Indeks cen towarów i usług konsumpcyjnych - CPI
Indeks cen towarów i usług konsumpcyjnych (CPI) to miara, która bada średnią ważoną cen koszyka dóbr konsumpcyjnych i usług, takich jak transport, żywność i opieka medyczna. Oblicza się go, biorąc zmiany cen dla każdego elementu w określonym koszyku towarów i uśredniając je. Zmiany CPI służą do oceny zmian cen związanych z kosztami utrzymania; CPI jest jedną z najczęściej używanych statystyk służących do identyfikowania okresów inflacji lub deflacji.
1:49Indeks cen konsumpcyjnych
Zrozumienie CPI
CPI mierzy średnią zmianę cen w czasie, jaką konsumenci płacą za koszyk towarów i usług, zwany powszechnie inflacją. Zasadniczo próbuje on oszacować zagregowany poziom cen w gospodarce, a tym samym zmierzyć siłę nabywczą jednostki waluty danego kraju. Do obliczenia CPI używana jest średnia ważona cen towarów i usług, która jest zbliżona do wzorców konsumpcji danej osoby. Jako część tego można zastosować przyciętą średnią.
US Bureau of Labor Statistics (BLS) raportuje CPI co miesiąc i obliczył go już w 1913 roku. Opiera się on na średniej indeksu dla okresu od 1982 do 1984 (włącznie), która została ustawiona na 100. Tak więc odczyt CPI równy 100 oznacza, że od 1984 r. inflacja była zerowa, natomiast odczyty 175 i 225 wskazują na wzrost poziomu inflacji odpowiednio o 75% i 125%. Podana stopa inflacji jest w rzeczywistości zmianą wskaźnika z poprzedniego okresu, bez względu na to, czy jest to miesiąc, kwartał czy rok.
Chociaż mierzy wahania cen towarów detalicznych i innych przedmiotów płaconych przez konsumentów, nie obejmuje to oszczędności i inwestycji, i często może wykluczać wydatki odwiedzających z innego kraju.
Kluczowe dania na wynos
- Indeks cen towarów i usług konsumenckich mierzy średnią zmianę cen w czasie, jaką konsumenci płacą za koszyk towarów i usług.
- CPI jest szeroko stosowany jako wskaźnik ekonomiczny. Jest to najpowszechniej stosowana miara inflacji i, pośrednicząco, skuteczności polityki gospodarczej rządu.
- Statystyki CPI obejmują profesjonalistów, osoby prowadzące działalność na własny rachunek, osoby ubogie, bezrobotne i emerytowane w kraju. Osoby nieuwzględnione w raporcie to osoby spoza metra lub wiejskie, rodziny rolników, siły zbrojne, osoby przebywające w więzieniach i szpitale psychiatryczne.
- Za każdym razem zgłaszane są dwa rodzaje CPI. CPI-W mierzy wskaźnik cen konsumpcyjnych dla osób zarabiających w miastach i pracowników biurowych. CPI-U jest indeksem cen konsumpcyjnych dla konsumentów miejskich.
Jak używany jest CPI
CPI jest szeroko stosowany jako wskaźnik ekonomiczny. Jest to najpowszechniej stosowana miara inflacji i, pośrednicząco, skuteczności polityki gospodarczej rządu. CPI daje rządowi, przedsiębiorstwom i obywatelom wyobrażenie o zmianach cen w gospodarce i może służyć jako przewodnik przy podejmowaniu świadomych decyzji dotyczących gospodarki.
CPI i składniki, które go tworzą, mogą być również wykorzystywane jako deflator dla innych czynników ekonomicznych, w tym sprzedaży detalicznej, godzinowych / tygodniowych zarobków oraz wartości dolara konsumenta w celu znalezienia jego siły nabywczej. W takim przypadku siła nabywcza dolara spada wraz ze wzrostem cen.
Indeks można również wykorzystać do dostosowania poziomów kwalifikowalności osób do niektórych rodzajów pomocy rządowej, w tym do zabezpieczenia społecznego, i automatycznie zapewnia korektę kosztów utrzymania w przypadku pracowników domowych. Według BLS korekty kosztów utrzymania ponad 50 milionów osób w zakresie zabezpieczenia społecznego, a także emerytów wojskowych i federalnych służb cywilnych są powiązane z CPI.
Kto i co obejmuje ubezpieczenie?
Statystyki CPI obejmują profesjonalistów, osoby prowadzące działalność na własny rachunek, osoby ubogie, bezrobotne i emerytowane w kraju. Osoby nieuwzględnione w raporcie to osoby spoza metra lub wiejskie, rodziny rolników, siły zbrojne, osoby przebywające w więzieniach i szpitale psychiatryczne.
