Nadwyżki zwrotów
Nadwyżki zwrotów to zwroty osiągnięte powyżej i poza zwrotem proxy. Nadwyżki zwrotów będą zależeć od wyznaczonego porównania zwrotu z inwestycji do analizy. Niektóre z najbardziej podstawowych porównań zwrotu obejmują stopę bez ryzyka i poziomy odniesienia o poziomie ryzyka podobnym do analizowanej inwestycji.
1:18Nadwyżki zwrotów
Zrozumienie nadmiernych zwrotów
Nadwyżki zwrotów są ważnym miernikiem, który pomaga inwestorowi ocenić wyniki w porównaniu z innymi alternatywami inwestycyjnymi. Ogólnie rzecz biorąc, wszyscy inwestorzy liczą na dodatnią nadwyżkę zwrotu, ponieważ zapewnia inwestorowi więcej pieniędzy, niż mogliby osiągnąć, inwestując gdzie indziej.
Nadwyżkę zwrotu identyfikuje się poprzez odjęcie zwrotu z jednej inwestycji od całkowitego procentu zwrotu osiągniętego w innej inwestycji. Przy obliczaniu nadwyżki zwrotu można zastosować wiele miar zwrotu. Niektórzy inwestorzy mogą chcieć postrzegać nadwyżkę zwrotu jako różnicę w swoich inwestycjach w stosunku do stopy wolnej od ryzyka. Innym razem nadwyżkę zwrotu można obliczyć w porównaniu do blisko porównywalnego poziomu odniesienia o podobnej charakterystyce ryzyka i zwrotu. Korzystanie z blisko porównywalnych wskaźników porównawczych to obliczenie zwrotu, które prowadzi do pomiaru nadwyżki zwrotu znanej jako alfa.
Zasadniczo porównania zwrotów mogą być dodatnie lub ujemne. Dodatnia nadwyżka zwrotu pokazuje, że inwestycja przewyższyła wyniki porównania, natomiast ujemna różnica w zyskach występuje, gdy inwestycja osiąga gorsze wyniki. Inwestorzy powinni pamiętać, że samo porównanie zwrotów z inwestycji do poziomu odniesienia zapewnia nadwyżkę zwrotu, która niekoniecznie uwzględnia wszystkie potencjalne koszty handlu porównywalnego wskaźnika zastępczego. Na przykład użycie S&P 500 jako wskaźnika porównawczego zapewnia obliczenie nadwyżki zwrotu, która zazwyczaj nie uwzględnia faktycznych kosztów wymaganych do zainwestowania we wszystkie 500 akcji indeksu lub opłat za zarządzanie za inwestowanie w fundusz zarządzany S&P 500.
Kluczowe dania na wynos
- Nadwyżki zwrotów to zwroty osiągnięte powyżej i poza zwrotem proxy.
- Nadwyżki zwrotów będą zależeć od wyznaczonego porównania zwrotu z inwestycji do analizy.
- Stawka bez ryzyka i poziomy odniesienia o podobnych poziomach ryzyka do analizowanej inwestycji są powszechnie stosowane do obliczania nadwyżki zwrotu.
- Alpha jest rodzajem wskaźnika nadwyżki zwrotu, który koncentruje się na zwrocie wydajności przekraczającym blisko porównywalny poziom odniesienia.
- Nadwyżka zwrotu jest ważnym czynnikiem przy stosowaniu nowoczesnej teorii portfela, która ma na celu inwestowanie w zoptymalizowany portfel.
Stawki bez ryzyka
Inwestorzy, którzy chcą zachować kapitał na różne cele, często inwestują w ryzykowne i mało ryzykowne inwestycje. Amerykańskie obligacje skarbowe są zwykle uważane za najbardziej podstawową formę papierów wartościowych bez ryzyka. Inwestorzy mogą kupować amerykańskie obligacje skarbowe z terminem zapadalności wynoszącym jeden miesiąc, dwa miesiące, trzy miesiące, sześć miesięcy, jeden rok, dwa lata, trzy lata, pięć lat, siedem lat, 10 lat, 20 lat i 30 lat. Każdy termin zapadalności będzie miał inny oczekiwany zwrot znaleziony wzdłuż krzywej dochodowości skarbu USA. Inne rodzaje inwestycji niskiego ryzyka obejmują certyfikaty depozytów, rachunki rynku pieniężnego i obligacje komunalne.
Inwestorzy mogą określić poziomy nadwyżki zwrotu na podstawie porównań z papierami wartościowymi pozbawionymi ryzyka. Na przykład, jeśli roczny Skarb Państwa zwrócił 2, 0%, a akcje technologiczne Facebook zwróciły 15%, wówczas nadwyżka zwrotu z inwestycji w Facebook wynosi 13%.
