Jak banki centralne kontrolują podaż pieniądza

Gdyby gospodarka narodu była ciałem ludzkim, jego sercem byłby bank centralny. I tak jak serce pracuje nad pompowaniem życiodajnej krwi w całym ciele, tak bank centralny wpompowuje pieniądze w gospodarkę, aby utrzymać ją w zdrowiu i wzroście. Czasami gospodarki potrzebują mniej pieniędzy, a czasem więcej.

Metody stosowane przez banki centralne do kontrolowania ilości pieniądza różnią się w zależności od sytuacji ekonomicznej i siły banku centralnego. W Stanach Zjednoczonych bankiem centralnym jest Rezerwa Federalna, często nazywana Fed. Inne znaczące banki centralne to Europejski Bank Centralny, Szwajcarski Bank Narodowy, Bank of England, Ludowy Bank Chin i Bank of Japan.

Dlaczego ilość pieniędzy ma znaczenie

Ilość pieniędzy krążących w gospodarce wpływa zarówno na trendy mikro, jak i makroekonomiczne. Na poziomie mikro duża podaż bezpłatnych i łatwych pieniędzy oznacza większe wydatki osobiste. Osobom łatwiej jest również uzyskać pożyczki, takie jak pożyczki osobiste, kredyty samochodowe lub kredyty mieszkaniowe.

Na poziomie makroekonomicznym ilość pieniędzy krążących w gospodarce wpływa na takie produkty, jak produkt krajowy brutto, ogólny wzrost, stopy procentowe i stopy bezrobocia. Banki centralne mają tendencję do kontrolowania ilości pieniądza w obiegu, aby osiągnąć cele gospodarcze i wpłynąć na politykę pieniężną. W tym artykule przyjrzymy się niektórym typowym sposobom, w jakie banki centralne kontrolują ilość pieniędzy w obiegu.

Banki centralne drukują więcej pieniędzy

Ponieważ żadna gospodarka nie jest oparta na złotym standardzie, banki centralne mogą zwiększyć ilość pieniędzy w obiegu, po prostu drukując je. Mogą wydrukować tyle pieniędzy, ile chcą, choć są z tym związane konsekwencje. Samo wydrukowanie większej ilości pieniędzy nie wpływa na poziomy produkcji ani produkcji, więc same pieniądze stają się mniej wartościowe. Ponieważ może to powodować inflację, zwykłe drukowanie większej ilości pieniędzy nie jest pierwszym wyborem banków centralnych.

Banki centralne ustalają wysokość rezerwy obowiązkowej

Jedną z podstawowych metod stosowanych przez wszystkie banki centralne do kontrolowania ilości pieniądza w gospodarce jest wymóg dotyczący rezerwy. Z reguły banki centralne upoważniają instytucje depozytowe do utrzymywania określonej kwoty środków w rezerwie w stosunku do kwoty rachunków transakcyjnych netto. W ten sposób pewna ilość jest utrzymywana w rezerwie, a to nie wchodzi do obiegu. Powiedzmy, że bank centralny ustalił wysokość rezerwy obowiązkowej na 9%. Jeśli bank komercyjny ma łączne depozyty w wysokości 100 milionów USD, musi następnie przeznaczyć 9 milionów USD na pokrycie rezerwy obowiązkowej. Może wprowadzić do obiegu pozostałe 91 milionów dolarów.

Gdy bank centralny chce, aby więcej pieniędzy krążyło w gospodarce, może zmniejszyć wymaganą rezerwę. Oznacza to, że bank może pożyczyć więcej pieniędzy. Jeśli chce zmniejszyć ilość pieniędzy w gospodarce, może zwiększyć rezerwę obowiązkową. Oznacza to, że banki mają mniej pieniędzy na pożyczki i dlatego będą bardziej ryzykowne w zakresie udzielania pożyczek.

