Jak Rezerwa Federalna zarządza podażą pieniądza

W całej historii społeczeństwa wolnego rynku przechodziły cykle koniunkturalne. Chociaż wszyscy dobrze się bawią, pogorszenie koniunktury jest często bolesne. Rezerwa Federalna została utworzona w celu zmniejszenia obrażeń odniesionych w czasie zapaści i otrzymała potężne narzędzia do wpływania na podaż pieniędzy. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, w jaki sposób Fed zarządza podażą pieniędzy w kraju.

Ewolucja Rezerwy Federalnej

Kiedy w 1913 r. Utworzono Rezerwę Federalną (Fed), nie miała ona prowadzić aktywnej polityki pieniężnej w celu ustabilizowania gospodarki. Polityka stabilizacji gospodarczej została wprowadzona dopiero w 1936 r., Kiedy John Maynard Keynes założył. Zamiast tego założyciele postrzegali Fed jako sposób na zapobieganie wysychaniu podaży pieniądza i kredytów podczas skurczów gospodarczych, co często zdarzało się w okresie przed 1914 r.

Jednym z głównych sposobów, w jaki Fed miał zapewnić takie ubezpieczenie na wypadek paniki finansowej, było działanie w charakterze pożyczkodawcy ostatniej szansy. To znaczy, kiedy ryzykowne perspektywy biznesowe skłoniły banki komercyjne do wahania się przed udzieleniem nowych pożyczek, Fed pożyczałby bankom pieniądze, w ten sposób nakłaniając banki do pożyczenia większej ilości pieniędzy swoim klientom. (Aby dowiedzieć się więcej, zobacz: Rezerwa Federalna ).

Funkcja tego banku centralnego wzrosła i dziś Fed zarządza przede wszystkim wzrostem rezerw bankowych i podaży pieniądza, aby umożliwić stabilną ekspansję gospodarki. Fed wykorzystuje trzy główne narzędzia do osiągnięcia tych celów:

1. Zmiana rezerw obowiązkowych,
2. Zmiana stopy dyskontowej oraz
3. Operacje otwartego rynku.

Jak Rezerwa Federalna zarządza podażą pieniądza

Wskaźnik rezerwy

Zmiana współczynnika rezerw jest rzadko stosowana, ale potencjalnie jest bardzo silna. Wskaźnik rezerw jest procentem rezerw, które bank musi utrzymywać w stosunku do depozytów. Zmniejszenie wskaźnika pozwoli bankowi pożyczyć więcej, zwiększając w ten sposób podaż pieniądza. Zwiększenie współczynnika będzie miało odwrotny skutek. (W celu zapoznania się z tym tematem zobacz: Które kraje mają wskaźniki rezerw? )

Przecena

Stopa dyskontowa to stopa procentowa, którą bank centralny obciąża banki komercyjne, które muszą pożyczyć dodatkowe rezerwy. Jest to administrowana stopa procentowa ustalona przez Fed, a nie stopa rynkowa; dlatego wiele z jego znaczenia wynika z sygnału, który Fed wysyła na rynki finansowe (jeśli jest niski, Fed chce zachęcać do wydatków i odwrotnie). W rezultacie krótkoterminowe rynkowe stopy procentowe zwykle podążają za jego ruchem. Jeśli Fed chce dać bankom więcej rezerw, może obniżyć oprocentowanie, które nalicza, kusząc w ten sposób banki do zaciągania większych pożyczek. Ewentualnie może wchłonąć rezerwy, podnosząc stopę procentową i przekonując banki do ograniczenia zadłużenia.

Operacje otwartego rynku

Operacje otwartego rynku polegają na kupnie i sprzedaży rządowych papierów wartościowych przez Fed. Jeśli Fed odkupi wyemitowane papiery wartościowe (takie jak bony skarbowe) od dużych banków i dealerów papierów wartościowych, zwiększy to podaż pieniądza w rękach społeczeństwa. I odwrotnie, podaż pieniądza spada, gdy Fed sprzedaje papiery wartościowe. Terminy „kup” i „sprzedaj” odnoszą się do działań Fed, a nie opinii publicznej.

Na przykład zakup na wolnym rynku oznacza, że ​​Fed kupuje, ale społeczeństwo sprzedaje. W rzeczywistości Fed prowadzi operacje otwartego rynku tylko z największymi krajowymi dystrybutorami papierów wartościowych i bankami, a nie z ogółem społeczeństwa. W przypadku zakupu papierów wartościowych na wolnym rynku przez Fed, bardziej realistyczne jest, aby sprzedawca papierów wartościowych otrzymał czek wystawiony na sam Fed. Kiedy sprzedawca zdeponuje je w swoim banku, bank automatycznie otrzymuje zwiększone saldo rezerw w Fed. Zatem nowe rezerwy można wykorzystać na wsparcie dodatkowych pożyczek. Dzięki temu procesowi zwiększa się podaż pieniądza. (W celu zapoznania się z tym tematem zobacz: Operacje otwartego rynku vs. łagodzenie ilościowe .)

Proces się nie kończy. Ekspansja pieniężna po operacji otwartego rynku wiąże się z korektami dokonanymi przez banki i społeczeństwo. Bank, w którym zdeponowano pierwotny czek z Fed, ma teraz wskaźnik rezerwy, który może być zbyt wysoki. Innymi słowy, jego rezerwy i depozyty wzrosły o tę samą kwotę; dlatego jego stosunek rezerw do depozytów wzrósł. Aby zmniejszyć ten stosunek rezerw do depozytów, postanawia rozszerzyć pożyczki.

Gdy bank udziela dodatkowej pożyczki, osoba otrzymująca pożyczkę otrzymuje depozyt bankowy, zwiększając podaż pieniądza więcej niż kwota operacji otwartego rynku. To wielokrotne zwiększenie podaży pieniądza nazywa się efektem mnożnikowym.

Dolna linia

Dzisiaj Fed wykorzystuje swoje narzędzia do kontrolowania podaży pieniądza, aby pomóc ustabilizować gospodarkę. Gdy gospodarka spada, Fed zwiększa podaż pieniądza, aby pobudzić wzrost. I odwrotnie, gdy zagraża inflacja, Fed zmniejsza ryzyko, zmniejszając podaż. Chociaż misja Fed „pożyczkodawcy ostatniej instancji” jest nadal ważna, rola Fedu w zarządzaniu gospodarką zwiększyła się od samego początku.