Alfa
Często inwestor będzie chciał przyjrzeć się bliższej inwestycji przy ustalaniu nadwyżki zwrotu. W tym miejscu pojawia się alfa. Alpha jest wynikiem bardziej zawężonego obliczenia, które obejmuje tylko punkt odniesienia o porównywalnej charakterystyce ryzyka i zwrotu z inwestycji. Alfa jest powszechnie obliczana w zarządzaniu funduszami inwestycyjnymi jako nadwyżka zwrotu, którą zarządzający funduszem osiąga w stosunku do podanego przez fundusz poziomu odniesienia. Analiza szerokiej stopy zwrotu może spojrzeć na obliczenia alfa w porównaniu z S&P 500 lub innymi szerokimi indeksami rynkowymi, takimi jak Russell 3000. Analizując określone sektory, inwestorzy wykorzystają indeksy referencyjne obejmujące akcje z tego sektora. Na przykład Nasdaq 100 może być dobrym porównaniem alfa dla technologii dużych nakładek.
Ogólnie rzecz biorąc, aktywni zarządzający funduszami starają się wygenerować pewną liczbę alfa dla swoich klientów ponad ustalony poziom odniesienia funduszu. Zarządzający funduszami pasywnymi będą dążyć do dopasowania stanu posiadania i zwrotu indeksu.
Rozważmy amerykański fundusz inwestycyjny o dużej kapitalizacji, który ma taki sam poziom ryzyka jak indeks S&P 500. Jeżeli fundusz wygeneruje zwrot w wysokości 12% w ciągu roku, gdy S&P 500 osiągnął jedynie 7%, różnicę 5% uważa się za wartość alfa wygenerowaną przez zarządzającego funduszem.
Koncepcje dotyczące nadmiernego zwrotu i ryzyka
Jak wspomniano, inwestor ma możliwość osiągnięcia nadwyżki zwrotu ponad porównywalny wskaźnik zastępczy. Jednak kwota nadwyżki zwrotu zwykle wiąże się z ryzykiem. Teoria inwestycji wykazała, że im większe ryzyko inwestor jest skłonny podjąć, tym większa jest ich szansa na wyższe zyski. W związku z tym istnieje kilka wskaźników rynkowych, które pomagają inwestorowi zrozumieć, czy osiągane zwroty i nadwyżki zwrotów są opłacalne.
Beta
Beta to metryka ryzyka określona ilościowo jako współczynnik w analizie regresji, który zapewnia korelację pojedynczej inwestycji z rynkiem (zwykle S&P 500). Beta jednego oznacza, że inwestycja będzie doświadczać tego samego poziomu zmienności zwrotu z systematycznych ruchów rynkowych jak indeks rynkowy. Beta powyżej jednego wskazuje, że inwestycja będzie charakteryzować się wyższą zmiennością zwrotu, a zatem wyższym potencjałem zysków lub strat. Beta poniżej jednego oznacza, że inwestycja będzie miała mniejszą zmienność zwrotu, a zatem mniejszy ruch od systematycznych efektów rynkowych o mniejszym potencjale zysku, ale także mniejszym potencjale straty.
Beta jest ważną miarą stosowaną podczas generowania wykresu Efficient Frontier do celów opracowania linii alokacji kapitału, która określa optymalny portfel. Zwroty aktywów na efektywnej granicy są obliczane przy użyciu następującego modelu wyceny aktywów kapitałowych:
Ra = Rrf + βa ∗ (Rm −Rrf)
Gdzie:
Ra = oczekiwany zwrot zabezpieczenia
Rrf = stopa wolna od ryzyka
Rm = oczekiwany zwrot z rynku
βa = beta zabezpieczenia
(Rm −Rrf) = Premia rynku akcji
Beta może być pomocnym wskaźnikiem dla inwestorów, którzy rozumieją swoje poziomy nadwyżki zwrotu. Skarbowe papiery wartościowe mają współczynnik beta w przybliżeniu zero. Oznacza to, że zmiany rynkowe nie będą miały wpływu na zwrot Skarbu Państwa, a 2, 0% zarobione z rocznego Skarbu Państwa w powyższym przykładzie jest bez ryzyka. Z drugiej strony Facebook ma beta około 1, 30, więc systematyczne pozytywne ruchy rynkowe doprowadzą do wyższego zwrotu z Facebooka niż ogólnie indeks S&P 500 i odwrotnie.