W Stanach Zjednoczonych (od 17 stycznia 2019 r.) Mniejsze instytucje depozytowe posiadające rachunki transakcyjne netto do 16, 3 mln USD są zwolnione z utrzymywania rezerwy. Średnie instytucje z rachunkami od 16, 3 miliona USD do 124, 2 miliona USD muszą odłożyć 3% zobowiązań na rezerwę. Instytucje depozytowe o wartości przekraczającej 124, 2 mln USD mają 10% rezerwy obowiązkowej.

Banki centralne wpływają na stopy procentowe

W większości przypadków bank centralny nie może bezpośrednio ustalać stóp procentowych dla kredytów, takich jak hipoteki, kredyty samochodowe lub kredyty osobiste. Jednak bank centralny dysponuje pewnymi narzędziami, które pozwalają podnieść stopy procentowe do pożądanego poziomu. Na przykład bank centralny ma klucz do stopy procentowej - jest to stopa, z jaką banki komercyjne mogą zaciągać pożyczki od banku centralnego (w Stanach Zjednoczonych nazywa się to federalną stopą dyskontową). Kiedy banki mogą zaciągać pożyczki w banku centralnym po niższej stopie, przekazują te oszczędności, obniżając koszty pożyczek dla swoich klientów. Niższe stopy procentowe mają tendencję do zwiększania zadłużenia, a to oznacza, że ​​ilość pieniędzy w obiegu rośnie.

Banki centralne angażują się w operacje otwartego rynku

Banki centralne wpływają na ilość pieniędzy w obiegu, kupując lub sprzedając rządowe papiery wartościowe w procesie znanym jako operacje otwartego rynku (OMO). Kiedy bank centralny chce zwiększyć ilość pieniędzy w obiegu, kupuje rządowe papiery wartościowe od banków komercyjnych i instytucji. Uwalnia to aktywa bankowe - mają teraz więcej gotówki na pożyczkę. Jest to część ekspansyjnej lub łagodzącej polityki pieniężnej, która obniża stopy procentowe w gospodarce. Odwrotna sytuacja ma miejsce w przypadku, gdy trzeba wyjąć pieniądze z systemu. W Stanach Zjednoczonych Rezerwa Federalna wykorzystuje operacje otwartego rynku, aby osiągnąć docelową stopę funduszy federalnych. Stopa funduszy federalnych to stopa procentowa, według której banki i instytucje pożyczają sobie pieniądze w ciągu jednej nocy. Każda para pożyczek i pożyczek negocjuje własną stopę procentową, a średnia z nich to stopa funduszy federalnych. Z kolei stopa funduszy federalnych wpływa na każdą inną stopę procentową. Operacje otwartego rynku są szeroko stosowanym instrumentem, ponieważ są elastyczne, łatwe w użyciu i skuteczne.

Banki centralne wprowadzają program łagodzenia ilościowego

W trudnych czasach ekonomicznych banki centralne mogą pójść o krok dalej i wprowadzić program łagodzenia ilościowego. W ramach luzowania ilościowego banki centralne tworzą pieniądze i wykorzystują je do zakupu aktywów i papierów wartościowych, takich jak obligacje rządowe. Te pieniądze wchodzą do systemu bankowego, gdy są otrzymywane jako zapłata za aktywa zakupione przez bank centralny. Rezerwy bankowe powiększają się o tę kwotę, co zachęca banki do udzielania większej liczby pożyczek, dodatkowo pomaga obniżyć długoterminowe stopy procentowe i zachęca do inwestycji. Po kryzysie finansowym w latach 2007-2008 Bank Anglii i Rezerwa Federalna uruchomiły programy luzowania ilościowego. Niedawno Europejski Bank Centralny i Bank Japonii ogłosiły również plany luzowania ilościowego.

Dolna linia

Banki centralne ciężko pracują, aby gospodarka kraju pozostała zdrowa. Jednym ze sposobów, w jaki banki centralne to robią, jest kontrolowanie ilości pieniądza krążącego w gospodarce. Mogą to zrobić, wpływając między innymi na stopy procentowe, ustalając wymogi dotyczące rezerw i stosując taktyki operacji otwartego rynku. Posiadanie odpowiedniej ilości pieniędzy w obiegu ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia zdrowej i zrównoważonej gospodarki.