Największe transakcje walutowe, jakie kiedykolwiek przeprowadzono

Rynek walutowy (forex) jest największym rynkiem na świecie: waluta zmienia ręce, gdy towary i usługi są wymieniane między narodami. Sama wielkość transakcji przeprowadzanych na całym świecie zapewnia spekulantom możliwość arbitrażu, ponieważ wartości walut zmieniają się z każdą minutą.

Zazwyczaj spekulanci ci dokonują wielu transakcji za niewielkie zyski, ale czasami duża pozycja jest zajmowana dla ogromnego zysku lub, gdy coś pójdzie nie tak, ogromnej straty. W tym artykule przyjrzymy się niektórym z największych transakcji walutowych, jakie kiedykolwiek przeprowadzono. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Samouczek rynku Forex: rynek Forex”)

Jak powstają transakcje

Po pierwsze, ważne jest, aby zrozumieć, w jaki sposób zarabia się pieniądze na rynku Forex. Chociaż niektóre techniki są znane inwestorom giełdowym, handel walutami to dziedzina inwestowania sama w sobie. Handlowiec walutowy może postawić jeden z czterech zakładów na przyszłą wartość waluty:

• Skrócenie waluty oznacza, że ​​inwestor uważa, że ​​waluta spadnie w porównaniu do innej waluty.
• Dłuższy czas oznacza, że ​​inwestor uważa, że ​​wartość waluty wzrośnie w porównaniu do innej waluty.
• Pozostałe dwa zakłady, które mają związek z wielkością zmiany w obu kierunkach - niezależnie od tego, czy inwestor sądzi, że waluta dużo się zmieni, czy wcale - są znane pod prowokującymi nazwami dusić i rozbierać.

Kiedy już zdecydujesz, który zakład chcesz postawić, istnieje wiele sposobów na zajęcie pozycji. Na przykład, jeśli chcesz skrócić dolar kanadyjski (CAD), najprostszym sposobem byłoby zaciągnięcie pożyczki w dolarach kanadyjskich, którą będziesz mógł spłacić z dyskontem jako dewaluację waluty (zakładając, że masz rację) . Jest to o wiele za mało i zbyt wolno dla prawdziwych traderów forex, więc używają opcji put, call, innych opcji i forwardów, aby budować i wykorzystywać swoje pozycje. Zwłaszcza dzięki dźwigni finansowej niektóre transakcje są warte miliony, a nawet miliardy dolarów.

Andy Krieger kontra Kiwi

W 1987 roku Andy Krieger, 32-letni handlowiec walutowy w Bankers Trust, uważnie obserwował waluty, które zyskiwały na wartości po katastrofie w Czarny poniedziałek. Gdy inwestorzy i firmy uciekły z dolara amerykańskiego i wpadły do ​​innych walut, które poniosły mniejsze straty w wyniku krachu na rynku, musiały istnieć pewne waluty, które uległyby znacznej zawyżeniu, co stworzy dobrą okazję do arbitrażu. Walutą docelową Krieger był dolar nowozelandzki, znany również jako kiwi.

Stosując stosunkowo nowe techniki oferowane przez opcje, Krieger zajął krótką pozycję w stosunku do kiwi wartego setki milionów dolarów. Mówi się, że jego zamówienia sprzedaży przekraczają całą podaż pieniądza w Nowej Zelandii. Presja sprzedaży w połączeniu z brakiem gotówki w obiegu spowodowały gwałtowny spadek kiwi. Rdr od 3 do 5%, podczas gdy Krieger zarobił miliony dla swoich pracodawców.

Jedna część legendy opowiada o zmartwionym urzędniku rządowym Nowej Zelandii, wzywającym szefów Kriegera i grożącym Bankers Trust, aby spróbowali wyciągnąć Kriegera z kiwi. Krieger później opuścił Bankers Trust, aby podjąć pracę dla George'a Sorosa.

Stanley Druckenmiller stawia na znak (dwa razy)

Stanley Druckenmiller zarobił miliony, dokonując dwóch długich zakładów w tej samej walucie, jednocześnie pracując jako inwestor w funduszu kwantowym George'a Sorosa.

Pierwszy zakład Druckenmillera nastąpił po upadku muru berlińskiego. Dostrzegane trudności w zjednoczeniu Niemiec Wschodnich i Zachodnich obniżyły niemiecki znak do poziomu, który Druckenmiller uważał za ekstremalny. Początkowo postawił zakład o wartości wielu milionów dolarów na przyszły rajd, aż Soros kazał mu zwiększyć swój zakup do dwóch miliardów marek niemieckich. Wszystko przebiegało zgodnie z planem, a długa pozycja warta była miliony dolarów, co pomogło zwiększyć zwrot funduszu kwantowego o ponad 60%.

