Przesłanie ekonomiczne za mową „snu” Martina Luthera Kinga Jr

Na cześć urodzin doktora Kinga pomyśleliśmy, że dobrze byłoby przedstawić przemówienie „I Have a Dream ” w kontekście gospodarczym, w którym zostało pierwotnie utworzone. Wielu pamięta to przemówienie jako wołanie o równość wszystkich ludzi. Ale jego pierwotnym zamiarem było wezwanie do położenia kresu nierównościom ekonomicznym dla wszystkich ludzi i żądania prawa do pracy zarobkowej dla wszystkich.

( Pełny tekst przemówienia dostępny tutaj w Bibliotece Kongresu )

Choć powszechnie nazywamy to przemówieniem „snem”, tak naprawdę było to połączenie kilku przemówień, które wygłaszał dr King podczas burzliwych lat 1962–1963, kiedy ruch praw obywatelskich rozwijał się w Ameryce. Dr King wygłosił przemówienie 23 sierpnia 1963 r. Z Lincoln Memorial w marcu w Waszyngtonie na rzecz pracy i wolności. Był to hołd dla przemówienia Gettysburga Prezydenta Abrahama Lincolna, a także czas, aby oddać hołd setnej rocznicy proklamacji emancypacji.

Podczas gdy większość pamięta te gromkie i namiętne linie z przemówienia:

„… Mam marzenie, że moje czworo małych dzieci pewnego dnia zamieszka w kraju, w którym nie będą sądzeni po kolorze skóry, ale po treści ich charakteru. Mam dziś sen!”

Jest to początek przemówienia, w trzecim akapicie, który mówi o naprawieniu krzywd nierówności ekonomicznych dotkniętych przez Afroamerykanów od czasu emancypacji.

„Przybyliśmy do stolicy naszego kraju, aby zrealizować czek. Kiedy architekci naszej republiki napisali wspaniałe słowa Konstytucji i Deklaracji Niepodległości, podpisywali weksel, na który każdy Amerykanin miał zostać spadkobiercą… Zamiast szanować ten święty obowiązek, Ameryka dała Murzynowi zły czek, kontrola, która powróciła oznaczona jako „niewystarczające środki”. Ale nie wierzymy, że bank sprawiedliwości jest bankrutem. ”

Pojęcie rządu wypisującego zły czek nie było niczym nowym w Ameryce. Alexander Hamilton i wielu innych założycieli amerykańskiej republiki wykorzystali podobne metafory, aby opisać naszą rozrzutność w całej historii. Biorąc pod uwagę skalę deficytu w USA, prawdopodobnie jako naród codziennie piszemy złe czeki, chociaż nasz obecny deficyt wynosi biliony. Dr King w ogóle nie zajmował się długiem narodu.

King miał na myśli to, że system gospodarczy, w którym Ameryka wyrosła, całkowicie pozostawił Afroamerykanów i biednych ludzi. Niestety nierówność dochodów pogorszyła się tylko w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie w ciągu ostatnich 60 lat. Bogactwo koncentruje się na bardzo wąskim percentylu, podczas gdy większość świata żyje na skromnych zarobkach, z którymi większość z nas nie mogłaby dziś nawet kupić lunchu. Dla tych, którzy mają szczęście, że mają stabilne miejsca pracy, wzrost wynagrodzeń ledwo się zmniejszył - w stosunku do inflacji - w ciągu 50 lat. Droga do stabilnego życia w klasie średniej zniknęła dla milionów ciężko pracujących ludzi, którzy żyją od wypłaty do wypłaty i nie mogą oszczędzać ani inwestować w przyszłość.

W dalszej części przemówienia King odnosi się do „operacji rynkowej naszej gospodarki”, która propaguje bezrobocie i bezczynność. Podczas gdy King nie miał pojęcia, że ​​technologia, sztuczna inteligencja i inteligentne roboty mogą kiedyś nadejść dla naszych miejsc pracy, miał na myśli motywacje napędzające zysk naszego systemu rynkowego, które zmuszają kadrę kierowniczą do zmaksymalizowania zysków i wzrostu cen akcji. Choć inwestorzy szukają większych zysków, nie zastanawiamy się wystarczająco nad stworzeniem zrównoważonego systemu gospodarczego, który dotyczy dobrobytu wszystkich ludzi lub wpływu na naszą planetę. Król zwracał się do tych pierwszych słowami:

„... Przeszliśmy długą drogę w naszym zrozumieniu ludzkiej motywacji i ślepego działania naszego systemu gospodarczego. Teraz zdajemy sobie sprawę, że dyslokacje w funkcjonowaniu rynku w naszej gospodarce i rozpowszechnienie dyskryminacji wpychają ludzi w bezczynność i wiążą ich ciągłe lub częste bezrobocie wbrew ich woli. Biedni są dziś rzadziej zwalniani z naszego sumienia, ponieważ są uznawani za gorszych i niekompetentnych. Wiemy również, że bez względu na to, jak dynamicznie rozwija się i rozwija gospodarka, nie eliminuje całej biedy ”.

Rozwiązaniem Kinga, choć wtedy i teraz kontrowersyjnym, było zmuszenie rządu do stworzenia gospodarki pracy, w której rząd stworzyłby miejsca pracy w celu „wzmocnienia dobra społecznego” dla tych ludzi, którzy nie mogli znaleźć pracy. Niektórzy mogą nazywać to „państwem opiekuńczym”. Inni mogą uznać to za formę socjalizmu. Dla Kinga chodziło o podstawowe prawo do pracy, aby każdy mógł wykorzystać swój potencjał i stać się konsumentami, aby utrzymać pompę ekonomiczną w stanie pierwotnym. Jego własnymi słowami:

Problem wskazuje, że nasz nacisk musi być dwojaki. Musimy stworzyć pełne zatrudnienie lub musimy stworzyć dochody. Ludzie muszą stać się konsumentami w taki czy inny sposób. Po umieszczeniu ich w tej pozycji musimy obawiać się, że potencjał jednostki nie zostanie zmarnowany. Należy opracować nowe formy pracy, które zwiększą dobro społeczne, dla tych, dla których tradycyjne miejsca pracy nie są dostępne…

Oczywiście nie była to jedyna mowa ekonomiczna króla. 3 kwietnia 1968 r., W nocy przed zamordowaniem w Memphis. W stanie Tennessee wygłosił przemówienie w świątyni Masona na poparcie strajkujących pracowników sanitarnych. Warto przeczytać.

Choć niektórzy mogą nie zgadzać się z ideami Martina Luthera Kinga lub zasadami ruchu na rzecz praw obywatelskich, jego wpływ jest niezaprzeczalny. Dr King był w stanie połączyć prawa wszystkich ludzi w Ameryce z systemem gospodarczym i niesprawiedliwościami, które przejawiają się w jego esejach, przemowach i naukach w sposób, który głęboko zmienił moralną świadomość tego kraju.

Z tego i wielu innych powodów obchodzimy go tego dnia.