Plan stałych proporcji
Plan o stałym współczynniku (znany również jako inwestowanie w „stały mix” lub „stała waga”) jest strategiczną strategią alokacji aktywów lub formułą inwestycyjną, która utrzymuje agresywne i konserwatywne części portfela na stałym poziomie. Aby utrzymać docelową wagę aktywów - zwykle pomiędzy wagą akcji i obligacji - portfel jest okresowo równoważony poprzez sprzedaż aktywów o niższej wartości i kupowanie aktywów o niższej wartości. W ten sposób zapasy są sprzedawane, jeśli rosną szybciej niż inne inwestycje, i kupowane, jeżeli ich wartość spada bardziej niż inne inwestycje w portfelu.
Jeśli strategiczna alokacja aktywów portfela ma wynosić 60% akcji i 40% obligacji, plan stałego współczynnika zapewni, że w miarę ruchu rynków, stosunek 60/40 zostanie zachowany w czasie.
kluczowe dania na wynos
- Plan o stałym współczynniku jest strategiczną strategią alokacji aktywów, która utrzymuje agresywne i konserwatywne części portfela na stałym poziomie.
- Kiedy rzeczywisty stosunek pakietów różni się od pożądanego wskaźnika o określoną kwotę, dokonuje się transakcji w celu przywrócenia równowagi portfela.
- powszechną ogólną zasadą jest, że portfel powinien zostać ponownie zbilansowany do pierwotnego zestawu, gdy dowolna klasa aktywów przesunie się o więcej niż +/- 5% od pierwotnego celu.
- Plany o stałym współczynniku mają na celu wygładzenie zwrotów z inwestycji w dłuższym horyzoncie czasowym poprzez przeciwdziałanie cykliczności portfela.
Podstawy planu stałej proporcji
Plan o stałym współczynniku jest przykładem długoterminowej strategii inwestowania w formułę, która nie obejmuje analizy i prognozowania bezpieczeństwa ani harmonogramu rynkowego. Jest w stanie wykorzystać cechy zarządzania podobne do aktywnego poprzez systematyczne przywracanie równowagi zgodnie z ustaloną formułą, gdy rynek rośnie i spada.
Kiedy rzeczywisty współczynnik różni się od pożądanego wskaźnika o z góry określoną kwotę, dokonuje się transakcji w celu przywrócenia równowagi portfela. Plany o stałym współczynniku, wraz z planami stałej wartości w dolarach, są podobne do strategii alokacji aktywów typu „kup i trzymaj” stosowanych w zarządzaniu portfelem, z tym wyjątkiem, że strategie kupna i trzymania nigdy się nie równoważą. Plan stałego współczynnika zapewniłby, że alokacja aktywów 70/30 lub 80/20 (akcje na obligacje) pozostanie 70/30 lub 80/20, nawet przy zmianie rynków.
Koszt tych transakcji równoważenia zmniejsza zwroty z inwestycji. Plany o stałym współczynniku mają jednak na celu wyrównanie zwrotu z inwestycji w dłuższym horyzoncie czasowym poprzez skorygowanie portfela antycyklicznie i wykorzystanie zysków ze spekulacyjnych akcji, które silnie wzrosły.
Sprzedając akcje osiągające słabsze wyniki i kupując akcje osiągające słabsze wyniki, plany o stałym współczynniku są sprzeczne z dynamicznymi strategiami inwestycyjnymi, które sprzedają aktywa osiągające słabsze wyniki i kupują te osiągające słabsze wyniki. Właśnie dlatego działają najlepiej na niestabilnych rynkach z ogólnym wzorcem odwracania średnich.
Nie ma twardych i szybkich zasad dotyczących ponownego bilansowania portfela czasowego w ramach alokacji aktywów strategicznych lub o stałej wadze. Jednak powszechną ogólną zasadą jest to, że portfel powinien zostać ponownie zbilansowany do pierwotnego zestawu, gdy dowolna klasa aktywów przesunie się o więcej niż +/- 5% od pierwotnego celu.
Rodzaje planów o stałym współczynniku
Ponieważ indeksy ważone kapitalizacją czasami przeważają przeszacowane akcje, a niedoważone niedowartościowane w szczytowym okresie hossy, niektóre inteligentne fundusze typu ETF są również antycykliczne - celując w czynniki takie jak pęd, zmienność, wartość i wielkość - systematycznie ich przeważanie lub niedoważanie.
Równoważenie inteligentnej wersji beta wykorzystuje dodatkowe kryteria, takie jak wartość określona przez miary wydajności, takie jak wartość księgowa lub zwrot z kapitału, w celu alokacji zasobów do wybranych zasobów. Ta oparta na regułach metoda tworzenia portfela dodaje warstwę systematycznej analizy do inwestycji, której brakuje w zwykłym indeksowaniu.
Historia planów o stałym współczynniku
Plan stałej stopy procentowej był jedną z pierwszych strategii opracowanych, gdy instytucje zaczęły znacznie inwestować na giełdzie, w latach 40. XX wieku. Jedno z pierwszych odniesień do niego istnieje w wydaniu Journal of Business of University of Chicago z lipca 1947 r . Artykuł w październikowym wydaniu Journal of Business University of Chicago z października 1949 r. Omawiał potrzebę prognozowania w „planach czasowych formuły”.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.