Kilka lat później, gdy Soros był zajęty przełamywaniem Bank of England, Druckenmiller długo szedł na marne, zakładając, że odpad z zakładu jego szefa obniży funt brytyjski w stosunku do znaku. Druckenmiller był pewien, że on i Soros mieli rację, i pokazał to, kupując brytyjskie akcje. Uważał, że Wielka Brytania będzie musiała obniżyć oprocentowanie kredytów, stymulując w ten sposób działalność gospodarczą, i że tańszy funt w rzeczywistości oznaczałby większy eksport w porównaniu do europejskich konkurentów.

Zgodnie z tym samym myśleniem Druckenmiller kupił niemieckie obligacje, oczekując, że inwestorzy przejdą na obligacje, ponieważ niemieckie akcje wykazywały mniejszy wzrost niż brytyjskie. Była to bardzo kompletna transakcja, która znacznie zwiększyła zyski głównego zakładu Sorosa przeciwko funtowi.

George Soros kontra funt brytyjski

Funt brytyjski ocieniał niemiecką markę aż do lat 90. XX wieku, mimo że oba kraje były bardzo różne pod względem gospodarczym. Niemcy były silniejszym krajem, pomimo utrzymujących się trudności z zjednoczeniem, ale Wielka Brytania chciała utrzymać wartość funta powyżej 2, 7 znaku. Próby zastosowania się do tego standardu pozostawiły Wielką Brytanię z wysokimi stopami procentowymi i równie wysoką inflacją, ale wymagały stałej stopy 2, 7 ​​marek za funt, jako warunku przystąpienia do Europejskiego Mechanizmu Kursowego (ERM).

Wielu spekulantów, w tym główny George Soros, zastanawiało się, jak długo stały kurs walutowy może walczyć z siłami rynkowymi, i zaczęli zajmować krótkie pozycje wobec funta. Soros mocno pożyczył, aby postawić więcej na spadek funta. Wielka Brytania podniosła stopy procentowe do dwucyfrowych, aby przyciągnąć inwestorów. Rząd miał nadzieję złagodzić presję na sprzedaż, tworząc większą presję na zakup.

Wypłata odsetek kosztuje jednak pieniądze, a rząd brytyjski zdał sobie sprawę, że straci miliardy, próbując sztucznie podeprzeć funt. Wycofał się z ERM, a wartość funta spadła w stosunku do znaku. Soros zarobił co najmniej 1 miliard dolarów na tej transakcji. Ze strony rządu brytyjskiego dewaluacja funta faktycznie pomogła, ponieważ wypchnęła nadmierne odsetki i inflację z gospodarki, czyniąc z niej idealne środowisko dla przedsiębiorstw.

Niewdzięczna praca

Wszelkie dyskusje na temat najlepszych transakcji walutowych prawie zawsze dotyczą George'a Sorosa, ponieważ wielu z nich ma powiązania z nim i jego funduszem kwantowym. Po przejściu na emeryturę z czynnego zarządzania swoimi funduszami, aby skoncentrować się na filantropii, Soros skomentował, co było wyrazem żalu, że zarobił fortunę na atakach walut. To była dziwna zmiana dla Sorosa, który, podobnie jak wielu traderów, zarabiał pieniądze, usuwając nieefektywności cenowe z rynku.

Wielka Brytania straciła pieniądze z powodu Sorosa i zmusił kraj do przełknięcia gorzkiej pigułki wycofania się z ERM, ale wiele osób postrzega te wady w handlu jako niezbędne kroki, które pomogły Wielkiej Brytanii wyostrzyć się silniej. Gdyby nie nastąpił spadek funta, problemy gospodarcze w Wielkiej Brytanii mogły się przeciągnąć, gdy politycy próbowali ulepszyć ERM.

Dolna linia

Kraj może czerpać korzyści zarówno ze słabej, jak i silnej waluty. Dzięki słabej walucie produkty krajowe i aktywa stają się tańsze dla międzynarodowych nabywców, a eksport rośnie. W ten sam sposób rośnie sprzedaż krajowa, gdy ceny produktów zagranicznych rosną z powodu wyższych kosztów importu.

Było bardzo prawdopodobne, że wiele osób w Wielkiej Brytanii i Nowej Zelandii było zadowolonych, gdy spekulanci obniżyli zawyżone waluty. Oczywiście byli też importerzy i inni, co było zrozumiałe. Spekulant walutowy zarabia pieniądze, zmuszając kraj do stawienia czoła rzeczywistościom, z którymi wolałby się nie zmierzyć. Chociaż to brudna robota, ktoś musi to zrobić.