Alfa
„Alpha” (grecka litera α) to termin używany do inwestowania w celu opisania zdolności strategii do pokonania rynku lub jej „przewagi”. Alpha jest więc często określana jako „nadwyżka zwrotu” lub „nienormalna stopa zwrotu”, co odnosi się do idei, że rynki są wydajne, dlatego nie ma możliwości systematycznego uzyskiwania zysków przekraczających cały rynek jako całość. Alfa jest często używana w połączeniu z beta (grecka litera β), która mierzy ogólną zmienność lub ryzyko na szerokim rynku, znane jako systematyczne ryzyko rynkowe.
Alpha jest używana w finansach jako miara wydajności, wskazująca, kiedy strategia, inwestor lub zarządzający portfelem zdołali pobić zwrot z rynku w pewnym okresie. Alpha, często uważana za aktywny zwrot z inwestycji, porównuje wyniki inwestycji z indeksem rynkowym lub wskaźnikiem, który uważa się za reprezentujący ruch rynku jako całości. Nadwyżka zwrotu z inwestycji w stosunku do zwrotu z indeksu referencyjnego to alfa inwestycji. Alfa może być dodatnia lub ujemna i jest wynikiem aktywnego inwestowania. Beta natomiast można zdobyć dzięki pasywnemu inwestowaniu w indeksy.
Alpha jest powszechnie stosowana do oceniania aktywnych funduszy inwestycyjnych, a także wszystkich innych rodzajów inwestycji. Często jest reprezentowany jako pojedyncza liczba (np. +3, 0 lub -5, 0), a to zazwyczaj odnosi się do procentu mierzącego wyniki portfela lub funduszu w porównaniu z referencyjnym indeksem odniesienia (tj. 3% lepiej lub 5% gorzej).
Głębsza analiza alfa może również obejmować „alfa Jensena”. Alfa Jensena uwzględnia teorię rynkową modelu wyceny aktywów kapitałowych (CAPM) i uwzględnia w obliczeniach składnik skorygowany o ryzyko. Beta (lub współczynnik beta) jest stosowany w CAPM, który oblicza oczekiwany zwrot z aktywów na podstawie jego własnej konkretnej wersji beta i oczekiwanych zwrotów rynkowych. Alfa i beta są używane wspólnie przez zarządzających inwestycjami do obliczania, porównywania i analizy zwrotów.
1:29Handel z Alphą
ŁAMANIE alfa
Alpha jest jednym z pięciu popularnych wskaźników ryzyka technicznego. Pozostałe to beta, odchylenie standardowe, R-kwadrat i współczynnik Sharpe'a. Są to wszystkie miary statystyczne stosowane w nowoczesnej teorii portfela (MPT). Wszystkie te wskaźniki mają pomóc inwestorom w określeniu profilu zwrotu z inwestycji.
Aktywni zarządzający portfelami starają się generować alfa w zdywersyfikowanych portfelach, przy czym dywersyfikacja ma na celu wyeliminowanie niesystematycznego ryzyka. Ponieważ alfa reprezentuje wyniki portfela w stosunku do benchmarku, często uważa się, że reprezentuje wartość, którą zarządzający portfelem dodaje lub odejmuje od zwrotu z funduszu. Innymi słowy, alpha to zwrot z inwestycji, który nie jest wynikiem ogólnego ruchu na większym rynku. W związku z tym wartość alfa zero wskazuje, że portfel lub fundusz doskonale śledzi indeks referencyjny oraz że zarządzający nie dodał ani nie stracił żadnej dodatkowej wartości w porównaniu z rynkiem szerokim.
Koncepcja alpha stała się bardziej popularna wraz z pojawieniem się inteligentnych funduszy indeksu beta powiązanych z indeksami takimi jak indeks Standard & Poor's 500 oraz „Wilshire 5000 Total Market Index. Fundusze te próbują zwiększyć wydajność portfela, który śledzi docelowy podzbiór sklep.
Pomimo znacznej potrzeby alfa w portfelu, wiele testów porównawczych indeksu zdoła pokonać menedżerów aktywów przez większość czasu. Po części z powodu rosnącego braku wiary w tradycyjne doradztwo finansowe spowodowane tym trendem, coraz więcej inwestorów przechodzi na tanich, pasywnych doradców internetowych (często zwanych robo-doradcami), którzy wyłącznie lub prawie wyłącznie inwestują kapitał klientów w fundusze śledzące indeksy, uzasadniając to tym, że jeśli nie będą w stanie pokonać rynku, równie dobrze mogą do niego dołączyć.
