inicjatywę Trumana za niekonstytucyjną; przemysł stalowy znów był prywatny, a hutnicy natychmiast rozpoczęli strajk przez 53 dni. Artykuł w czasopiśmie Life z kwietnia 1952 r. Brzmi: „Okazał oburzającą stronniczość w poważnym sporze przemysłowym i nadał własnym konstytucyjnym władzom niebezpieczne i niepotrzebne rozciąganie”.

Kryzys naftowy Nixona

W latach 1971–1973 były prezydent Richard Nixon narzucił Nową Politykę Gospodarczą, która przez 90 dni zamroziłaby płace i ceny w celu zwalczania inflacji. Chociaż wyglądało na to, że ruch miał efekt stabilizujący, inflacja ponownie stała się zagrożeniem po rozluźnieniu kontroli. Nixon ponownie nałożył kontrole, częściowo z powodu embarga na olej OPEC, ale tym razem nie zadziałało.

Daniel Yergin i Joseph Stanisław w „ The Commanding Heights ” piszą: „Ranczacy przestali wysyłać swoje bydło na rynek, rolnicy utopili kurczaki, a konsumenci opróżniali półki supermarketów”. Chociaż Nixon zrezygnował zaledwie cztery miesiące później, kontrola cen ropy naftowej trwała, a USA zaczęły próbować uwolnić się od uzależnienia od zagranicznych zasobów ropy naftowej poprzez zwiększenie poszukiwań krajowych. Jest lata siedemdziesiąte, a na giełdzie panuje bałagan. Traci 40% w okresie 18 miesięcy i przez blisko dekadę niewiele osób chce mieć cokolwiek wspólnego z zapasami.

Wniosek

Chociaż trudno jest powiedzieć, czy interwencja rządu jest zawsze dobrą rzeczą, łatwiej jest powiedzieć: wielu prezydentów popełniło błędy w swojej metodzie interwencji w sferze prywatnej. Ale oczekuje się od prezydenta, kimkolwiek on lub ona, działania w jakiś sposób, gdy kraj znajdzie się w trudnej sytuacji. Ale często żywiołowy sposób, w jaki działają oni (i rząd), uniemożliwia przewidzenie, jaki może być wynik.