Ustawa o Celler-Kefauver
Ustawa o Celler-Kefauver była ustawą anty-fuzyjną przyjętą przez Kongres USA w 1950 r., Aby zapobiec fuzjom i przejęciom, które mogłyby ograniczyć konkurencję.
PRZEŁAMANIE Ustawy o Celler-Kefauver
Ustawa o Celler-Kefauver została opracowana w celu zapobiegania monopolom lub niektórym znacznym ograniczeniom konkurencji w Stanach Zjednoczonych. Wykroczył on poza wcześniej uchwalone przepisy antymonopolowe, ustawę antymonopolową Shermana z 1890 r. I ustawę antymonopolową z 1914 r. Clayton (która próbowała jedynie zapobiec łączeniom horyzontalnym) i ukierunkował połączenia wertykalne i połączenia konglomeracyjne.
W połączeniach wertykalnych firmy na różnych poziomach łańcucha dostaw łączą się, co może stanowić problem antymonopolowy, jeśli firma kupuje dostawców swoich konkurentów. W przypadku połączeń konglomeracyjnych dwie firmy, które są zaangażowane w różnych sektorach lub obszarach geograficznych, łączą się, aby poszerzyć swoje rynki poprzez rozszerzenie terytorium korporacyjnego i zakresu produktów. Oba rodzaje połączeń zwiększają bariery wejścia, zmuszając konkurentów do internalizacji większej produkcji, aby dopasować się do oszczędności kosztów wynikających z korzyści skali.
Połączenia wertykalne i konglomeracyjne nie zostały zakazane przez ustawę o Celler-Kefauver, chyba że znacznie ograniczyły konkurencję. Podczas gdy poprzednie przepisy antymonopolowe były obchodzone - ponieważ dotyczyły one jedynie niespłaconego kapitału, a nie aktywów docelowej korporacji - ustawa o Celler-Kefauver wyeliminowała tę obejście.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.