Opłata za wygodę
Opłata za wygodę to opłata naliczana przez odbiorcę, gdy konsument płaci elektroniczną kartą płatniczą, a nie gotówką, czekiem lub automatycznym przelewem (ACH). Opłaty za wygodę mogą być ustaloną kwotą w dolarach lub procentem kwoty transakcji (zwykle 2% do 3%) i muszą zostać z góry ujawnione konsumentowi. Rodzaje płatności, w których odbiorca zazwyczaj pobiera opłatę za dogodność, obejmują spłatę kredytu hipotecznego, płatności podatku od nieruchomości, czesnego i podatków.
Wyjaśnienie opłat za wygodę
Opłaty dodatkowe mogą pomóc odbiorcy w pokryciu niektórych kosztów nałożonych przez elektroniczne przetwarzanie płatności. Sprzedawcy zazwyczaj uwzględniają opłaty za przetwarzanie jako koszt i uważają je za koszt marketingowy, który pomaga przyciągnąć więcej klientów do ich sklepu. Dlatego większość handlowców zwykle nie wymaga opłaty za wygodę. Opłaty za wygodę regulują przepisy stanowe, a także procesory sieciowe, co dodatkowo ogranicza ich wykorzystanie, ponieważ mogą być nielegalne w niektórych stanach lub na podstawie niektórych umów.
Ponoszenie opłat za wygodę
Zasadniczo, płatnik poniesie dodatkowe opłaty za płatności ratalne lub takie, które można uznać za niestandardowe transakcje, takie jak spłaty kredytu hipotecznego, płatności podatku od nieruchomości, czesnego i podatków.
Załóżmy na przykład, że chcesz zapłacić IRS kartą kredytową. IRS akceptuje płatności kartą kredytową za pośrednictwem kilku różnych firm przetwarzających płatności i wszystkie one pobierają opłaty dodatkowe. Jeden może pobierać 1, 88% przy minimum 2, 75 USD, podczas gdy inny może pobierać 2, 35% przy minimum 3, 50 USD. Tak więc, jeśli musisz wysłać 2000 IRS i chcesz zapłacić kartą kredytową, możesz być zobowiązany do uiszczenia opłaty za usługę w wysokości 0, 0188 × 2000 USD = 37, 60 USD.
Regulamin opłaty wygodnej
Niektóre osoby mogą nie mieć nic przeciwko płaceniu dodatkowej opłaty za korzystanie z elektronicznej karty płatniczej do płatności. Praktykę tę regulują jednak zarówno przepisy stanowe, jak i sieci kart. Zgodnie z aktem regulowanym odbiorcy muszą zachować ostrożność przy ustalaniu opłat za usługi dla klientów, a akceptanci często nie naliczają takich opłat.
Opłaty za wygodę handlowca zostały zakazane w 10 stanach, w tym w Kalifornii, Kolorado, Connecticut, Florydzie, Kansas, Maine, Massachusetts, Nowym Jorku, Oklahomie i Teksasie. Państwa, które na to zezwalają, dają handlowcom możliwość ustalania własnych poziomów opłat za korzystanie z limitów zwykle na poziomie około 4%.
Pobieranie opłaty wygodnej jest korzystne dla akceptanta, ponieważ pomaga pokryć koszty związane z opłatami transakcyjnymi i bankiem nabywającym akceptanta. Gdy akceptant zezwala na płatności elektroniczne, musi współpracować z bankiem nabywającym, aby ułatwić płatności. Obejmuje to opłaty miesięczne i opłaty transakcyjne pobierane przez bank nabywający akceptanta, a także opłaty transakcyjne pobierane przez podmioty przetwarzające płatności.
Nałożenie opłaty dodatkowej może pomóc w pokryciu niektórych kosztów przetwarzania płatności elektronicznych. Odbiorcy muszą jednak również zachować ostrożność w zakresie warunków umowy. Niektóre sieci przetwarzania kart markowych nie zezwalają na naliczanie dodatkowych opłat. Jeśli sieć przetwarzania nie zezwala na opłaty dogodne, zostanie to ujawnione w umowie podmiotu przetwarzającego z bankiem przejmującym akceptanta, która w ten sposób przekazuje warunki opłaty wygodnej handlowcom poprzez szczegółowe umowy rachunku handlowego.