Jak obliczyć PKB za pomocą metody wydatkowej

Podejście kosztowe do obliczania produktu krajowego brutto (PKB) uwzględnia sumę wszystkich towarów i usług końcowych zakupionych w gospodarce w określonym czasie. Obejmuje to wszystkie wydatki konsumenckie, wydatki rządowe, wydatki na inwestycje biznesowe i eksport netto. Ilościowy wynikowy PKB jest taki sam jak zagregowany popyt, ponieważ wykorzystują tę samą formułę.

Wzór na PKB Wydatki

PKB = C + I + G + (X − M) gdzie: C = wydatki konsumpcyjne na dobra i usługi I = wydatki inwestorów na dobra inwestycyjne dla biznesu G = wydatki rządowe na dobra i usługi publiczne X = eksport M = import \ początek {dostosowane} i PKB = C + I + G + (X - M) \\ & \ textbf {gdzie:} \\ & C = \ text {Wydatki konsumentów na towary i usługi} \\ & I = \ text {Wydatki inwestora na dobra inwestycyjne dla firm} \\ & G = \ text {Wydatki rządowe na dobra i usługi publiczne} \\ & X = \ text {eksport} \\ & M = \ text {import} \\ \ end {wyrównany} PKB = C + I + G + (X − M) gdzie: C = wydatki konsumpcyjne na towary i usługi I = wydatki inwestorów na dobra inwestycyjne dla biznesu G = wydatki rządowe na dobra i usługi publiczne X = eksport M = import

Wydatki PKB i zagregowane zapotrzebowanie

Wydatki to odniesienie do wydatków. Innym słowem określającym wydatki jest popyt. Całkowite wydatki lub popyt w gospodarce jest znany jako zagregowany popyt. Dlatego formuła PKB jest taka sama jak formuła do obliczania zagregowanego popytu. Z tego powodu zagregowany popyt i wydatki PKB muszą spadać lub rosnąć razem.

Jednak podobieństwo to nie zawsze jest technicznie widoczne - zwłaszcza w perspektywie długoterminowej PKB. Zagregowany popyt krótkoterminowy mierzy jedynie całkowitą produkcję dla jednego poziomu ceny nominalnej lub średnią bieżących cen w całym spektrum towarów i usług wytwarzanych w gospodarce. Zagregowany popyt jest równy PKB tylko w długim okresie po uwzględnieniu poziomu cen.

Podejście wydatkowe a podejście dochodowe

Istnieje kilka sposobów pomiaru całkowitej produkcji w gospodarce. Standardowa keynesowska teoria makroekonomiczna oferuje dwie takie metody pomiaru PKB: podejście dochodowe i podejście wydatkowe.

Spośród nich częściej podaje się podejście oparte na wydatkach. Teoria keynesowska przywiązuje ogromną wagę makroekonomiczną do gotowości przedsiębiorstw, osób prywatnych i rządów do wydawania pieniędzy.

Główną różnicą między podejściem wydatkowym a dochodowym jest ich punkt wyjścia. Podejście do wydatków zaczyna się od pieniędzy wydanych na towary i usługi. I odwrotnie, podejście dochodowe zaczyna się od dochodu uzyskanego z produkcji towarów i usług (płac, czynszów, odsetek, zysków).

Od PNB do PKB

W 1991 r. Stany Zjednoczone oficjalnie przeszły z produktu narodowego brutto (PNB) na PKB.

Zarówno PNB, jak i PKB próbują śledzić wartość dóbr i usług wytwarzanych w gospodarce, ale używają różnych kryteriów określania tej wartości.

PNB śledzi całkowitą wartość towarów i usług wytwarzanych przez wszystkich obywateli USA, niezależnie od fizycznej lokalizacji. (Dotyczy to na przykład osób mieszkających za granicą i inwestycji zagranicznych). PKB śledzi wartość wszystkich towarów i usług wytwarzanych na fizycznych granicach Stanów Zjednoczonych, niezależnie od pochodzenia krajowego.

Na przykład wartość towarów wytwarzanych w USA przez zagraniczne przedsiębiorstwa byłaby uwzględniona w PKB, ale nie byłaby uwzględniona w PNB. Jeśli np. Mieszkaniec USA inwestuje w nieruchomości za granicą i zarabia na tym pieniądze, wartość ta byłaby uwzględniona w PNB, ale nie byłaby uwzględniona w PKB.