Co więcej, ponieważ większość „tradycyjnych” doradców finansowych pobiera opłatę, gdy zarządza się portfelem i osiąga wartość alfa równą zero, w rzeczywistości oznacza to niewielką stratę netto dla inwestora. Załóżmy na przykład, że Jim, doradca finansowy, pobiera 1% wartości portfela za swoje usługi i że w ciągu 12 miesięcy Jim zdołał wytworzyć wartość alfa 0, 75 dla portfela jednego ze swoich klientów, Franka. Podczas gdy Jim rzeczywiście pomógł w osiągnięciu portfela Franka, opłata, którą Jim pobiera, przekracza generowaną przez niego alfa, więc portfolio Franka poniosło stratę netto. Dla inwestorów przykład ten podkreśla znaczenie uwzględnienia opłat w połączeniu ze zwrotami z wyników i współczynnikiem alfa.
Hipoteza efektywnego rynku (EMH) postuluje, aby ceny rynkowe zawierały wszystkie dostępne informacje przez cały czas, a zatem papiery wartościowe są zawsze odpowiednio wyceniane (rynek jest efektywny). Dlatego, zgodnie z EMH, nie ma możliwości systematycznej identyfikacji i wykorzystywania błędnych wycen na rynku, ponieważ nie istnieją. Jeśli zostaną wykryte błędne wyceny, są one szybko arbitrażowane, a zatem utrzymujące się wzorce anomalii rynkowych, które można wykorzystać, są zwykle nieliczne. Dowody empiryczne porównujące historyczne zwroty z aktywnych funduszy wspólnego inwestowania w stosunku do ich pasywnych wskaźników porównawczych wskazują, że mniej niż 10% wszystkich aktywnych funduszy jest w stanie uzyskać dodatnią alfa w okresie ponad 10 lat, a odsetek ten spada po pobraniu podatków i opłat pod uwagę. Innymi słowy, alfa jest trudny do zdobycia, szczególnie po podatkach i opłatach. Ponieważ ryzyko beta można odizolować poprzez dywersyfikację i zabezpieczenie różnych rodzajów ryzyka (co wiąże się z różnymi kosztami transakcyjnymi), niektórzy sugerują, że alfa tak naprawdę nie istnieje, ale po prostu stanowi rekompensatę za podjęcie pewnego niezabezpieczonego ryzyka, które nie było wcześniej zidentyfikowane lub zostało przeoczone.
Poszukuję inwestycji Alpha
Cały wszechświat inwestycyjny oferuje inwestorom szeroki zakres papierów wartościowych, produktów inwestycyjnych i opcji doradczych. Różne cykle rynkowe mają również wpływ na alfa inwestycji w różnych klasach aktywów. Właśnie dlatego wskaźniki zwrotu z ryzyka są tak ważne, aby uwzględnić je w połączeniu z alfa.
Ilustrują to dwa następujące przykłady historyczne ETF o stałym dochodzie i ETF:
ETF iShares Convertible Bond ETF (ICVT) to inwestycja o stałym dochodzie o niskim ryzyku. Śledzi niestandardowy indeks o nazwie Bloomberg Barclays US Convertible Cash Pay Bond> Indeks 250 mln USD.
ICVT miało względnie niskie roczne odchylenie standardowe wynoszące 4, 72%. Jak dotąd, według stanu na dzień 15 listopada 2017 r., Zwrot wyniósł 13, 17%. Bloomberg Barclays US Aggregate Index uzyskał zwrot w wysokości 3, 06% w tym samym okresie. Dlatego alfa dla ICVT wyniosło 10, 11% w porównaniu z indeksem agregatów Bloomberg Barclays US i dla względnie niskiego ryzyka przy odchyleniu standardowym wynoszącym 4, 72%. Ponieważ jednak indeks zagregowanych obligacji nie jest właściwym punktem odniesienia dla ICVT (powinien to być wskaźnik zamienny Bloomberga Barclaya), ta alfa może nie być tak duża, jak początkowo sądzono, i w rzeczywistości może być źle przypisana, ponieważ obligacje zamienne mają znacznie bardziej ryzykowne profile niż zwykłe obligacje waniliowe.
