Jak taryfy chronią przemysł krajowy?

Taryfy są zasadniczo podatkami lub cłami nakładanymi na importowany towar lub usługę przez rząd krajowy, dzięki czemu towary krajowe są tańsze dla konsumentów krajowych, a towary importowane są droższe dla firm eksportujących towary ze swojego przemysłu do przemysłu krajowego.

Rząd krajowy zwykle pobiera taryfy jako procent deklarowanej wartości towaru lub usługi i postępuje podobnie jak podatek od sprzedaży. Jednak w przeciwieństwie do podatku od sprzedaży stawki taryfowe często różnią się w zależności od towaru lub usługi i nie dotyczą towarów krajowych, a jedynie importu przychodzącego do przemysłu krajowego.

Gdy rząd krajowy nakłada wysokie cła, zmniejsza import danego produktu lub usługi, ponieważ wysoka taryfa prowadzi do wyższej ceny dla krajowego konsumenta i wyższych kosztów importu dla zagranicznych dostawców lub producentów. Taryfy są również wykorzystywane do tworzenia korzystnych warunków handlowych między niektórymi krajami, a jednocześnie utrudniają warunki handlowe innych krajów.

Istnieją dwa ogólne rodzaje taryf pobieranych przez rządy krajowe: podatek ad valorem i specjalna taryfa. Podatek ad valorem stanowi procent wartości towaru lub usługi, podczas gdy konkretna taryfa jest podatkiem opartym na ustalonej opłacie za liczbę sztuk lub wagę towarów.

Taryfy są zwykle nakładane przez rządy krajowe w celu ochrony nowych gałęzi przemysłu przed zagraniczną konkurencją, w celu ochrony starzejących się gałęzi przemysłu przed zagraniczną konkurencją, w celu ochrony przed zagranicznymi firmami oferującymi swoje produkty po cenie niższej niż ich koszty oraz w celu zwiększenia przychodów.

Czy taryfy chronią przemysł niemowlęcy?

Wielu analityków polityki rozwoju i rzeczników branżowych twierdzi, że czasami konieczne jest wdrożenie taryf importowych w celu ochrony nowo powstających gałęzi przemysłu przed zagranicznymi konkurentami. Ten argument istnieje od stuleci: na przykład Adam Smith bezpośrednio go poparł w „Bogactwie narodów”, ale w praktyce techniki przemysłu dziecięcego mają słabe osiągnięcia. Istnieje wiele możliwych wyjaśnień, niektóre ekonomiczne i polityczne.

Argument branży niemowlęcej nie dotyczy wszystkich rodzajów producentów. Branże wymagające wysokiego kapitału ekonomicznego najbardziej potrzebują ochrony państwa przed zagraniczną konkurencją. Wynika to z faktu, że produkcja i produkcja technologiczna są ważne dla budowania długoterminowego wzrostu gospodarczego, jednak zakładanie tego rodzaju firm jest zarówno ryzykowne, jak i czasochłonne.

Chociaż prawdopodobnie skutkuje to zmuszeniem lokalnych konsumentów do zapłacenia wyższej ceny za towary krajowe, zwolennicy tej teorii sugerują, że przyszłe korzyści przeważają nad początkowymi wadami. Jednak potencjalne historie sukcesu są nieliczne i dalekie. Ekonomiści nie zgadzają się co do znaczenia taryf na rynkach rozwijających się w Stanach Zjednoczonych, Niemczech i Japonii w odpowiednich okresach industrializacji. Podobne taryfy zostały wypróbowane dla kluczowych branż w Indiach, Malezji, Indonezji, Singapurze i Hongkongu z bardzo słabymi wynikami.

Jednym z powszechnych zarzutów jest to, że protekcjonizm działa tylko wtedy, gdy firmy krajowe są dobrze zarządzane i jeśli inne przepisy rządowe dopuszczają trwały wzrost. Firmy nadal wymagają dostępu do kapitału i konkurencyjnych stawek podatkowych. Ponadto inne kraje mogą zareagować, ustanawiając sankcje. Inni teoretyzowali, że rozwój następuje tylko wtedy, gdy dochody z handlu są zbyt duże, a taryfy zakłócają handel, inwestycje i konsumpcję za bardzo, aby te zyski mogły zostać zrealizowane.