CPI stanowi miesięczny koszt koszyka towarów i usług w całym kraju. Te towary i usługi są podzielone na osiem głównych grup:
BLS obejmuje podatki od sprzedaży i akcyzę w CPI - lub te, które są bezpośrednio związane z ceną towarów i usług konsumpcyjnych - ale wyklucza inne, które nie są powiązane, takie jak podatki dochodowe i podatki na ubezpieczenia społeczne. Nie obejmuje to również inwestycji (akcji, obligacji itp.), Ubezpieczeń na życie, nieruchomości i innych pozycji niezwiązanych z codzienną konsumpcją konsumentów.
Obliczanie CPI
BLS rejestruje około 80 000 pozycji każdego miesiąca, dzwoniąc lub odwiedzając sklepy detaliczne, placówki usługowe (takie jak dostawcy telewizji kablowej, linie lotnicze, agencje wynajmu samochodów i ciężarówek), jednostki wynajmu i gabinety lekarskie w całym kraju, aby uzyskać najlepsze perspektywy dla CPI.
Wzór zastosowany do obliczenia Indeksu cen konsumpcyjnych dla pojedynczej pozycji jest następujący:
CPI = Koszt koszyka rynkowego w danym roku Koszt koszyka rynkowego w roku bazowym × 100 \ text {CPI} = \ frac {\ text {Koszt koszyka rynkowego w danym roku}} {\ text {Koszt koszyka rynkowego w roku bazowym }} \ times100CPI = Koszt koszyka rynkowego w roku bazowym Koszt koszyka rynkowego w danym roku × 100
Rok bazowy jest określony przez BLS. Dane CPI za lata 2017 i 2018 zostały oparte na ankietach zebranych w 2014 i 2015 roku.
Rodzaje CPI
Za każdym razem zgłaszane są dwa rodzaje CPI. CPI-W mierzy wskaźnik cen konsumpcyjnych dla osób zarabiających w miastach i pracowników biurowych. W latach 1913–1977 BLS koncentrował się na pomiarze tego rodzaju CPI. Opierał się on na gospodarstwach domowych, których dochody stanowiły ponad połowę dochodów z pracy urzędniczej lub zarobkowej, i w których co najmniej jeden z pracowników był zatrudniony przez co najmniej 37 tygodni w poprzednim 12-miesięcznym cyklu. CPI-W odzwierciedla przede wszystkim zmiany kosztów świadczeń wypłacanych osobom objętym ubezpieczeniem społecznym. Ten pomiar CPI reprezentuje co najmniej 28 procent populacji kraju.
CPI-U jest indeksem cen konsumpcyjnych dla konsumentów miejskich. Stanowi 88 procent populacji USA i jest lepszą reprezentacją ogółu społeczeństwa. BLS poprawił CPI w 1978 r. I wprowadził szerszą populację docelową. Ten rodzaj wskaźnika CPI opiera się na wydatkach prawie całej populacji zamieszkałej na obszarach miejskich lub metropolitalnych i obejmuje specjalistów, osoby prowadzące działalność na własny rachunek, osoby żyjące poniżej granicy ubóstwa, osoby bezrobotne i emerytowane. Obejmuje to także osoby zarabiające w miastach i pracowników biurowych.
Pomimo wprowadzenia CPI-U w 1978 r., BLS nadal mierzył tradycyjną miarę CPI-W. Ale od 1985 r. Główną różnicą między tymi dwoma indeksami są wagi wydatków przypisane do kategorii pozycji i obszarów geograficznych.
Dane regionalne CPI
Biuro Statystyki Pracy również rozkłada CPI na podstawie regionów. Każdego miesiąca raport jest podzielony na cztery główne regiony spisowe: północny wschód, środkowy zachód, południe i zachód. Co miesiąc powstają także trzy główne obszary metra. Regiony to Chicago-Gary-Kenosha, Los Angeles-Riverside-Orange County i New York-Northern NJ-Long Island.
Oprócz informacji regionalnych dostarczanych co miesiąc, Biuro Statystyki Pracy publikuje również raporty dla 11 dodatkowych obszarów metra co drugi miesiąc i dodatkowe 13 obszarów metra co pół roku. Raporty te obejmują obszary o dużej populacji i reprezentują konkretny podzbiór regionalny.
Aby dowiedzieć się, jak czerpać korzyści z inflacji, przeczytaj: Jak czerpać zyski z inflacji i Indeks cen konsumpcyjnych: przyjaciel dla inwestorów.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.