Wiadro
Termin „koszyk” jest używany w biznesie i finansach do opisania grupy powiązanych aktywów lub kategorii. Wiadra mogą zawierać aktywa inwestycyjne o pewnym stopniu ryzyka, takie jak akcje lub mogą zawierać inwestycje o niskim ryzyku, takie jak gotówka, krótkoterminowe papiery wartościowe, papiery wartościowe o stałym dochodzie o podobnych terminach zapadalności lub swapy i / lub instrumenty pochodne o zbliżonych terminach zapadalności.
W rachunkowości zarządczej tworzone są „przedziały kosztów” w celu śledzenia kosztów na poziomie jednostki.
Zrozumienie wiader
Wiadro to nieformalny termin, który menedżerowie portfeli i inwestorzy często używają, aby nawiązywać do klastra aktywów. Na przykład portfel 60/40 reprezentuje koszyk zawierający 60% ogólnych aktywów, które są akcjami, a drugi koszyk zawierający 40% aktywów, które są ściśle obligacjami.
Z drugiej strony portfel aktywów o stałym dochodzie może zawierać koszyk obligacji o terminie zapadalności 5 lat, 10 lat i 30 lat. Prosty portfel akcji może zawierać koszyk akcji wzrostu i kolejny koszyk, który zawiera tylko akcje o wartości.
Wiadra mogą służyć do oceny wrażliwości portfela swapów na zmiany stóp procentowych. Po określeniu ryzyka (lub „ekspozycji koszykowej”) w procesie znanym jako „analiza koszykowa” inwestor może zabezpieczyć się przed tym ryzykiem, jeśli jest to opłacalne. Można zastosować strategię zwaną immunizacją, aby stworzyć idealne zabezpieczenie przed wszystkimi ekspozycjami z wiadra.
[Ważne: chociaż system koszykowy pozwala inwestorom inteligentnie alokować swój kapitał na różne inwestycje, równie ważne jest utrzymywanie znacznej części portfela w gotówce, aby móc zajmować pozycje w miarę możliwości inwestycyjnych, gdy tylko się pojawią.]
Inwestowanie w łyżki
Laureat Nagrody Nobla, James Tobin, opracował strategię nazwaną „podejściem kubełkowym” do inwestowania, polegającym na alokacji zapasów między „ryzykownym koszykiem”, którego celem jest generowanie znacznych zwrotów, a „bezpiecznym koszykiem”, który istnieje w celu zaspokojenia potrzeb w zakresie płynności lub bezpieczeństwa . Dla Tobina skład ryzykownego koszyka miałby niewielki lub żaden wpływ na ogólne ryzyko ponoszone przez inwestora, o ile inwestor posiadałby dwa koszyki.
Zamiast tego zmiana poziomu ryzyka zostałaby osiągnięta poprzez zmianę proporcji funduszy w ryzykownym koszyku w stosunku do stosunku funduszy w bezpiecznym koszyku. Podejście Tobina jest szeroko postrzegane jako proste i eleganckie rozwiązanie inwestycyjne. Jednak niektórzy zwolennicy strategii segmentu zalecają użycie maksymalnie pięciu segmentów, a nie tylko dwóch.
Kluczowe dania na wynos
- W języku ojczystym inwestycji zarządzający portfelem, doradcy finansowi i ich klienci inwestycyjni często używają terminu „koszyk” do opisania grupy powiązanych aktywów inwestycyjnych.
- Wiadra są rutynowo stosowane jako narzędzia alokacji aktywów, w których zarządzający portfelami gromadzą klastry (wiadra) inwestycji, z których każda ma inną charakterystykę ryzyka, w celu stworzenia ogólnej kombinacji alokacji aktywów, która najlepiej odpowiada każdemu inwestorowi, na podstawie jego indywidualnego temperamentu ryzyka i długoterminowe cele.
- Laureat Nagrody Nobla, James Tobin, stworzył szeroko stosowaną strategię inwestycyjną, która jest powszechnie nazywana „podejściem koszykowym”, które polega na alokacji zapasów między „ryzykownym koszykiem”, którego celem jest generowanie wysokich zysków, a „bezpiecznym koszykiem”, który istnieje dla w celu zaspokojenia potrzeb w zakresie płynności lub bezpieczeństwa.
W rachunkowości zarządczej bezpośrednie materiały, bezpośrednia robocizna i koszty ogólne są umieszczane w koszykach kosztów dla różnych produktów wytwarzanych przez firmę. Wiadro kosztów dla produktu X zawierałoby każdą z trzech kategorii kosztów, podobnie jak produkt Y. Menedżerowie byliby wówczas w stanie lepiej oszacować koszty jednostkowe produktów.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.