Podział ryzyka walutowego
Podział ryzyka walutowego jest formą zabezpieczenia ryzyka walutowego, w ramach którego obie strony zgadzają się podzielić ryzyko związane ze zmianami kursów walutowych. Podział ryzyka walutowego zasadniczo obejmuje klauzulę korekty ceny, w której cena bazowa transakcji jest korygowana, jeżeli kurs walutowy waha się poza określonym neutralnym paśmie lub strefie. Podział ryzyka występuje zatem tylko wtedy, gdy kurs wymiany w momencie rozliczenia transakcji wykracza poza neutralny przedział, w którym to przypadku obie strony dzielą zysk lub stratę. Wspierając współpracę między obiema stronami, podział ryzyka walutowego eliminuje charakter wahań kursów walutowych o sumie zerowej, w których jedna strona odnosi korzyści kosztem drugiej.
PRZEŁAMANIE Podział ryzyka walutowego
Podział ryzyka walutowego zależy od względnej pozycji przetargowej obu stron i ich gotowości do zawarcia takiego porozumienia dotyczącego podziału ryzyka. Jeśli kupujący (lub sprzedawca) może dyktować warunki i dostrzega niewielkie ryzyko wpływu marży zysku na wahania kursów walut, może być mniej skłonny do podzielenia się tym ryzykiem.
Jak działa podział ryzyka walutowego
Załóżmy na przykład, że hipotetyczna amerykańska firma PowerMax importuje 10 turbin z europejskiej firmy EC o wartości 1 mln USD każda, przy całkowitej wielkości zamówienia wynoszącej 10 mln USD. Ze względu na wieloletnie relacje obie firmy zgadzają się na umowę dotyczącą podziału ryzyka walutowego. Płatność PowerMax jest wymagalna za trzy miesiące, a firma zgadza się zapłacić EC według stawki spotowej w ciągu trzech miesięcy w wysokości 1 USD = 1, 30 USD, co oznacza, że każda turbina kosztowałaby ją 1, 3 miliona USD, przy całkowitym obowiązku zapłaty w wysokości 13 milionów USD. Umowa o podziale ryzyka walutowego między WE a PowerMax określa, że cena za turbinę zostanie skorygowana, jeżeli euro będzie notowane poniżej 1, 25 lub powyżej 1, 35. Zatem przedział cenowy od 1, 25 do 1, 35 tworzy strefę neutralną, w której ryzyko walutowe nie będzie dzielone.
Za trzy miesiące załóżmy, że kurs spot wynosi 1 USD = 1, 38 USD. Zamiast PowerMax płacił EC równowartość 1, 38 miliona USD (lub 1 milion EUR) na turbinę, obie firmy podzieliły różnicę między ceną podstawową wynoszącą 1, 3 miliona USD a obecną ceną (w dolarach) wynoszącą 1, 38 miliona USD. Skorygowana cena za turbinę jest zatem ekwiwalentem w euro w wysokości 1, 34 mln USD, co daje 97 9714, 50 EUR przy obecnym kursie 1, 38. W ten sposób PowerMax uzyskał rabat cenowy w wysokości 2, 9%, co stanowi połowę deprecjacji dolara w stosunku do euro o 5, 8%. Całkowita cena zapłacona przez PowerMax na rzecz EC wynosi zatem 9, 71 miliona USD, co przy kursie 1, 38 osiąga dokładnie 13, 4 miliona USD.
Z drugiej strony, jeśli kurs spot za trzy miesiące wynosi 1 USD = 1, 22 USD, zamiast PowerMax płaci EC równowartość 1, 22 mln USD za turbinę, obie firmy dzielą różnicę między ceną podstawową wynoszącą 1, 3 mln USD a obecną ceną wynoszącą 1, 22 USD milion. Skorygowana cena za turbinę stanowi zatem równowartość w euro 1, 26 miliona USD, co daje równowartość 1 032 026, 90 EUR (przy obecnym kursie 1, 22 EUR). Tak więc PowerMax płaci dodatkowo 3, 28% za turbinę, co stanowi połowę wzrostu wartości dolara o 6, 56%.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.