WisdomTree US Quality Dividend Growth Fund (DGRW) to inwestycja kapitałowa o wyższym ryzyku rynkowym, która ma na celu inwestowanie w akcje zwiększające dywidendę. Jego zasoby śledzą spersonalizowany indeks zwany Indywidualnym indeksem wzrostu dywidendy jakości WisdomTree.
Ma trzyletnie roczne odchylenie standardowe o 10, 58%, wyższe niż ICVT. Jego roczny zwrot na dzień 15 listopada 2017 r. Wynosi 18, 24%, czyli więcej niż S&P 500 na 14, 67%, więc ma alfa 3, 57% w porównaniu do S&P 500. Ale znowu S&P 500 może nie jest właściwym punktem odniesienia dla tego funduszu ETF, ponieważ akcje wypłacające dywidendę stanowią bardzo szczególny podzbiór całego rynku akcji i mogą nawet nie obejmować 500 najcenniejszych akcji w Ameryce.
Powyższy przykład ilustruje sukces dwóch zarządzających funduszami w generowaniu alfa. Dowody wskazują jednak, że wskaźniki aktywnego zarządzania osiągnięciem alfa w funduszach i portfelach w całym wszechświecie inwestycyjnym nie zawsze są tak skuteczne. Statystyki pokazują, że w ciągu ostatnich dziesięciu lat 83% aktywnych funduszy w USA nie spełnia wybranych kryteriów. Eksperci przypisują ten trend wielu przyczynom, w tym:
- Rosnąca wiedza doradców finansowych
- Postępy w technologii finansowej i oprogramowaniu, które mają do dyspozycji doradcy
- Rosnąca szansa dla potencjalnych inwestorów na zaangażowanie się w rynek ze względu na rozwój Internetu
- Malejący odsetek inwestorów podejmujących ryzyko w swoich portfelach, oraz
- Rosnąca ilość pieniędzy jest inwestowana w pogoń za alfą
Uwagi dotyczące alfa
Chociaż alfa zostało nazwane „świętym Graalem” inwestowania i jako takie cieszy się dużym zainteresowaniem zarówno inwestorów, jak i doradców, istnieje kilka ważnych kwestii, które należy wziąć pod uwagę, używając alfa.
1. Podstawowe obliczenie alfa odejmuje całkowity zwrot z inwestycji od porównywalnego wskaźnika referencyjnego w jego kategorii aktywów. To obliczenie alfa stosuje się przede wszystkim tylko w odniesieniu do porównywalnego wskaźnika kategorii aktywów, jak zauważono w powyższych przykładach. W związku z tym nie mierzy on wyników funduszu ETF w stosunku do papierów wartościowych o stałym dochodzie. Alfę tę najlepiej wykorzystać również przy porównywaniu wyników podobnych inwestycji w aktywa. Zatem wartość alfa funduszu ETF, DGRW, nie jest względnie porównywalna z wartością alfa ETF o stałym dochodzie, ICVT.
2. Niektóre odniesienia do alfa mogą odnosić się do bardziej zaawansowanej techniki. Alfa Jensena uwzględnia teorię CAPM i miary skorygowane o ryzyko, wykorzystując stopę wolną od ryzyka i beta.
Podczas korzystania z wygenerowanego obliczenia alfa ważne jest, aby zrozumieć związane z tym obliczenia. Wartość alfa można obliczyć przy użyciu różnych wskaźników porównawczych indeksu w klasie aktywów. W niektórych przypadkach może nie istnieć odpowiedni wcześniej istniejący indeks, w którym to przypadku doradcy mogą wykorzystywać algorytmy i inne modele do symulacji indeksu dla celów porównawczych obliczeń alfa.
Alpha może również odnosić się do nienormalnej stopy zwrotu z papieru wartościowego lub portfela przekraczającej wartość przewidywaną w modelu równowagi, takim jak CAPM. W tym przypadku model CAPM może mieć na celu oszacowanie zwrotów dla inwestorów w różnych punktach wzdłuż efektywnej granicy. Analiza CAPM może oszacować, że portfel powinien zarobić 10% na podstawie profilu ryzyka portfela. Gdyby portfel faktycznie zarabiał 15%, wartość alfa portfela wynosiłaby 5, 0, czyli + 5% więcej niż przewidywano w modelu CAPM.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.