Jak embargo wpływa na międzynarodowy biznes (XOM, BP)

„ Polityka sankcji prowadzona przez Zachód, czyli my sami, której konsekwencją jest to, co robią Rosjanie, powoduje więcej szkody dla nas niż dla Rosji. W polityce nazywa się to strzelaniem sobie w stopę. ”~ Viktor Orban, premier Hungry

Embargo to całkowity lub częściowy blok handlu i działalności gospodarczej między dwoma narodami, zwykle nakładany przez jeden naród przeciwko drugiemu jako narzędzie dyplomatyczne. Podstawową ideą jest stworzenie trudności dla buntowniczego narodu, zmuszając go do zrównania się. Ale podczas gdy decydenci używają embarga jako narzędzia przetargowego, przedsiębiorstwa i ich inwestorzy po obu stronach granicy są tymi, którzy pochłaniają straty, które mogą przynieść miliony lub miliardy dolarów.

W skrajnych przypadkach rządy zastosują embarga, aby doprowadzić do całkowitej izolacji gospodarczej w innych krajach. Dziś nazywa się to blokadą i jest równoznaczne z wypowiedzeniem wojny innemu krajowi. W dzisiejszych czasach embarga nigdy nie są kompletne - przynajmniej pomoc humanitarna w postaci żywności i środków medycznych będzie nadal przekraczać granice. Narody zwykle stosują ukierunkowane embarga, które dotyczą tylko określonych branż lub działań. Czasami nazywa się je sankcjami zamiast embarga.

Ograniczenia najbardziej istotne dla przedsiębiorstw to sankcje finansowe i handlowe w postaci zamrożenia aktywów, zakazy dotyczące wspólnych przedsięwzięć, pomocy finansowej, zakazów importu i eksportu i inne. Wpływ tych ograniczeń na międzynarodowe przedsiębiorstwa zależy od regionu, udziału społeczności międzynarodowej w nakładaniu takich ograniczeń, długości ograniczeń i wcześniejszej historii handlu.

Wpływ rosyjskiego embarga energetycznego

Kiedy w niedawnej przeszłości narody angażowały się we współpracę gospodarczą, firmy po obu stronach cierpią bardziej. Na przykład w lipcu 2014 r. Unia Europejska i Stany Zjednoczone zaczęły nakładać sankcje na Rosję w sektorze energetycznym. Sankcje amerykańskie zakazały amerykańskim firmom prowadzenia działalności handlowej z wiertarkami naftowymi i gazowymi w Rosji. Sankcje UE były nieco inaczej ukierunkowane na sektor energetyczny; zakazał Rosniefti, Gazpromnieftowi i Transnieftowi (rosyjskie firmy energetyczne) pozyskiwania długoterminowego długu na europejskich rynkach kapitałowych. UE ograniczyła także usługi, których Rosja potrzebowała do wydobycia ropy i gazu w Arktyce oraz do prowadzenia projektów wydobycia głębinowych i łupków.

Sankcje amerykańskie stanowiły wielki wstrząs dla 723 mln USD wspólnego przedsięwzięcia na 2015 r. Między Exxon Mobil Corporation (NYSE: XOM) a rosyjską Rosneft Oil Company (69, 5% udziałów w skarbie państwa). Podobno Exxon może w rezultacie stracić do 1 miliarda dolarów.

Chociaż UE zamierzała skłonić Rosję do wykonania tych sankcji, bezpośrednio ukarały również korporacje UE. W 2013 r. British Petroleum, BP Inc (NYSE ADR: BP) nabyło 19, 75 procent udziałów w Rosneft Oil Company. Wspólne sankcje UE i USA wobec Rosji spowodowały spadek ceny akcji Rosniefti i wartości inwestycji - spadek, który British Petroleum musi również ponieść na poziomie 19, 75 procent własności. Podczas gdy sankcje UE / USA miały stanowić silny sygnał dla Rosji, ból został podzielony między amerykańskie i unijne firmy oraz ich inwestorów. ( Literatura powiązana, w jaki sposób sankcje USA i Unii Europejskiej wpływają na Rosję)

Skutki sankcji i embarg również mogą wykrwawić się poza wyznaczone obszary polityki. Na przykład Rolls-Royce Holdings Plc (LON: RR) również odczuł skutki sankcji dla sektora energetycznego. Angielski producent samochodów luksusowych ogłosił, że spodziewa się spadku przychodów, ponieważ niektórzy rosyjscy klienci opóźniają lub anulują zamówienia.

Rosyjskie kontr-embargo

Jak udowodnił Izaak Newton w swoim trzecim prawie ruchu, wywieranie siły na przedmiot skutkuje siłą równą i przeciwną. Rosja zrewanżowała się sankcji energetycznej, nakładając pełne, roczne embargo na produkty rolne, mleczne i drobiowe ze wszystkich regionów i narodów współpracujących w sankcjach przeciwko niemu. Należą do nich UE, Stany Zjednoczone, Kanada, Australia i Norwegia. Stany Zjednoczone eksportują do Rosji 1, 3 mld USD w rolnictwie, nabiału i produktach drobiowych.

Eksport produktów rolnych z UE do Rosji jest znacznie wyższy 15, 8 miliarda dolarów. Unia Europejska jest szczególnie zaniepokojona wpływem rosyjskiej sankcji na jej niepewne ożywienie gospodarcze, a także odczuła skutki odwrotne od własnej społeczności biznesowej. Przewodniczący Stowarzyszenia Europejskiego Biznesu w Rosji (AEB) powiedział kiedyś: „Sankcje wobec Rosji są de facto sankcjami wobec europejskiego biznesu”.

Embargo przeciwko Iranowi

Embargo i sankcje mogą obowiązywać przez dziesięciolecia, zwiększając miliardy utraconych dochodów dla firm. Około 35 lat temu Niemcy i Stany Zjednoczone były największymi partnerami handlowymi Iranu. Po rewolucji 1979 r. Stany Zjednoczone i inne narody nałożyły embargo na Iran, co na dłuższą metę zmieniło krajobraz handlowy. Według raportu National Iranian American Council (NIAC), amerykańskie firmy straciły największą część wśród narodów egzekwujących sankcje wobec Iranu. Według NIAC „w latach 1995–2012 USA poświęciły od 134, 7 do 175, 3 mld USD potencjalnych przychodów z eksportu do Iranu”.

Nadal embarga mogą być również świetną okazją. Sztucznie kończąc stosunki handlowe, otwierają potrzebę biznesową, do której mogą wskoczyć inne kraje. Dziś Chiny i wiele innych narodów z Azji i Bliskiego Wschodu należą do największych partnerów handlowych Iranu. Chiny dużo zainwestowały w irański sektor naftowy i gazowy. W 2011 r. Chiny i Iran podpisały umowy, które dają chińskim firmom wyłączne prawa do niektórych bogatych w zasoby regionów w Iranie.

Dolna linia

Embarga sprzeciwiają się podstawowemu duchowi biznesu, jakim jest ekspansja i przenoszenie się do obszarów możliwości zgodnie z zyskiem. Ograniczenia handlu powodują obciążenie firm ze wszystkich krajów uczestniczących w postaci utraconych możliwości, zysków, relacji i zasobów.