Janet Yellen: Tło i filozofia

Prezydent Barack Obama nominował Janet Louise Yellen 9 października 2013 r. Na stanowisko przewodniczącego Rady Rezerwy Federalnej. Udało jej się Benowi Bernanke i miała pozostać członkiem zarządu do 2024 r. Zadaniem Yellen było utrzymywanie stopniowego ożywienia gospodarki. Obama nazwał Yellen, która jest pierwszą kobietą kierującą bankiem centralnym, „jednym z czołowych ekonomistów i decydentów w kraju”, który „słynie z dobrego osądu”.

Jej pierwsza kadencja rozpoczęła się 1 lutego 2014 r. I miała zakończyć się cztery lata później w lutym 2018 r. W listopadzie 2017 r. Prezydent Donald Trump postanowił nie oferować jej drugiej kadencji i wyznaczył Jerome Powella na jej miejsce. Trump nazwał ją „cudowną kobietą, która wykonała świetną robotę”, ale jej poparcie dla przepisów finansowych prawdopodobnie zaszkodziło jej szansom na uzyskanie drugiej kadencji.

20 listopada 2017 r. Yellen ogłosiła rezygnację z zarządu Rezerwy Federalnej, gdy tylko Jerome Powell zostanie zaprzysiężony. Była pierwszą przewodniczącą od prawie 40 lat, która nie otrzymała drugiej kadencji.

Tło i historia

Janet Yellen urodziła się w żydowskiej rodzinie z klasy średniej w Brooklynie, 13 sierpnia 1946 r. Jej matka była nauczycielką, a ojciec lekarzem, i ostatecznie została redaktorką gazety Fort Hamilton High School, z której ukończył jako valedictorian. Ukończyła z wyróżnieniem ekonomię na Uniwersytecie Brown w 1967 r., A następnie otrzymała tytuł doktora nauk ekonomicznych. z Yale University w 1971 roku. Następnie pracowała jako profesor na kilku prestiżowych uniwersytetach, w tym Harvard, The London School of Economics i University of California w Berkeley. W 2004 r. Została prezesem i dyrektorem generalnym Banku Rezerwy Federalnej w San Francisco, gdzie przypisano jej dokładniejsze przewidywanie kryzysu na rynku kredytów hipotecznych subprime niż jej rówieśnicy.

Była także członkiem wielu komitetów i rad gospodarczych, w tym Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, Amerykańskiej Rady Doradców Gospodarczych i American Economic Association. W latach 1994-1997 była gubernatorem Zarządu Rezerwy Federalnej, a także była doradcą Biura Budżetu Kongresu USA. Była pracownikiem naukowym w National Institute of Economic Research i zasiadała w radzie dyrektorów Pacific Council on International Policy. Była także stypendystką National Association of Business Economics, MIT i Guggenheim.

Zanim pełniła funkcję przewodniczącej, była wiceprzewodniczącą Fed. Do tej roli została powołana na czteroletnią kadencję 4 października 2010 r. Przez prezydenta Obamę. Yellen wykorzystała swoją pozycję, aby przekonać Fed do zastosowania 2% rocznego celu wzrostu inflacji. Demokraci wezwali Obamę do mianowania Yellen przewodniczącą byłej Sekretarza Skarbu Larry Summers ze względu na jej „nienaganne wznowienie pracy, koncentrację na bezrobociu i dobre wyniki w roli regulatora bankowego”.

Filozofia

Podobnie jak jej poprzedniczka, Yellen była zagorzałą gołębicą. Wiele badań, które przeprowadziła jako ekonomistka akademicka, koncentrowała się na zatrudnieniu. Ona i jej mąż, George Akerlof, są keynesowskimi ekonomistami, którzy uważają, że rynki gospodarcze są zasadniczo wadliwe i potrzebują rządowych regulacji do prawidłowego funkcjonowania. Obaj stworzyli modele ekonomiczne pokazujące, w jaki sposób firmy dążące do maksymalizacji zysków płacą więcej niż płaca minimalna. Ten model był obaleniem dla konserwatystów, takich jak Robert Lucas, który nakazał, aby elastyczne płace i ceny umożliwiały powrót gospodarki do łatwiejszego kształtowania się po wstrząsach rynkowych. Modele te pomogły stworzyć fundament nowej filozofii keynesowskiej.

Była pierwszą demokratką, która przewodniczyła Fedowi od prawie 30 lat, ale podkreśliła znaczenie niezależności Fed od procesów politycznych i pozostania bezstronnym. Jako przewodnicząca starała się naśladować filozofię Jamesa Tobina, ekonomistę, który wierzył, że gospodarkę można uratować przed recesją dzięki interwencji rządu. Poparła program odkupu obligacji Bernanke i kontynuowała jego kampanię stymulacyjną. W trakcie swojej kadencji zaostrzyła także przepisy finansowe i bankowe, aby zapobiec powtarzaniu się przeszłości.

W drugiej części swojej kadencji Yellen opowiadała się za „stopniowymi podwyżkami stóp procentowych”, wierząc, że gwałtowny wzrost stóp może uderzyć w gospodarkę z „niekorzystnym szokiem”. Chociaż Rezerwa Federalna nie koncentruje się bezpośrednio na zwrotach z giełdy, S&P 500 zwrócił 46%, odkąd została przewodniczącą Fed w 2014 r., Średnio ponad 10% rocznie.

W oczach opinii publicznej Yellen podążała za ostrożnym podejściem Bernanke, wykorzystując skrupulatnie zbadane dane i technokratyczny sposób, aby zminimalizować zapowiedzi niespodzianek lub inne informacje, które mogłyby zawalić rynek.

W 2017 r. Otrzymała nagrodę Paula H. Douglasa za etykę w rządzie. Podczas przemówienia akceptacyjnego powiedziała, że ​​społeczeństwo musi wierzyć, że Fed działa tylko w jej interesie.