Alfa Jensena
W aktywnym zarządzaniu alfa funduszu zarządzającego może być wykorzystane jako miernik do oceny ogólnej wydajności zarządzającego. Niektóre fundusze zapewniają swoim menedżerom opłatę za wyniki, która stanowi dodatkową zachętę dla zarządzających funduszami do przekraczania ich poziomów odniesienia. W inwestycjach istnieje również metryka znana jako Alfa Jensena. Alpha Jensen stara się zapewnić przejrzystość w zakresie tego, w jakim stopniu nadwyżka zwrotu menedżera była związana z ryzykiem przekraczającym poziom odniesienia funduszu.
Alfa Jensena jest obliczana przez:
Alfa Jensena = R (i) - (R (f) + B (R (m) - R (f)))
Gdzie:
R (i) = zrealizowany zwrot z portfela lub inwestycji
R (m) = zrealizowany zwrot z odpowiedniego indeksu rynkowego
R (f) = stopa zwrotu wolna od ryzyka w danym okresie
B = beta portfela inwestycji w odniesieniu do wybranego indeksu rynkowego
Alfa Jensena równa zero oznacza, że osiągnięta wartość alfa dokładnie zrekompensowała inwestorowi dodatkowe ryzyko podjęte w portfelu. Dodatnia wartość Alfa Jensena oznacza, że zarządzający funduszem zrekompensował inwestorom ryzyko, a ujemna wartość Alfa Jensena byłaby odwrotna.
Wskaźnik Sharpe'a
W zarządzaniu funduszami wskaźnik Sharpe'a to kolejna miara, która pomaga inwestorowi zrozumieć ich nadwyżkę zwrotu pod względem ryzyka.
Współczynnik Sharpe'a oblicza się na podstawie:
Wskaźnik Sharpe'a = (R (p) - R (f)) / odchylenie standardowe portfela
Gdzie:
R (p) = Zwrot portfela
R (f) = stopa bez ryzyka
Im wyższy wskaźnik Sharpe'a inwestycji, tym bardziej inwestor otrzymuje rekompensatę za jednostkę ryzyka. Inwestorzy mogą porównać wskaźniki Sharpe inwestycji z jednakowymi zwrotami, aby zrozumieć, gdzie ostrożnie osiąga się nadwyżkę zwrotu. Na przykład dwa fundusze mają roczny zwrot w wysokości 15% przy współczynniku Sharpe'a 2 w stosunku do 1. Fundusz o współczynniku Sharpe'a 2 daje większy zwrot na jednostkę ryzyka.
Nadwyżka zwrotu zoptymalizowanych portfeli
Krytycy funduszy inwestycyjnych i innych aktywnie zarządzanych portfeli twierdzą, że jest prawie niemożliwe, aby generować alfa w sposób spójny w perspektywie długoterminowej, w wyniku czego inwestorzy są teoretycznie lepiej inwestować w indeksy giełdowe lub zoptymalizowane portfele, które zapewniają im poziom oczekiwanego zwrotu i poziomu nadwyżki zwrotu ponad stopę wolną od ryzyka. Pomaga to uzasadnić inwestowanie w zdywersyfikowany portfel, który jest zoptymalizowany pod kątem ryzyka w celu osiągnięcia najbardziej efektywnego poziomu nadwyżki zwrotu w stosunku do stopy wolnej od ryzyka w oparciu o tolerancję ryzyka.
W tym miejscu może wejść linia Efficient Frontier i Capital Market. Efficient Frontier kreśli granicę zwrotów i poziomów ryzyka dla kombinacji punktów aktywów generowanych przez model wyceny aktywów kapitałowych. Efektywna granica uwzględnia punkty danych dla każdej dostępnej inwestycji, w którą inwestor może rozważyć inwestowanie. Po wykreśleniu efektywnej granicy linia rynku kapitałowego jest rysowana, aby dotknąć efektywnej granicy w jej najbardziej optymalnym punkcie.
Dzięki temu modelowi optymalizacji portfela opracowanemu przez naukowców z branży finansowej inwestor może wybrać punkt wzdłuż linii alokacji kapitału, w który należy zainwestować w oparciu o preferencje dotyczące ryzyka. Inwestor bez preferencji na ryzyko zainwestowałby 100% w papiery wartościowe wolne od ryzyka. Najwyższy poziom ryzyka zainwestowałby 100% w kombinację aktywów sugerowanych w punkcie przecięcia. Inwestowanie 100% w portfel rynkowy zapewniłoby wyznaczony poziom oczekiwanego zwrotu z nadwyżką zwrotu stanowiącą różnicę w stosunku do stopy wolnej od ryzyka.
Jak pokazano w modelu wyceny aktywów kapitałowych, efektywnej granicy i linii alokacji kapitału, inwestor może wybrać poziom nadwyżki zwrotu, który chcą osiągnąć powyżej stopy wolnej od ryzyka, w oparciu o kwotę ryzyka, którą chcą podjąć.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.